چرا این چالش طاقت فرسا باعث جمع آوری پول بیشتر برای خیریه می‌شود؟

چرا این چالش طاقت فرسا باعث جمع آوری پول بیشتر برای خیریه می‌شود؟

این آخر هفته، شرکت کنندگان در چالش کوکودا یک سفر طاقت فرسای 96 کیلومتری یک شبه را برای جمع آوری پول برای برنامه جوانان تکمیل می کنند.

هر سال، هزاران استرالیایی با دویدن های طولانی مدت یا دوچرخه سواری این چالش را انجام می دهند.

یک ماه را بدون مشروبات الکلی می گذرانند، سر خود را می تراشند، در فضای باز می خوابند یا سبیل هایشان نامرتب نگه میدارند همه اینها به نام خیریه است.

چرا مردم حاضرند برای جمع آوری پول برای یک موسسه خیریه تا این حد از درد بکشند و تلاش کنند؟

آیا کمک مالی ساده تر نیست و از دوستان خود نیز بخواهید همین کار را انجام دهند؟

انسان ها در درجه اول به دنبال تجربیات مثبت و لذت بخش هستند و از تجربیات منفی مانند درد و تلاش دوری می کنند.

اما تحقیقات نشان می دهد که دورنمای تحمل درد و رنج برای یک موسسه خیریه می تواند تا سه برابر بیشتر پول جمع کند.

چند بار در خیابان یک کارمند خیریه به شما مراجعه کرده است که به دنبال کمک های مالی برای یک هدف شایسته است؟

اما دلایل ارزشمند مختلفی وجود دارد که برای کمک‌های مالی رقابت می‌کنند.

تا پایان سال 2021، استرالیا حدود 65000 موسسه خیریه ثبت شده خواهد داشت .

این رقم سالانه 4 درصد رشد می کند (بسیار سریعتر از کل جمعیت) به این معنی که رقابت فقط شدیدتر می شود.

چگونه موسسات خیریه می توانند خود را از دیگران متمایز کرده و اطمینان حاصل کنند که کمک های شما به آنها تعلق می گیرد ، نه شخص دیگری که به همان اندازه شایسته است؟

بدون درد ، بدون سود

شبکه‌های نمایش خانگی به طور معمول تجهیزات ورزشی را تبلیغ می‌کنند که وعده صاف کردن شکم یا بهبود گردش خون را به راحتی می‌دهد.

اما تحقیقات نشان می دهد که ما به شدت نسبت به این ادعاها شک داریم.

ما می دانیم که هیچ سود واقعی بدون درد وجود ندارد، و مایلیم هر کسی را که خلاف آن را به ما می گوید باور نکنیم.

چالش کوکودا: دستیابی به اهداف معنی دار مستلزم رنج و فداکاری واقعی است.

مردم همچنین معتقدند که این در مورد تحصیلات، پیشرفت شغلی، عملکرد ورزشی و حتی خرید نیز صادق است.

وقتی صحبت از خیریه به میان می‌آید، این توضیح می‌دهد که چرا ما احساس می‌کنیم باید بیش از اهدای 20 دلار برای ایجاد یک تغییر مهم و مثبت در یک هدف ارزشمند، کاری انجام دهیم.

این منطق پیشنهادی پشت “اثر شهادت” است: این ایده که صرفاً چشم انداز دردمندی می تواند کمک های خیریه را ترویج کند.

این اثر در یک سری پنج آزمایش توسط کریستوفر اولیولا در دانشگاه وارویک و الدار شفیر در دانشگاه پرینستون نشان داده شد.

در آزمایش اول، از پاسخ دهندگان پرسیده شد که برای شرکت در یکی از دو رویداد خیریه فرضی: جمع آوری کمک مالی برای پیک نیک، یا دوی پنج مایلی، چقدر می پردازند.

شرکت کنندگانی که این مسابقه خیریه را انتخاب کردند، قصد داشتند 23.87 دلار آمریکا اهدا کنند – تقریباً دو برابر بیشتر از کسانی که پیک نیک را انتخاب کردند، که مایل به 13.88 دلار آمریکا بودند..

در آزمایش دوم، محققان وقایع فرضی را با پول واقعی و درد واقعی جایگزین کردند.

به هر شرکت کننده 5 دلار برای تقسیم بین خود و کمک مالی به یک استخر عمومی داده شد.

اما به برخی از شرکت‌کنندگان گفته شد که اگر دست‌های خود را به مدت یک دقیقه در آب بسیار سرد قرار دهند، کمک مالی آنها دو برابر می‌شود.

شرکت کنندگانی که تصمیم گرفتند این درد را تحمل کنند ، مایل بودند تقریباً 25٪ بیشتر از 5 دلار خود را نسبت به افرادی که برای جلوگیری از ناراحتی تصمیم گرفتند ، اهدا کنند.

کیلومترهای بیشتر ، پول بیشتر؟

اگر دوستی در دو ماراتن شرکت می کند ، ما معمولاً یک کیلومتر در هر دلار از او حمایت می کنیم.

بنابراین آیا عملکردهای طولانی مدت استقامت بیشتر درآمد دارند؟ خوب ، بله ، اما به این سادگی ها نیست.

در سومین آزمایش خود ، محققان این ایده را مورد بررسی قرار دادند و از شرکت کنندگان خواستند تا مسافتی بین 1 تا 20 کیلومتر را انتخاب کنند و از آنها پرسیدند که چقدر هزینه می کنند تا در یک دوره خیریه به این طول شرکت کنند.

به طور عجیبی ، هیچ ارتباط معنی داری بین فاصله و میزان اهدایی وجود نداشت.

اما شرکت‌کنندگان دویدن‌های طولانی‌تر را شامل درد و تلاش بیشتر ارزیابی کردند.

این عامل تعیین کننده ای بود که میزان کمک های آنها را تعیین کرد.

به زبان ساده ، باید آنقدر بدوید که قبل از اینکه ارزش پول بیشتری داشته باشد ، واقعاً رنج بکشید.

معنی دار بودن شهادت

همانطور که در بالا ذکر شد، مردم اهداف «معنی‌دار» (هیکل بدنی بهتر، پیشرفت شغلی، تحصیلات عالی) را شایسته‌تر برای پیگیری و پاداش می‌دانند تا اهداف آسان‌تر (و احتمالاً کمتر معنادار).

در آزمایش بعدی که مشابه آزمایش 1 بود ، از شرکت کنندگان انگلیسی پرسیده شد که چقدر مایلند برای شرکت در یک کمک مالی خیریه که یا طاقت فرسا (دو مایل دویدن) یا لذت بخش (پیک نیک) پرداخت کنند.

علاوه بر این ، آنها همچنین گزارش دادند که تجربه مشارکت و عمل هدیه برای آنها چقدر مهم خواهد بود.

شرکت کنندگان اجرای خیریه را به طور قابل توجهی معنادارتر در نظر گرفتند و پیشنهاد دادند که تقریباً سه برابر بیشتر از شرکت کنندگان در پیک نیک اهدا کنند: 17.95 پوند در مقابل 5.74 پوند.

علت تفاوت ایجاد می کند

همه موسسات خیریه برای رنج ، بیماری یا بلایای طبیعی بودجه جمع آوری نمی کنند.

بسیاری از گالری های هنری ، تجهیزات ورزشی کودکان یا پارک ها پشتیبانی می کنند.

در آزمایش نهایی، شرکت کنندگان با دو دلیل جدید (کمک به کودکان گرسنه در مقابل تامین بودجه یک پارک عمومی) و دو راه برای حمایت (روزه گرفتن در مقابل میزبانی از یک پیک نیک) ارائه شدند.

هنگامی که علت مربوط به لذت انسان (پارک) بود، شرکت کنندگان بیشتر احتمال داشت که گزینه “آسان” (پیک نیک) را انتخاب کنند و بیشتر به آن کمک کنند تا روزه در حمایت از پارک جدید.

در مقابل، اگر هدف کاهش درد و رنج انسان (با غذا دادن به کودکان گرسنه) باشد، شرکت‌کنندگان تمایل بیشتری به اهدای پول به گزینه «سخت» (روزه گرفتن) داشتند تا یک پیک نیک خیریه.

این نشان می‌دهد که چرا شرکت‌های سیگار، برای مثال، همیشه برای حمایت از رویدادهای ورزشی مناسب نبودند.

بنابراین برای خیریه‌هایی که ارزش‌هایشان با چالش‌های طاقت‌فرسا جمع‌آوری کمک‌های مالی همخوانی دارد، به نظر می‌رسد که آن پاهای دردناک، ماه‌های بدون الکل و سبیل‌های بد اینجا هستند.

درد بیشتر واقعاً به معنای سود بیشتر است.

برای اطلاعات بیشتر در خصوص نابرابری اقتصادی واجتماعی کلیک کنید.