کیس ریپورت اختلال خشم انفجاری متناوب

حسین 38 ساله متاهل و مغازه دار است اکثرا دارای چهره غمگین ،مضطرب وعصبانی است .اومدتی قبل بخاطر یک دعوا چند میلیون تومان دیه بدهکار شد وبرای کنترل این خشم خود وبه درخواست اطرافیان به روانشناس مراجعه کرده است او میگوید که عصبانی شدنش دست خودش نیست ودر اینجور مواقع نمیتواند جلوی عصبانیت خودرا بگیرد .

او میگوید که مدتی قبل یکی از مشتریان برای تعویض کالا پیش او امده است وچون مدت زیادی از خرید او گذشته بود من با تعویض مخالفت کردم .مشتری عصبانی شد وشروع به فحش دادن کرد ومن از کوره دررفتم وبا مشتری درگیر شدم .دست خودم نبود وقتی که او شروع به فحاشی کردم نتوانستم جلوی خودم را بگیرم وبدون اینکه متوجه شوم اورا حسابی زده بودم ولی بعد از ان پشیمان شدم .اطرافیان با پلیس تماس گرفتند ومن مقصر شناخته شدم درصورتیکه من مقصر نیستم اگر او فحاشی نکرده بود من هم عصبانی نمی شدم .

زمانیکه از اون سوال شد که ایا این عصبانی شدن از قبل وجود داشته ؟ او گفت بله حتی بعضی مواقع بر سر موارد کوچک هم عصبانی می شوم .حتی در خانه با همسرم اکثرا بگو مگو داریم ووقتی دعوا بالا میگیرد همسرم را کتک میزنم .چون او دایما در حال غر زدن است ومن از اینکارو او متنفرم .او میگوید که موقع دعوا هرچه دستم باشد پرت میکنم با مشت به شیشه میکوبم .واجسام را میشکنم تا سعی کنم به کسی اسیب نرسانم .حتی در گذشته نیز درگیریهایی داشته ام خیلی سعی کردهام که خود را کنترل کنک اما نمینوانم . لطفا اختلال را تشخیص دهید .

#تشخیص#فرضیه_ها #اهداف#پلن_درمانی

پاسخ کیس ریپورت اختلال خشم انفجاری متناوب حسین ۳۸ ساله

تشخیص

اختلال خشم انفجاری متناوب اختلال انفجاری متناوب به صورت دوره های مجزای فقدان کنترل تکانه های پرخاشگرانه بروز می کند. این دوره ها ممکن است با حملات جدی به دیگران یا تخریب اموال همراه باشد. میزان پرخاشگری ابراز شده با هر عامل استرس زایی که ممکن است در برانگیختن دوره ها موثر بوده باشد، کاملا نامتناسب است.

بیمار پس از هردوره، معمولا دجار تاسف واقعی می شود یا خود را ملامت می کند و در فواصل بین دوره ها علائم پرخاشگری یا رفتار تکانشی فراگیر وجود ندارد. به عبارت دیگر، ویژگی بازر این افراد پرخاشگری یا رفتار تکانشی همیشگی نیست، بلکه دوره هایی ازاین حملات تکانشی و پرخاشگری در این افراد وجود دارد.

پلن درمانی اختلال خشم انفجاری متناوب

اختلال خشم انفجاری متناوب معمولا در اواخر نوجوانی تا اوایل بزرگسالی ظاهر می شود. شروع آن ممکن است ناگهانی یا بی سر و صدا و سیر آن دوره ای یا مزمن باشد. در اکثر موارد، شدت اختلال با شروع میانسالی فروکش می کند. ولی افزایش اختلال عضوی ممکن است سبب بروز حمله های بیشتر و شدید تر شود. هیچ درمان واحدی برای این اختلال وجود ندارد و رویکرد مرکب دارودرمانی و روان درمانی احتمال موفقیت بیشتری در درمان این بیماران دارد، ولی روان درمانی این بیماران ( بدون تجویز داروهای تثبیت کننده) ممکن است خطرناک باشد، زیرا احتمال دارد حمله ی خشم به فرد دست دهد.

گروه درمانی و خانواده درمانی نیز برای این افراد مفید است. یکی از اهداف درمان، وادار کردن بیمار به شناسایی و بر زبان آوردن افکار یا احساساتی است که قبل از حملات انفجاری ایجاد می شوند، تا به این ترتیب از کنش نمایی و عمل به این افکار و احساسات جلوگیری شود. داروهای لیتیوم، کاربامازپین، والپروات و فنی توئین در کاستن رفتار پرخاشگرانه مفید هستند.