افزایش کیفیت مکالمه

افزایش کیفیت مکالمه

یکی از قابل توجه ترین چیز ها در مورد تعامل اجتماعی انسان ، سرعت و روان بودن سخن است که طی آن مکالمه بین دو فرد انجام می شود ولی بی اهمیت جلوه داده میشود.

این موضوع در اواخر دهه 1970 هنگامی که در حال جمع آوری داده های پایان نامه دکتری بودم ، به طرز خاطره انگیزی بر من تأثیر گذاشت. من یک مطالعه آزمایشگاهی ارتباطات غیرکلامی انجام می دادم و تیمی از دستیارهای تحقیقاتی کارشناسی داشتم که رفتارهای مختلف را از پشت ضبط می کردند.

من تیمی از دستیارهای تحقیقاتی در مقطع کارشناسی داشتم که رفتارهای مختلف را از پشت آینه یک طرفه ثبت می کردند ، زیرا آنها تعامل بین دو شرکت کننده تجربی را مشاهده کردند.

هر یک از دستیارهای تحقیق مسئول ثبت دفعات و مدت زمان یک رفتار خاص با فشار دادن کلید تلگراف در هر زمان که فردی  درگیر آن رفتار بود ، مشاهده می کردند. به عنوان مثال ، اگر دستیار من میزان لبخند زدن شخص A در مکالمه را نشان می داد ، دستیار هر زمان که لبخندی ظاهر می شد کلید را فشار می داد و وقتی لبخند ناپدید می شد کلید را رها می کرد.

یکی از دستیاران من وظیفه داشت تعداد دفعات صحبت هر شخص را با فشار دادن یک کلید در هنگام صحبت شخص A و فشار دادن یک کلید دیگر در هنگام صحبت شخص B ، ضبط کند.

من به سرعت با مشکلی روبرو شدم ، زیرا به نظر می رسید دستیارانم نمی توانند این مسئولیت را به طور شایسته مدیریت کنند. با ناامیدی وارد شدم وبه آنها گفتم: “عقب بمان و اجازه بده به تو نحوه انجام این کار را نشان دهم.”

من بشدت شکست خوردم.

تا آن لحظه ، من هرگز متوجه نشده بودم که مکالمات با چه سرعتی پیش می رود و امکان ندارد که واکنش دستی ما با آن هم زمان باشد.

بله ، گاهی اوقات ما مکالمات ناخوشایندی با دیگران داریم که بعضی اوقات در مورد یکدیگر صحبت می کنیم ، اما بیشتر اوقات مکالمات ما بسیار آرام پیش می رود ، به خصوص اگر نسبت به فردی که با او صحبت می کنیم، شناخت داشته باشیم.

بنابراین ،  سوال پیش می آید که چگونه این کار را انجام دهیم؟ برخی از دستورالعمل های کلی وجود دارد که اکثر ما هنگام صحبت با دیگران از آنها پیروی می کنیم ، مانند این که زمان بیشتری را صرف نگاه کردن به همسر خود هنگام گوش دادن کنیم تا زمانی که صحبت می کنیم.

با این حال ، محققانی که در زمینه ارتباطات  مطالعاتی داشتند همچنین یک شبکه پیچیده از سیگنال های خاص تری را کشف کرده اند که قوانین کلی را دقیق تنظیم کرده و ما را قادر می سازد تا بدون زحمت در طول مکالمه بین نقش های گوینده و شنونده جابجا شویم.

چگونه به همسر خود علامت می دهیم که می خواهیم شروع به صحبت کنیم؟

همه ما تجربه صحبت با شخصی را داشته ایم که به نکته ای اشاره کرده است که ما می خواهیم به آن پاسخ دهیم ، و باید به نحوی قصد خود را برای سخنرانی بیان کنیم و نوبت به صحبت ما برسد.

افراد دیگر را در حال مکالمه تماشا کنید. علائم واضحی وجود دارد که نشان دهنده کم حوصله بودن شنونده است امکان دارد که فرد نسبت به اطرف خود بی احساس باشد،  موهای خود را محکم ببندد یا لباس هایش را بغل کند. آنها ممکن است سر خود را به سرعت تکان دهند مانند اینکه می گویند “خوب ، خوب ، خوب” ، و حتی ممکن است غرغر کنند یا نشانه های اشتباه موافقت کنند تا گوینده را وادار به سکوت کردن کند.

سرانجام ، شنونده امکان دارد به صورت مستقیم عمل کند و نفس های اغراق آمیزی را مانند نفس عمیق بکشد ، و ممکن است انگشت اشاره یا حتی دست خود را بالا نگه دارد، انگار که در مدرسه دانش آموز بوده و سعی می کند از معلم توجه بخواهد . اگر همه موارد دیگر با شکست مواجه شد ، ممکن است شخص قبل از اینکه طرف مقابل به پایان برسد ، به سادگی صحبت کند.

برای مطالعه در رابطه با 5 راه برقراری ارتباط موفق با دیگران کلیک کنید.

چگونه می توانم جایگاه را حفظ کنم و از صحبت کردن شخص دیگر خودداری کنم؟

اکنون ، خود را در موقعیت گوینده ای قرار دهید که متوجه شده است همسر او مشتاق است گفتگو را متوقف کند. اگر هنوز آمادگی برای ارائه به عنوان سخنران ندارید ، چندین استراتژی در اختیار شما قرار دارد. با جلوگیری از نگاه خود ، می توانید وانمود کنید که سیگنال های همسرتان را نمی بینید و شاید بدون این که بی ادب به نظر برسید ، زمین را نگه دارید. همچنین ممکن است ناگهان صدای خود را افزایش دهید و نشان دهید که قصد دارید مدتی دیگر صحبت کنید.

یک استراتژی که من از آن در کلاس درس خود استفاده می کنم وقتی می بینم که یک دانش آموز سوالی دارد ، اما می خواهم قبل از تماس با او صحبت خود را تمام کنم ، این است که تماس چشمی برقرار کنم و با دست خود یک حرکت توقف را نشان دهم این نشان می دهد که من درخواست آنها برای سخنرانی را دیده ام و میخواهم به آن احترام بگذارم ، اما من می خواهم آنها کمی بیشتر ادامه دهند. همچنین می توانید این کار را در حین مکالمه معمولی به شیوه ای ظریف انجام دهید.

هر راهکاری را که برای حفظ نقش گوینده انتخاب می کنید ، مطمئن شوید که به حرکت خود ادامه می دهید و هیچ مکثی در گفتار شما وجود ندارد ، زیرا مطمئناً طرف مقابل از هرگونه باز کردن مزایایی استفاده می کند.

چگونه می توانم سیگنال دهم که برای واگذاری کف به شریک خود آماده هستم؟

اگر شما نظر خود را اعلام کرده اید و می خواهید به شریک خود علامت دهید که اکنون نوبت به صحبت او رسیده است ، بلند بودن صدای خود را کاهش دهبد و مستقیماً به چشمان فرد خیره می شوید. حرکت را متوقف کنید و سرعت صحبت خود را کند کنید به طوری که آخرین هجا از کلمه آخر کمی بیشتر از حالت عادی کشیده شود. پس از این ، یک مکث واضح به عنوان دعوت نامه ای برای صحبت شنوندگان به کار می رود.

چگونه می توانم علامت دهم که چیزی برای گفتن ندارم و نمی خواهم صحبت کنم؟

این می تواند عجیب ترین سیگنال برای ارسال باشد. اگر به نظر می رسد شریک زندگی شما مکالمه را به شما محول می کند ، اما شما علاقه ای به صحبت ندارید ،بهتر است که بیرون بیایید و این را بگویید. همچنین ، آرام ماندن ، حفظ سکوت و اجتناب از تماس چشمی نشان می دهد که به راحتی به طرف مقابل اجازه می دهید صحبت کند.

وقتی تاکتیک هایی را که بکار می بریم به راحتی با تاکتیک های مورد استفاده شریک خود هماهنگ می کنیم ، با دانستن اینکه ما ارتباط برقرار کرده ایم ، از برخورد خوب دور می شویم. ما اغلب از کلماتی مانند “گزارش” یا “علم شیمی” برای توصیف این تجربه استفاده می کنیم و این یکی از بزرگترین پاداش ها برای تعاملات زنده و شخصی است. در نتیجه ، توانایی ما در خواندن و همگام سازی با سبک های گفت وگوی دیگران یک مهارت مهم اجتماعی است.