یک غذای پرچرب که فشار خون را کاهش می دهد!

دو وعده در روز از این غذای پرچرب می تواند خطر ابتلا به دیابت را کاهش داده و فشار خون بالا را کاهش دهد.

  • یک غذای پرچرب که فشار خون را کاهش می دهد!

    یک مطالعه نشان می دهد که خوردن بیشتر لبنیات پرچرب با کاهش ابتلا به دیابت و فشار خون بالا ارتباط دارد.

    دیابت ، فشار خون بالا و چاقی در کنار هم منجر به سندرم متابولیک می شوند ، اختلالی که افراد را در معرض خطر بالای بیماری های قلبی و سکته مغزی قرار می دهد.

    مطالعات گذشته نشان می دهد که مصرف بیشتر محصولات لبنی احتمال ابتلا به فشار خون بالا ، دیابت و سندرم متابولیک را کاهش می دهد.

    این مطالعه نشان می دهد که غذاهای لبنی پرچرب اما لبنیات کم چرب قوی ترین تأثیر را در کاهش بروز سندرم متابولیک و عوامل خطر مرتبط با آن دارند.

    برای آزمایش اینکه آیا این موضوع در مورد جمعیت کشورهای مختلف صادق است، محققان 21 کشور را در 5 قاره مورد بررسی قرار دادند.

    شرکت کنندگان بین 35 تا 70 سال سن داشتند و میانگین پیگیری آنها بیش از نه سال بود.

    مصرف لبنیات یا کم چرب بود (1-2٪) ) یا چربی کامل ، شامل غذاهای مخلوط تهیه شده با مواد لبنی ، شیر ، ماست ، پنیر ، نوشیدنی های ماست ، کره و خامه.

    برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص ادرار شبانه و فشارخون بالا کلیک کنید.

    متوسط ​​مصرف روزانه 179 گرم (گرم) در روز ، با مصرف لبنیات کامل چرب تقریباً دو برابر چربی کم است.

    اندازه وعده های استاندارد و وعده ها ، به عنوان مثال ، 5 گرم برای یک قاشق چایخوری کره ، 15 گرم برای یک تکه پنیر و 244 گرم برای یک فنجان ماست یا یک لیوان شیر استفاده شد.

    در مقایسه با نخوردن لبنیات، دو وعده لبنیات در روز خطر ابتلا به سندرم متابولیک را تا 24 درصد و برای رژیم غذایی پرچرب تا 28 درصد کاهش می‌دهد. .

    احتمال ابتلا به دیابت و فشار خون تا 12 درصد کاهش یافته است که با مصرف 3 وعده لبنیات در روز این خطر به 14 درصد کاهش یافته است.

    نویسندگان نتیجه گرفتند:

    اگر یافته های ما در آزمایشات به اندازه کافی بزرگ و بلند مدت تأیید شود ، افزایش مصرف لبنیات ممکن است رویکردی مقرون به صرفه و کم هزینه برای کاهش [سندرم متابولیک] ، فشار خون بالا ، دیابت و در نهایت بیماریهای قلبی عروقی در سراسر جهان باشد. ”

    این مطالعه در BMJ Open Diabetes Research & Care منتشر شد ( بهوادارینی و همکاران ، 2020 ).

    میانگین امتیازات ۵ از ۵
    از مجموع ۱ رای
    خروج از نسخه موبایل