پرسشنامه اهمال‌کاری تحصیلی سولومون

این پرسشنامه را سولومون و راث بلوم در سال (1984) ساخته و آن را مقیاس اهمال‌کاری تحصیلی نام نهادند، این مقیاس را دهقانی (1387) برای اولین بار در ایران به‌کاربرده است. این مقیاس دارای 27 گویه می­باشد که 3 مؤلفه را مورد بررسی قرار می­دهد: مؤلفه اول، آماده شدن برای امتحانات؛ شامل 8 سؤال می‏باشد. مؤلفه دوم، آماده شدن برای تکالیف می­باشد و شامل 11 گویه می­باشد و مؤلفه سوم، آماده شدن برای مقاله­های پایان‌ترم می­باشد که شامل 8 گویه می­باشد. نحوه پاسخدهی به گویه­ها به این صورت است که پاسخ­دهندگان میزان موافقت خود را باهر گویه با انتخاب یکی از گزینه­های «هرگز»، «به­ندرت»، «گهگاهی»، «اکثر اوقات»، و «همیشه» نشان می­دهند که به گزینه «هرگز» نمره 1، «به­ندرت» نمره 2، «گهگاهی» نمره 3، «اکثر اوقات» نمره 4، «همیشه» نمره 5، تعلق می­گیرد. همچنین در این مقیاس گویه‏های «2 –4 –6 –11 –13 –15 –16 –21 –23 –25» به صورت معکوس نمره­گذاری می‏شوند. نامیان و حسینچاری (1390) در تحقیقی با عنوان تبیین اهمال­کاری تحصیلی دانشجویان بر اساس باورهای مذهبی و هسته کنترل ضریب پایایی پرسشنامه را به روش آلفای کرونباخ 73/0 به دست آوردند. دولتی (1391) نیز در پژوهشی ضریب پایایی پرسشنامه را به روش آلفای کرونباخ 91/0 بدست آورد. در این پژوهش از نسخه 27 سؤالی استفاده شد. روایی پرسشنامه در پژوهش جوکار و دلاورپور (1386) با استفاده از روش تحلیل عاملی محاسبه شد که یافته­ها بیانگر روایی مطلوب پرسشنامه بود.