تشخیص و نحوه درمان اختلال پوست کنی
دراماتولومانیا یا وسواس پوست‌کنی به معنی میل به کندن پوست نواحی مختلف بدن است. این افراد نمی‌توانند جلوی خود را در مقابل کندن پوست خود بگیرند و همین مسئله برای فرد مشکلات زیادی را به وجود می‌آورد. با این اوصاف، بسیاری از مردم این را اختلالی جدی نمی‌دانند. افراد دارای این اختلال ممکن است آگاهی کافی درباره‌ی آن نداشته باشند و یا شرم داشته باشند آن را با کسی مطرح کنند. در ادامه به توضیحات بیشتری در مورد اختلال پوست کنی می‌پردازیم.
وسواس کندن پوست
یکی از انواع اختلالات اضطرابی که به تازگی در راهنمای تشخیصی آماری بیماری‌های روانی (DSM) به صورت یک اختلال مجزا شناخته شده‌است اختلال پوست کنی است. در آن فرد به صورت اجباری و افراطی میل به کندن پوست خود، همچنین جوش، جای زخم و… را دارد. این افراد با ناخن و یا وسیله ای تیز و یا گاز گرفتن پوست بدن خود را می‌کنند. فرد مبتلا ساعت‌ها به کندن پوست خود مشغولند. زخم های عمیق به وجود آمده ممکن است باعث بیماری و عفونت شوند.
نشانه‌های وسواس پوست کنی
علائم و نشانه‌های وسواس پوست کنی با دیگر اختلالات وسواسی تشابه زیادی دارند ولی اما اختصاصا علائم و نشانه‌های اختلال پوست کنی بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری بیماری‌های روانی (DSM) شرح داده شده است:
- اختلال پوست کنی به دلیل بیماری‌های جسمانی (مانند بیماری‌های پوستی)، بیماری‌های روانی (مانند اسکیزوفرنی و اختلال بادی دیسمورفیک) ایجاد نشده باشد.
- به وجود آمدن مشکلاتی در زمینه فردی و اجتماعی در زندگی فرد مبتلا به واسطه اختلال پوست کنی.
- وجود دوره‌های پوست کنی که به آسیب رسانی به بافت پوست منجر می‌شود.
- تلاش برای ترک پوست کنی و انجام اقداماتی در جهت آن.
افرادی که به اختلال وسواس پوست کنی دچار هستند قبل از وسوسه شدن برای پوست کنی و قبل از اینکه بخواهند به پوست کنی اقدام کنند، احساس تنش زیادی را تجربه می‌کنند. تقریبا بلافاصله بعد از آن که پوست کنی انجام شد، فرد احساس آرامش، لذت و یا ارضا می‌کند. این علائم و نشانه‌ها بهتر است توسط متخصص بررسی و تشخیص داده شوند، به همین جهت می‌توانید به مشاور مراجعه کنید.
علل ابتلا به وسواس پوست کنی
- افزایش دوپامین: تحقیقات نشان داده است که موادی که سبب افزایش دوپامین در مغز می‌شوند مانند شیشه و کوکائین، می‌توانند باعث شوند که فرد حس کند چیزی روی پوستش راه می‌رود و با رفتار‌های پوست کنی می‌خواهند این حس را از بین ببرند.
- ناتوانی در مدیریت استرس: افرادی که به این اختلال مبتلا هستند نمی‌توانند به درستی هیجانات و استرس خود را مدیریت کنند و راه‌های نادرستی را برای کنترل استرس در پیش می‌گیرند، مانند کندن پوست.
- نظریه روانکاوی: این نظریه معتقد است که فردِ مبتلا به اختلال پوست کنی، خشم زیادی از وقایع و روابط خود دارد و این خشم را در رفتار‌های پوست کنی نشان می‌دهند.
- اختلالات همایند: بعضی از اختلالات مانند وسواس فکری عملی (OCD)، افسردگی و اضطراب می‌توانند علت زیر بنایی اختلال وسواس پوست کنی باشد.
برای مطالعه علائم و علل اختلال وسواس کلیک کنید.
درمان وسواس کندن پوست
- در ابتدا باید علت اصلی را پیدا کنید. اگر علت آن اختلالات همایند باشد حتما باید به مشاوره روانشناسی ارجاع داده شود و این اختلال به خوبی درمان شود.
- از دیگر روش‌ها، وارونه سازی عادت است. به دلیل عادت کردن به پوست کنی فرد باید به عادت دیگری آن را تغییر دهد.
درمان وسواس پوست کنی با کاهش استرس
- روش مدیریت استرس برای درمان این اختلال اهمیت زیادی دارد چون این اختلال در پاسخ به استرس‌های محیطی ایجاد می‌شود، در نتیجه باید با روش‌های مدیریت و درمان استرس فرد را از بروز رفتار‌های پوست کنی مصون نگه داشت.
- ممکن است کاهش استرس با وجود مشغله‌های بسیار و تنش‌های روانی کار سختی به نظر برسد به همین دلیل لازم است به مشاوره کنترل استرس مراجعه کنید.
درمان وسواس‌های شدید
- درمان شناختی رفتاری و همچنین روانکاوی برای درمان این اختلال توصیه می‌شود که اثرات دائمی می‌تواند داشته باشد.
- در موارد شدیدتر می‌توان از یک دوره دارودرمانی برای درمان این اختلال بهره برد. داروهای ضد افسردگی مخصوصا گروه SSRIs در درمان این اختلال موثرهستند.
