کارگاه آموزشی شادی و شادکامی در زندگی

در طول دوران‌ها و میان فیلسوفان، شادکامی

نظریات فلسفی و دیدگاه‌های فیلسوفان و صاحب‌نظران، حداقل از زمان یونان باستان درباره‌ی شرایط لازم برای شادکامی، مورد تأمل قرار گرفته‌اند (ونهاون، ۱۹۸۴). بسیاری از این تأملات درباره ماهیت و دستورالعمل‌های شادکامی، دارای طراحی‌های شوخی‌آمیز هستند، با این حال، درون آن‌ها نشانه‌هایی از حقیقت وجود دارد. ژان ژاک روسو، فیلسوف عصر روشنگری (۱۷۱۲-۱۷۷۸) معتقد بود که شادمانی از اجزاءی مانند “حساب بانکی خوب، غذای خوب و گوارش و هاضمه خوب” تشکیل شده است.

عجیب است که او رابطه جنسیتی را در این تعریف اشاره نکرده است، با توجه به تعداد فرزندان غیرقانونی‌اش. دکتر ساموئل جانسون (۱۷۶) اظهار کرده است که “هیچ چیزی توسط انسان اختراع نشده که به اندازه‌ی یک میکده یا مهمانخانه، شادی آفرین باشد”. به نظر گانتر، “همه شادی‌ها به یک صبحانه خوب وابسته هستند.

” آلبرت شوایتزر، فیلسوفی که گرایش به انسان‌گرایی و دوستی‌پذیری دارد، معتقد است که شادی “چیزی جز سلامت بیشتر و یادآوری کمتر” نیست. یکی از منابع من، “فراموش کردن” را نیز مهم می‌داند که گاهی به راحتی رخ می‌دهد. به همین ترتیب، در دستورالعمل مارک تواین، شادکامی به این صورت تعریف شده است: “دوستان خوب، کتاب‌های خوب و وجدان آرام.

توجه : این پکیج به صورت کارگاه ضبط شده میباشد.

نگرانی‌های فلسفه درباره‌ی شادکامی

فیلسوفان یونان در جهت‌های مختلفی، دیدگاه‌های متنوعی درباره‌ی شادمانی داشتند. برخی از آن‌ها باور داشتند که شادمانی با سرکوب کردن امیال و خواسته‌ها به دست می‌آید، درحالی که دیگران معتقد بودند تحقق امیال، کلید شادمانی است. فیلسوف خودکنانه‌ای مانند اپیکتتوس (۱۳۰-۵۰ پیش از میلاد)، مکتب “بازداری از امیال” را ترویج می‌کرد و شادمانی را به دست آوردن از طریق قبول و کنار زدن همه‌ی امیال، به جز آن‌هایی که فرد می‌تواند کنترل کند، معرفی می‌کرد.

به عبارت دیگر، بر اساس نگرش او، شادکامی به معنای تمایل برای انجام وظایف و برآورده کردن مسئولیت‌های اساسی زندگی به بهترین شکل ممکن است. استدلال این گروه از فلاسفه این است که فقط با تمایل به آنچه که زیر کنترل فرد است و تحت تأثیر عوامل خارجی نیست، مثل بهترین والدین بودن یا بهترین فرد بودن، می‌توان کنترل کرد و هرگز ناامید، ناکام یا غمگین نشد. فیلسوفان بزرگی چون ژول فینبرگ (۱۹۹۲) از مثالی مانند کارت‌های بازی استفاده می‌کردند تا تفکرات خود درباره‌ی خودکنانگی را توضیح دهند.

به عقیده او، بدون توجه به این که چه کارت‌هایی سرنوشت را در زندگی تعیین می‌کند، در هر دست بازی می‌توان به نحوی که بدون در نظر گرفتن برد یا باخت، خوب بازی کرد. شعار فیلسوفان خودکنانه این است: “شانس و اقبال به تقدیر من وابسته است؛ اما امتیاز و برتری در نحوه‌ی پاسخ دادن به تقدیر و انجام مسئولیت‌های زندگی بستگی به من دارد. بنابراین، اگر با بحران‌ها، از طریق شناخت، به ارزش‌ها و تعهداتمان افتخار کنیم، به بهترین شکل ممکن موانع را از بین می‌بریم. همینگوی این عمل را شکوه و سرافرازی در زیر فشار نشان می‌دهد و از آن به عنوان تعریف مردانگی استفاده می‌کند.

نظر فلاسفه در مورد شادکامی

متعجب کننده نیست که فلاسفه خودکنانه و دیگر فیلسوفان، مانند دموکریتوس، شادمانی را بیشتر وابسته به نگرش و چارچوب ذهنی انسان می‌دانند تا به شرایط ملموس زندگی او. آن‌ها معتقدند که شادی به اندازه‌ی افکار انسان است و نه به بخت و اقبال. آن‌ها باور دارند که افراد بر اساس شرایط خود خوشحال یا ناخوشحال نیستند، بلکه نگرششان نسبت به این شرایط و وضعیت‌ها است که آن‌ها را شاد یا ناشاد می‌سازد. در توضیح و تبیین دیدگاه قدیمی اپیکتتوس، باید گفت که ما نه تنها از امور و شرایط ناراحت می‌شویم، بلکه از دیدگاهی نیز که به آن‌ها داریم، حسابی زحمت می‌کشیم.

پیروان اصل لذت، به خلاف فیلسوفان خودکنانه، ارضای تمایلات را اساس شادمانی می‌دانند و نه سرکوب آن را. با این حال، در مکتب اصالت لذت، لذت‌جویی افسارگسیخته و شعار “هر چه می‌خواهی دل تنگت بگو” توصیه نمی‌شود! اپیکور (۲۷۰-۳۴۲ پیش از میلاد) مردی معتدل و آگاه بود.

او با نان و آب زندگی می‌کرد و گاهی فقط کمی پنیر به آن اضافه می‌کرد. آن‌چه او و پیروانش گسترش دادند، نوعی لذت‌گرایی انتخابی بود که بر اساس آن، افراد تمایلات یا اهدافی را دنبال یا ترک می‌کنند که در نهایت بیشترین شادمانی را در آن‌ها به وجود می‌آورد. یعنی زندگی به شکلی متعادل شده که خوشی‌های ساده‌ای مانند لذت بردن از کتاب‌های خوب، دوستان و طبیعت، برجسته و تحت تأثیر قرار گرفته و نه لذت‌جویی از مصرف داروها، پرخوری و لذت‌گرایی که صرفاً در زمان‌های مشخص و کوتاه احساس شادمانی را به ارمغان می‌آورد.

فیلسوفان مکتب رومانتیسم در قرن نوزدهم، رویکرد انتخابی و متعادل به لذت‌جویی را به‌عنوان مبنای شادمانی ترک کردند و به جای تأکید بر لذت‌جویی افسارگسیخته اپیکور، تأکید کردند.

افلاطون (۳۴۷-۴۲۷ قبل از میلاد) شادی را نتیجه‌ی حکمت و اخلاق مردم می‌دانست. در کتاب “جمهوریت” خود، فرمانروایان مستبد را با احترام می‌پذیرد اما اصولاً آنان را ضعیف و نیازمند ترحم می‌داند (مانند سرنوشت صدام حسین، که در اوج قدرت، این حالت را تجربه کرد).

ارسطو (۳۲۲-۳۸۴ قبل از میلاد) معتقد بود که هدف تمام تلاش‌های انسانی به دست آوردن خوشبختی در زندگی خوب است. کتاب “اخلاق نیکوماخوس” به عنوان یک راهنما برای رسیدن به زندگی خوب و شاد توصیف می‌شود.

به نظر ارسطو، ضروریات ابتدایی زندگی مانند غذا، مسکن و سلامت، تنها با کمی ثروت قابل دستیابی هستند. اگر توانایی‌ها و استعدادهای ما را شناخته و آنها را پرورش دهیم، زندگی بهتری خواهیم داشت و به خوشبختی نزدیک‌تر خواهیم شد.

همچنین، ارسطو باور داشت که خوب بودن تنها با نهادن نافعی برای دیگران کافی نیست. بلکه باید خصوصیات و ویژگی‌های مثبت خود را از طریق رفتار در زندگی روزمره ابراز کنیم.

این اعتقادات در تئوری‌های روان‌شناسی مثبت امروزی تا حدودی بازتاب دارند که به موضوع توانایی‌ها و ابراز آنها برای دستیابی به شادی می‌پردازند.

برتراند راسل (۱۹۵۸) در کتاب خود “پیروزی شادی” دستورالعمل‌هایی را برای شادی ارائه کرد که شامل پذیرش خود، داشتن اهداف گسترده و معنادار، و کنترل ذهنیت است.

گروه دیگری از فیلسوفان، مانند فیلسوفان نوهستی گرا، معتقدند که می‌توان از طریق ایجاد ارزش‌ها و معنا در دنیایی بدون نظم، به شادی کوچک دست یافت.

مطالعه بیشتر در مورد این نظریات و رویکردها می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

اگرچه زندگی ممکن است به نظر پوچ و بی‌معنا برسد، اما تا زمانی که ما توانایی‌های پنهان خود را بروز دهیم، زندگی همچنان ارزشمند و شادمانی‌بخش است. فین برگ معتقد است که همه ما با استعدادها و توانایی‌های ذاتی به دنیا می‌آییم، و با تلاش در جهت توسعه مهارت‌ها و استعدادهای خود، می‌توانیم به بالاترین سطح دست‌یافتنی‌ها برسیم.

زمانی که این توانایی‌های فراگیر به کار گرفته می‌شوند، این مهارت‌ها شادی و رضایت را به همراه دارند، زیرا انسان توانسته است هویت و طبیعت خود را محقق کند و به کمالاتی که به او عطا شده، رشد و توسعه ببخشد. عقاید فین برگ همچون دیگر فلاسفه، در تمام دوره‌های روانشناسی جدید و بهبود کیفیت زندگی نقش داشته‌اند. تأثیرات او در نظریات مربوط به رضایت زندگی و افسردگی و همچنین در مطالعات مرتبط با اهداف و ارزش‌ها مشهود است.

شادی و شادکامی در زندگی

سنت‌های فلسفی مختلف جهانی یا مذهبی، دیدگاه‌های متفاوتی را درباره‌ی رسیدن به شادی ارائه کرده‌اند. مثلاً در سنت یهودی – مسیحی، شادی به تجربه‌ی خداوند بستگی دارد. این نوع مفهوم الهی معمولاً نیازمند سفری داخلی است که به موجودات زنده و جهان مادی اهمیت کمتری می‌دهد. این دیدگاه در اثری از آثار هنرمندان معاصر و متفکران مطرح شده است.

در پایان، برای به دست آوردن شادی و بهبود کیفیت زندگی، می‌توانید از راه‌های مختلف استفاده کنید. حذف عادات ناسالم تنها یک قدم است؛ برخی کارها هم باید همواره حفظ شوند. مثلاً:

1. پرسش از خودتان که چه کارهایی می‌توانند به شادی‌تان کمک کنند.
2. انجام فعالیت‌هایی که تاکنون تجربه نکرده‌اید.
3. ابراز محبت و مهربانی.
4. رعایت راستگویی و صداقت.
5. درخواست کمک از دیگران.
6. حفظ امیدواری و ایجاد اهداف.
7. حفظ لبخند روی لبان.
8. مراقبت از سلامت جسمی و روحی.
9. تعریف اهداف کوچک و بزرگ. این اقدامات می‌توانند به شما در رسیدن به شادی و آرامش در زندگی کمک کنند.

شادی و شادکامی در زندگی به همراه روش‌های شاد زیستن

مقدمه

شادی، یکی از مهم‌ترین هدایای زندگی است که هر فرد به دنبال آن است. این احساس، قدرتی است که می‌تواند فرد را در مسیر بهترین وجودی خود هدایت کند و در مقابل چالش‌ها و دشواری‌های زندگی، انگیزه و شادابی را حفظ کند.

در این مقاله، سعی شده است تا به بررسی مفهوم شادی، روش‌ها و ابزارهایی که می‌تواند به شادی زندگی کمک کند، پرداخته شود.

 کشف شادی در زندگی

شادی به عنوان یک وضعیت روحی مثبت، از تعادل و رضایت داخلی برخوردار است. این احساس، تأثیر بسیار زیادی بر تعاملات اجتماعی و سلامت روحی و جسمی انسان‌ها دارد.

درک علمی شادی

با دانستن علم شادی، می‌توانیم در فهم عمیق‌تری از این مفهوم پیشرفت کنیم. این شامل عوامل روان‌شناختی و اجتماعی است که بر شادی تأثیر می‌گذارند. همچنین، تأثیرات رویدادها و تجارب زندگی بر شادی نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد.

هنر زندگی با شادی

با آموختن اصول زندگی شاد، می‌توانیم با تغییر دیدگاه خود نسبت به زندگی، بهترین شکل شادی را تجربه کنیم. این شامل تمرکز بر افکار مثبت، قدردانی از لحظات کوچک و پیدا کردن هدف و معنای زندگی است.

نتیجه‌گیری

در آغاز مسیر شادی

شادی یک مسیر است که هر فرد باید از آن لذت ببرد. با داشتن نگاهی مثبت و اعمال روش‌های مختلف، هر کس می‌تواند به سوی یک زندگی شاد و پرمعنا حرکت کند.

همچنین شما میتوانید از تست شادکامی آکسفورد (OHI) استفاده نمایید.