تا حالا به این قضیه فکر کردید که چرا با وجود اینکه خیلی از ما میدونیم به کمک یه روانشناس نیاز داریم، باز هم از مراجعه کردن بهش خودداری میکنیم؟ به نظرم یکی از مهمترین دلایل، ترسِ ریشهدار از قضاوت شدنه! یه ترسی که متاسفانه، در خیلی از ابعاد زندگی ما ایرانیها وجود داره و ناخودآگاه باعث میشه از نشون دادن ضعفهامون، بیان کردن دردهامون و مهمتر از همه، کمک گرفتن از یه متخصص، فرار کنیم.”
“خب، سوال اینجاست که این ترس از قضاوت شدن، اصلا از کجا نشأت میگیره؟ واقعیت اینه که ما در فرهنگی زندگی میکنیم که خیلی از اوقات، به جای اینکه همدیگه رو درک کنیم و کنار هم باشیم، خیلی راحت انگشت اتهام رو به سمت همدیگه نشونه میگیریم. از بچگی به ما یاد دادن که باید قوی باشیم، بینقص باشیم و هرگز و تحت هیچ شرایطی، نباید ضعف نشون بدیم. و خب، این طرزِ فکر و تربیت غلط، باعث میشه که ما حتی از اعتراف کردن به مشکلات خودمون هم شرمنده باشیم، چه برسه به اینکه بخوایم اونها رو با یه فرد دیگه، حالا هرچقدر هم متخصص، در میون بذاریم!”
“اما آیا میدونید این ترسِ بیجا، چه پیامدهای خطرناکی رو میتونه به دنبال داشته باشه؟ وقتی ما به خاطر ترس از قضاوت شدن، از کمک گرفتن و مشورت کردن با یه متخصص خودداری میکنیم، در واقع داریم با دست خودمون اجازه میدیم که مشکلاتمون روز به روز بزرگتر و پیچیدهتر بشن. این دقیقا مثل این میمونه که یه گلخونه پر از علفهای هرز بشه و ما هم هیچ تلاشی برای از بین بردنشون نکنیم. نتیجهش کاملا مشخصه! این علفها، کم کم تمام گلخونه رو میگیرن و باعث میشن که ما احساس ناامیدی، تنهایی و درماندگی کنیم.”
“اما خوشبختانه، یه جای امن هم وجود داره… یه پناهگاه امن و مطمئن… یه جزیرهی دور افتاده و آروم که توش هیچ خبری از قضاوت و سرزنش نیست: اتاق درمان!”
“اتاق درمان، یه فضای کاملا امن و محرمانه هست که شما میتونید با خیال راحت، خودِ واقعیتون باشید! بدون هیچ نقابی، بدون هیچ ترسی و بدون هیچگونه خجلتی. شما میتونید هرچی توی دلتون دارید رو با درمانگرتون در میون بذارید، مطمئن باشید که اون نه تنها شما رو قضاوت نمیکنه، بلکه با تمام وجود به حرفاتون گوش میده و سعی میکنه شما رو درک کنه.”
“اصلا میدونید چرا به کسی که بهش مراجعه میکنیم میگیم ‘درمانگر’؟ چون اون قراره مرهم بذاره روی زخمهامون، نه اینکه با قضاوتهاش، اونها رو عمیقتر کنه! درمانگر شما، یه دوست صمیمی یا یه عضو از خانوادهتون نیست! اون یه متخصص آموزشدیده و باتجربه هست که اصلیترین وظیفهش اینه که به شما کمک کنه خودتون رو بهتر بشناسید، الگوهای رفتاری اشتباهتون رو شناسایی کنید و راهکارهای سازندهتری برای زندگی کردن پیدا کنید.”
“در واقع، یکی از مهمترین مهارتهایی که یه درمانگر باید داشته باشه، همدلیه. همدلی یعنی اینکه بتونه خودش رو جای شما بذاره، دنیای شما رو از نگاه شما ببینه و احساسات شما رو به خوبی درک کنه. وقتی یه درمانگر همدلانه با شما ارتباط برقرار میکنه، دیگه اصلاً جایی برای قضاوت کردن باقی نمیمونه.”
“درمانگر شما، قرار نیست بهتون بگه که چه کاری درسته و چه کاری غلط! قرار نیست بگه کدوم مسیر رو انتخاب کنید و کدوم رو نه! اون فقط و فقط اینجاست که کنار شما باشه، به حرفاتون با دقت گوش بده، سوال بپرسه و بهتون کمک کنه تا خودتون، با توجه به ارزشها و اهدافتون، بهترین تصمیم رو برای زندگیتون بگیرید.”
..
دیدگاه خود را درج کنید