پرسشنامه: سنجش دنیاگرایی (مسد)

این پرسشنامه دارای 60 گویه بر مبنای طیف پنج گزینه‌ای تنظیم شده است. هدف سنجش میزان دنیاگرایی از ابعاد مختلف (علایم روانی دنیاگرایانه، گرایشهای اجتماعی دنیاگرایانه، عدم گرایش به عبودیت، تجمل گرایی، عدم تعبد به احکام، آخرت گریزی) می باشد.
دنياگرايي، يعني محبت استقلالي به‌دنيا داشتن؛ به‌گونه‏اي‌كه انگيزه و محرك رفتار انسان و غايت فعاليت‌هاي او دنيا باشد». دنياگرا كسي است كه فراتر از دنياي محسوس و لذتهاي حسي چيزي را قبول ندارد؛ انگيزة اصلي فعاليتهاي خارجي و ذهني او دنياست و غايتي فراتر از دنيا را درنظر ندارد؛ درنتيجه، از ياد خدا و آخرت غافل است و به‌تعبير قرآن كريم كه فرمود: «روي‌گردان باش از كسي كه از ياد ما روي‌گردان شد و اراده نكرد مگر زندگي دنيا را؛ و اين دنيا، نهايت علم اوست»(نجم:30)، دنياگرا تنها زندگي دنيوي را برگزيده‏ و شعاع علم او فراتر از دنياي محسوس را شامل نمي‏شود. به‌تعبير ديگر قرآن كريم، «و همچون حيوانات به تمتع، شهوت‌راني و شكم‌چراني‌ مي‌پردازند و جايگاه آنها در آتش است»(محمد(ص):12) و معتقدند: «زندگي ما جز همين نشئة دنيا و مرگ و حيات طبيعت نيست و جز دنيا، كسي ما را نمي‏ميراند»(جاثيه:24). بنابراين، دل‌خوشي اين افراد بستگي به فراهم بودن نعمت‌هاي مادي دارد و اندوه آنان، به‌دليل ازبين رفتن دنياست. محرك هيجانات، رفتارها و حركات و سكنات آنها دنياست و فكر و ذكر آنها، در چهارچوب دنياي محسوس دور مي‏زند. آخرت را يا قبول ندارد و يا از آن غافل‌اند؛ چنين افرادي، دنياگرا بوده و اين ويژگي ناپسند آنها را «دنياگرايي» مي‏نامند.