نشانه اولیه آشکار یک درونگرا

نشانه‌های شخصیت محجوب را می‌توان در 14 ماهگی مشاهده کرد.

تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که در دوران کودکی تحت کنترل قرار می‌گیرند، درون‌گراهایی محتاط بزرگ می‌شوند.

بازداری در کودکی شامل رفتار محتاطانه، ترسناک و اجتنابی نسبت به اشیاء، افراد و موقعیت های ناآشنا است.

کودکانی که این نوع رفتار را از خود نشان می دهند در معرض خطر بیشتری برای اختلالات اضطرابی و کناره گیری اجتماعی قرار دارند.

این مطالعه نشان داد افرادی که این الگو را در اوایل نشان می‌دهند، احتمالاً شرکای عاشقانه کمتری دارند و عملکرد اجتماعی کمتری دارند.

با این حال، محتاط بودن هیچ تأثیر منفی بر موفقیت افراد در تحصیل یا اشتغال نداشت.

دکتر دانیل پاین، یکی از نویسندگان مطالعه، گفت:

در حالی که بسیاری از مطالعات رفتار اولیه کودکی را با خطر آسیب شناسی روانی مرتبط می دانند ، یافته های مطالعه ما منحصر به فرد است.

این به این دلیل است که ما مطالعه مزاج را در اوایل زندگی ارزیابی کرد و آن را با پیامدهای بیش از 20 سال بعد از طریق تفاوتهای فردی در فرآیندهای عصبی مرتبط دانست.

این مطالعه شامل 165 نوزاد بود که ابتدا در 14 ماهگی، سپس در 15 سالگی و بعداً در 26 سالگی ردیابی شدند.

دکتر ناتان فاکس، نویسنده مطالعه، گفت:

شگفت انگیز است که ما توانسته ایم در طول سالیان متمادی با این گروه از افراد در ارتباط باشیم.

اول پدر و مادرشان و حالا هم خودشان همچنان به این کار علاقه مند و درگیر آن هستند.

در سنین نوجوانی طیف وسیعی از تست‌های روان‌شناختی و عصب‌روان‌شناختی به آنها داده شد.

یک آزمایش برای «منفی بودن مربوط به خطا» افراد بود – به عبارت دیگر، میزان حساسیت آنها نسبت به اشتباه کردن.

افرادی که نسبت به اشتباهات خود بسیار حساس هستند، به مشکلات مرتبط با اضطراب مبتلا می شوند.

کسانی که به اندازه کافی نسبت به اشتباهات خود حساس نیستند در معرض خطر مشکلاتی مانند سوء مصرف مواد و رفتارهای تکانشی هستند.

نتایج نشان داد که نوزادانی که مهار می‌شدند، تمایل داشتند تا بزرگسالان محجوب رشد کنند.

دکتر فاکس گفت:

ما زیست‌شناسی بازداری رفتاری را در طول زمان مطالعه کرده‌ایم و واضح است که تأثیر عمیقی بر پیامد رشد دارد.