🌿🌾🌿🌾🌿🌾
قربانی نشوید!
تفکر «سوختن و ساختن» یا این‌که می‌شنویم بعضی افراد می‌گویند «چاره‌ای جز تحمل ندارم!» همگی باورهای غلطی هستند. ( طرحواره ایثارگری یا خود قربانگری)
بسیاری از افراد می‌گویند «اگر طلاق بگیرم، آینده فرزندانم خراب می‌شود»، «خواستگاری خواهرم به هم می‌خورد» یا «خانواده من طلاق را به هیچ دلیلی نمی‌پذیرند» و خود را به خاطر دیگران قربانی می‌کنند اما این تفکر بسیار غلط است.
بچه‌ها بیش از هر چیز دیگری به آرامش نیاز دارند و اگر قرار باشد فرزند در محیطی پر از خشم، فریاد و خشونت باشد و هرروز شاهد دعوای والدین و کتک خوردن مادر باشد و گاهی خودش هم مورد خشونت (کلامی یا فیزیکی) قرار بگیرد، آسیب می‌بیند. (به قول یکی از مراجعان که میگفت : هرروز با صدای داد و فریاد و دعوای پدر و مادرم از خواب بیدار می شده است)
چه بسا زوجی که مدام مورد خشونت قرار می‌گیرد، خود دچار جابجایی خشونت شود و خشمش را سر فرزندانش خالی کند؛ پس بچه‌ها از هر دو طرف در معرض خشونت قرار می‌گیرند و آسیب بیشتری می‌بینند.
در این شرایط باید سعی شود به هر نحوی (با کمک مشاور و با حضور هر دو والد یا به‌صورت تک‌والد) محیط خانه آرام شود تا فرزند در معرض خشونت‌های کلامی و فیزیکی نباشد.
فردی که این خشونت‌ها را می‌پذیرد و خود را مجاب می‌کند به خاطر بچه و… متحمل خشونت‌های همسرش شود، شخصیت وابسته‌ای دارد که دل کندن از همسرش برایش سخت است.( طرحواره رهاشدگی / بی ثباتی )
او فکر می‌کند نمی‌تواند بدون همسرش زندگی کند یا نگران است که اگر از مشاور کمک بگیرد، نکند طلاق به‌عنوان اولین راهکار به او پیشنهاد شود.
این افراد ممکن است همین خشونت را در کودکی خود بین والدینشان دیده باشند و تحمل خشونت از سوی مادر یا پدر برایشان الگوسازی شده باشد، بنابراین خشونت را می‌پذیرند و دنبال کمک نخواهند رفت.
نوعی درماندگی آموخته شده.
چنین افرادی نیازمند مشاوره و سایر خدمات رواندرمانی هستند.
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
نویسنده محسن بهمنش
روانشناس
دیدگاه خود را درج کنید