تاثیر روان درمانی بین فردی بر درمان افسردگی نوجوانان: مطالعه موردی

افسردگی به عنوان یک اختلال متعارف در میان نوجوانان اغلب شامل یک دوره ی بالینی مزمن و عود کننده است. تجربه یک دوره افسردگی در کودکی یا نوجوانی یک عامل خطر برای دوره های افسرده ساز آتی و همچنین مشکلات روانی_اجتماعی محسوب می شود. یافته های پژوهشی نشان داده اند که در اوایل وهه 1990 درباره استفاده از درمان های خاص برای افسردگی نوجوانان شواهد تجربی حمایت کننده وجود نداشته است. بر این اساس, علاقه ی فزاینده ای نسبت به رشد و آزمون درمان های جدید که کوتاه مدت نیز بوده اند, به چشم می خورد. در این میان, روان درمانی بین فردی برای نوجوانان افسرده, به مثابه یک رویکرد درمانی که به سادگی در گستره ای از موقعیت ها مورد استفاده واقع می شود. به دلیل تاکید بر شناسایی حوزه ی مساله ساز بین فردی, نشانگان افسرده ساز مرتبط با حوزه مساله ساز, تمرکز بر روابط فعلی و کمک به بیمار جهت تسلط بر بافت بین فردی افسردگی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. روش پژوهش حاضر مطالعه ی موردی است. در این پژوهش, یک آزمودنی 16 ساله دختر که با استفاده از مصاحبه ی بالینی, ملاک های تشخیصی DSM-IV-TR, پرسشنامه دشواری های بین فردی در نوجوانان, مبتلا به افسردگی تشخیص داده شده بود, شرکت کرد. نتایج پزوهش نشان می دهد که در زمینه درمان افسردگی نوجوانان روان درمانی بین فردی یک رویکرد درمانی کارآمد قلمداد می شود.