بررسی نقش سازه شخصیتی سخت رویی در تعدیل آثار سوء استرس بر عملکرد حافظه

هدف اين تحقيق، تعيين اثرات عامل استرس زا بر عملکرد حافظه با توجه به اثرات تعديلي سازه شخصيتي سخت رويي بوده است. طرح از نوع شبه آزمايشي با پس آزمون و گروه کنترل بوده است. نمونه هاي پژوهش شامل 60 نفر از دانشجويان دختر و پسر مقطع کارشناسي دانشگاه تبريز بوده که از طريق غربالگري با مقياس زمينه يابي ديدگاه هاي شخصي انتخاب شدند، به طوري که 30 نفر حائز سخت رويي بالا و 30 نفر ديگر نيز حائز سخت رويي پايين بودند، هر کدام از اين گروه ها به دو دسته آزمايشي و کنترل تقسيم شدند، به طوري که با اعمال متغير مستقل (استرس) و تعديل کننده (سخت رويي) در نهايت 4 گروه ايجاد شد: آزمايشي با سخت رويي بالا، آزمايشي با سخت رويي پايين، کنترل با سخت رويي بالا و کنترل با سخت رويي پايين که اين چهار گروه از لحاظ نمره کلي و نمرات مربوط به 7 خرده مقياس آزمون حافظه وکسلر با هم مقايسه شدند. براي آزمودن فرضيه ها و سوالات پژوهشي از روش تحليل واريانس يک راهه، چند متغيره و آزمون هاي تعقيبي استفاده شد. تجزيه و تحليل نشان داد که در مورد فرضيه اصلي، بين دو گروه آزمايشي با سخت رويي بالا و آزمايشي با سخت رويي پايين به لحاظ نمره کلي حافظه تفاوت معناداري وجود ندارد. همچنين بين گروه آزمايشي و کنترل با سخت رويي بالا از نظر نمره کلي حافظه تفاوت معناداري وجود ندارد. بين گروه آزمايشي و کنترل با سخت رويي پايين نيز از نظر نمره کلي حافظه تفاوت معناداري وجود ندارد اما در خرده مقياس هاي تکرار ارقام و جهت يابي نمره هر چهار گروه مورد بررسي تفاوت معناداري با هم دارند.