عوامل موثر بر استرس شغلي نظاميان

اهداف: استرس شغلي يکي از مشکلات جوامع امروزي است. از جمله مشاغل داراي استرس زياد، مشاغل مرتبط با امور نظامي است. هدف از اين پژوهش، شناسايي عوامل موثر بر استرس شغلي در کارکنان نظامي ايران بود.
روش ها: اين مطالعه توصيفي-مقطعي روي 749 نفر از کارکنان نظامي رسمي استان هاي مختلف ايران که با استفاده از نمونه گيري خوشه اي دومرحله اي انتخاب شدند، در سال 1388 به انجام رسيد. براي سنجش استرس شغلي از پرسش نامه 35 سوالي HSE استفاده شد. داده ها با استفاده از روش هاي آمار توصيفي شامل ميانگين و انحراف معيار و استنباطي شامل تحليل واريانس و آزمون T مستقل به کمک نرم افزار SPSS 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: رابطه سن با استرس شغلي به صورت يک منحني شکسته بود که در آن بيشترين ميزان استرس در بازه سني 26 تا 40 سال مشاهده شد و پس از آن با افزايش سن، استرس شغلي نيز کاهش داشت. بر اساس نتايج، سن بر همه حيطه هاي استرس شغلي به جزء تقاضا و ارتباط اثرگذار بود. طبق نتايج رابطه معکوس بين رضايت شغلي و استرس شغلي وجود داشت. رضايت شغلي بر همه حيطه هاي استرس شغلي اثرگذار بود.
نتيجه گيري: با افزايش سن استرس شغلي نيز کاهش يافته و سن بر همه حيطه هاي استرس شغلي اثرگذار است. سابقه کار نيز با استرس شغلي رابطه معني دار دارد.