لحظات فراتر از کلمات

احساسات من … خب … فراتر از کلمات است. واقعا فراتر از حرف….

در حالی که عبارت فراتر از کلمات دارای ظرافت شاعرانه و زیبایی است، هر متفکر منطقی باید بپرسد: آن عبارت دقیقاً چه معنایی می تواند داشته باشد؟

خوب ، من می گویم ما به نمونه هایی که در زندگی روزمره استفاده می شود فکر می کنیم و سپس می بینیم که آیا موضوعی در رابطه با این عبارت ظاهر می شود که به آنچه ما در مورد علم رفتار انسان می شناسیم ترسیم شود.

در اینجا مواردی وجود دارد که ممکن است فردی از عبارت فراتر از کلمات استفاده کند:

• عشق: عشق من به شما بسیار عمیق است. واقعاً فراتر از کلمات است.
• غم و اندوه: درد دل من پس از از دست دادن او کاملاً غیرقابل بیان بود.
• ترس: وقتی صدای تیراندازی را در ساختمان شنیدم، به طرز باورنکردنی ترسیدم. فراتر از کلمات.
• تعجب: وقتی جعبه را باز کردم و یک حلقه نامزدی پیدا کردم … احساس کردم … فراتر از کلمات – جدی … فراتر از کلمات …
• هیبت: همانطور که در کنار رودخانه عظیم نشسته بودم، در میان کوه های باشکوه و دانا لانه کرده بودم، رنگین کمانی پر رنگ در سراسر آسمان ظاهر شد. همه چیز فراتر از کلمات بود.

قطع ارتباط احساسی و شناختی

یکی از وجوه مشترک در میان این نمونه ها به احساسات قدرتمند مربوط می شود. جالب است که به نظر می رسد احساسات مثبت (مثلاً عشق) و احساسات منفی (مانند غم و اندوه) هر دو منجر به تجربیاتی فراتر از کلمات می شوند.

یک راه برای فکر کردن در مورد این در واقع کاملاً ساده است: در طیف وسیعی از حوزه‌های روان‌شناختی، تحقیقات مرتباً نشان می‌دهد که اغلب اوقات، بین سیستم‌های شناختی و سیستم‌های احساسی ما گسست وجود دارد. پردازش عاطفی و پردازش شناختی عمدتاً در نواحی مختلف مغز انجام می‌شود، به‌طوری‌که مراکز پردازش زبان عموماً در «فوقانی مغز» (یا مغز) و مراکز پردازش احساسات عموماً در «پایین‌ مغز» واقع شده‌اند، به معنای واقعی کلمه نزدیک به جایی که قرار دارند. مغز با نخاع ملاقات می کند.

کلمات لزوماً به مراکز زبانی بالای مغز متکی هستند – مناطقی از مغز که نسبتاً از مناطق قدیمی‌تر پردازش احساسات به لحاظ تکاملی فاصله دارند.

با توجه به این شکاف بین بخش‌های «بالاتر» و شناخت‌گرای ذهن ما و بخش‌های «پایین‌تر» متمرکز بر عاطفه، منطقی است که بیان احساسات در قالب کلمات همیشه آسان نیست.

علاوه بر این، منطقی است که تجربیاتی که عمدتاً ماهیتی عاطفی دارند، ممکن است به معنای واقعی کلمه، کاملاً واقعی و فراتر از کلمات باشند – مهم نیست که دایره واژگان یک فرد چقدر بزرگ باشد.

هنر به عنوان بیان تجربیات فراتر از کلمات

گاهی اوقات، مردم نقش هنرها را در تجربه گسترده‌تر انسانی زیر سوال می‌برند. هنرها اغلب غیرعملی و شاید حتی مجلل به نظر می رسند. “چرا مردم باید زمان و پول خود را صرف چیزهایی مانند موسیقی کنند در حالی که مشکلات واقعی در جهان وجود دارد؟” ممکن است یک بدبین بپرسد.

اما وقتی شروع به فکر کردن به تجربیات فراتر از کلمات می کنیم، ممکن است در واقع بتوانیم عملکرد بسیار عملی هنر را ببینیم. هنرمندان از همه گونه ها در برانگیختن و پرورش احساسات پیشرفت می کنند. یک آهنگ عاشقانه زیبا ممکن است کسی را به گریه بیاندازد. یک منظره درخشان ممکن است در یک بعدازظهر شنبه بارانی باعث ایجاد هیبت در موزه هنر شود. یک رقصنده با استعداد ممکن است باعث شود کسی احساس شکوهی کند که هرگز در زندگی روزمره او یافت نمی شود.

شاید یکی از کارکرد انتقادی هنرها این باشد: هنرها احساساتی را بیان می کنند که به معنای واقعی کلمه فراتر از کلمات هستند. مطمئناً، بسیاری از هنرها، مانند شعر، مبتنی بر واژه هستند.

اما حتی یک شعر قدرتمند نیز تا حدی قدرت خود را دارد زیرا شاعر توانسته است از کلمات به تنهایی استفاده کند تا تجربه ای عاطفی ایجاد کند که کسی لزوماً در آن لحظه انتظار نداشت. و یک خواننده رپ با کالیبر بالا ممکن است در محدوده 120 ثانیه به کسی احساسات گسترده ای از غرور گرفته تا خشم و عشق را وادار کند. از این منظر، حتی هنرمندان مبتنی بر زبان تا حدی موفق می شوند که تجربیاتی عمیقاً احساسی و فراتر از کلمات به ما بدهند.

خط پایین

ذهن انسان پیچیده است و اغلب پیش بینی آن سخت است. یکی از دلایل این ویژگی اساسی روان‌شناسی انسان این است که سیستم‌های شناختی و عاطفی ما، که هر دو نقش اساسی در شکل‌دهی ما و نحوه رفتار ما دارند، اغلب مستقل از یکدیگر کار می‌کنند.

تجربیاتی که ما اغلب آنها را فراتر از کلمات می نامیم، تجربیاتی هستند که عمیقاً احساسی هستند. سیستم‌های شناختی ما می‌توانند کلمات را به بسیاری از حالات عاطفی نشان دهند. اما وقتی صحبت از حالات عاطفی قوی به میان می آید، در سراسر طیف عاطفی، اغلب، به معنای واقعی کلمه، هیچ کلمه ای وجود ندارد که بتواند عدالت را اجرا کند.