تربیت کودکان بدون تنبیه

تربیت کودکان بدون تنبیه

تربیت کودکان بدون تنبیه کردن امکان پذیر است؟ بیشتر خانواده ها برای بهتر شدن رفتار کودک خود از تنبیه بدنی به جای شیوه های مناسب استفاده میکنند. زمانی که به فرزند خود توهین میکنید نه تنها با شما همکاری نمیکند بلکه اطاعتی از فرمان شما  نیز ندارد و  باعث اعمال نامعقول میشود. خانواده ها اکثر اوقات مواردی که به عنوان نظم و انضباط در نظر دارند، به کودکشان کمکی نمیکند. رفتار های پرخاشگرانه مثل کتک نتایج خوبی در پی نخواهد داشت و کودک را تبدیل به فرد بی مسئولیت میکند معمولا خانواده ها کودک را تنبیه میکنند تا رفتار درست را یاد بگیرد،ولی ایا این روش درست است؟ در ادامه به شیوه های تربیتی بدون تنبیه کردن اشاره میکنیم.

نمونه کودکان از رفتارهای تنبیهی اولیا

کودک آنچه را که زندگی میکند  می آموزد. اثر بخش ترین راه برای تعلیم دادن به بچه ها طراحی است. در حقیقت کودک از خانواده تقلید می کند. آن ها نحوه رفتار با دیگران را از محیط خانواده یاد میگیرند. زمانی که خانواده با تنبیه کودک یا رفتار پرخاشگرانه و یا حتی افراد دیگر برخورد می کنند، کودکان یاد می گیرند و تقلید می کنند كه پرخاشگرانه عمل كنند.

زمانی که رفتار هایی مثل مقرر کردن وقتی برای جبران و کم توجهی به کودک به جهت تنبیه کردن انها به کودک این هشدار را میدهد که انها با احساسات مخوف و وحشتناک در مواقعی که بیشترین نیاز را به والدین دارند تنها هستند.باید از زمان بندی در هیجانات استفاده کنیم که طی ان ایمنی در برابر  رفتار غلط ایجاد میشود. با صمیمیت ارتباط برقرار میکنیم تا به کودک در پردازش احساساتی که باعث عمل او شده است، کمک کنیم. و به این معنی نیست که ما از نقش خود برای هدایت کودکان خود صرف نظر کنیم اما برای نگهداری این کمبود نیازی به مجازات نداریم.

اثر تنبیه کردن بر تربیت کودکان

خانواده هایی که در تعلیم کودکان جدی هستند، وقت زیادی را صرف هدایت  انها میکنند. صرفا داشتن شایستگی اخلاقی برای خانواده ها کافی نیست. این شایستگی اخلاقی را باید به کودکان تعلیم بدهیم. برای مثال سکوت کردن در مقابل کودکی که رفتار ناسازگاری  انجام میدهد، پیام اشکاری را به او انتقال نمیدهد. ما باید برای کودک پند های اخلاق روشنی ایجاد کنیم.

روشن و شفاف باشیم؛ در خصوص موضوعی که با فرزند خود میخواهیم صحبت کنیم واضح و صریح باشیم ولی روشی را باید انتخاب کنیم که در ان اجبار کمتر باشد. به نظر شما تنبیه کردن چه نتیجه ای برای فرزندتان دارد؟فرزند شما بعد از تنبیه به کدامیک از ارزش های اخلاقی پی خواهد برد و کدام رفتار شما را جایگزین رفتار اشتباه خود خواهد کرد؟

تصور بر این است که ما باید کودکان را تنبیه کنیم تا درس بگیرند اما امروزه تحقیقات نشان میدهد تنبیه کردن در برخورد با اشتباهات  کودک رفتار نادرست تری ایجاد میکند. برای لحظه ای خود را به جای کودک خود بگذارید .اگر رئیس شما کار شما را مورد نقد قرار دهد و به شما توهین کند شما به گرمی از او پیروی کرده و با اشتیاق بیشتری دستورات او را اجرا خواهید کرد؟ به طور قطع خیر .شاید در مرحله ای مجبور به اطاعت از او باشید اما در اولین فرصت برای رهایی از رفتار های نادرست او اقدام خواهید کرد.به یاد داشته باشید، تنبیه همیشه نتیجه معکوس دارد.

چرا تربیت کودکان همراه با تنبیه کودک رامسئولیت پذیر نمی کند؟

تنبیه و به خصوص تنبیه بدنی به راستی از رشد اخلاقی کودکان جلوگیری میکند چرا که کودک به جای اثر گذاری رفتار خود بر دیگران، به فکر خلاص شدن خودش است. اما احتمالا بدترین بخش استفاده از تنبیه این است که اثرگذاری شما را در کودک کم میکند. همانطور  که توماس گوردون میگوید: “نتیجه ی اجتناب ناپذیر به کارگیری مداوم قدرت برای کنترل فرزندان در بزرگسالی این است که شما به  عنوان والد ، هرگز یاد نمی گیرید که چگونه تأثیر بگذارید.”

همه ما خواستار این هستیم که کودکان مسئولیت پذیر پرورش دهیم اما به نظر شما کودک بدون تنبیه، آن را بی‌ادب و بی‌مسئولیت میکند؟ باید این موضوع را پذیرفت که کودک وقتی بدون راهنما و بدون تعلیم توانایی های مورد نیاز مسئولیت پذیری رها شود، فردی مستقل نخواهد شد. اما باید توجه کرد تعلیم و تنبیه هر کدام موضوعاتی هستند که با یک دیگر تفاوت دارند.

تفاوت تنبیه و راهنمایی همدلانه

مجازات و تنبیه بدنی  به طور هدفمند منتهی به درد جسمی یا روحی میشود و تنها با انتقال درد، کودک را وادار به انجام  کارهایی می‌کند که به شیوه دلخواه ما است. ولی راهنمایی نشان دادن راهی است که ما به کودکانمان راه هایی را پیشنهاد میکنیم. توضیح دادن اینکه  به چه دلیل او را به جاهای بهتری میرساند، یک راهنمایی اصولی  است و رشته رابطه ما و کودکانمان را مقاوم تر میکند. و کودک را راهنمایی میکند تا راه درست را انتخاب کند.

تاثیر گذاری تنها روشی است که باید به عنوان والدین تمرین کنیم. تاثیر گذاری به جهت  انتقال ارزش ها و نشانه های رفتاری بهتر عمل میکند. به همین دلیل کودک راه درست را انتخاب خواهد کرد.

راهنمایی کردن شامل چه ویژگی هایی است؟

ما کودکان را هر روز به خاطر رفتارشان راهنمایی میکنیم. که معمولا شامل تعیین محدودیت هم میشود. بچه ها نمیتوانند  به کسی اسیب بزنند، در خیابان بدوند، یا خوراکی  خود را به سمت دیگری پرتاب کنند.اگر محدودیت ها را به اجبار تنظیم کنیم ، بالاخره انها را یاد میگیرند اما با پافشاری زیاد.

اما اگر محدودیت ها را  با توجه به نظر انها انتخاب کنیم چه ؟ مثلا  اینکه تو خیلی عصبی هستی ، ولی اجازه نمیدم برادرت را اذیت کنی! بچه ها وقتی متوجه میشوند  که از سوی دیگران درک شده اند، به سرعت این محدودیت ها را قبول میکنند و به جای مقاومت در برابر خواسته های خانواده بیشتر  با انها همکاری میکنند. در این صورت خانواده در برابر ازادی بچه ها  بیشتر توجه میکنند.

کمک به مدیریت احساسات چقدر در راهنمایی موثر است؟

هنگامی که بچه ها اموزش می‌بینند احساسات خود را مدیریت کنند، میتوانند رفتار خود را هم کنترل کنند. بنابراین تمایل به رفتار درست و همکاری دارند. انسان ها فقط با دوستی میتوانند احساسات ما را تحت کنترل خودشان قرار بدهند. با قبول کردن و تایید طیف وسیعی از احساسات کودک با همان دلسوزی که میشناسید شروع کنید.

بعد تعداد زیادی بازی اضافه کنید تا فرزند شما حداقل نیم ساعت در روز بخندد- به این ترتیب بچه ها از ترس فاصله میگیرند. این شیوه به کودک شما پشتیبانی و مهارت لازم  برای تنظیم احساسات خود را اموزش میدهد. در نتیجه میتواند به عنوان بهترین خود رفتار کند. متوجه میشود  دقیقا همانطور که هست کافی بوده و با تمام احساسات پیچیده اش کامل است. این احساس خوب و کافی بودن همان چیزی است که به همه ما کمک میکند تا نسبت به حفظ عزت نفس خود به سمت ورژن خوب خود پیشرفت کنیم.

 

 

نتایج منفی مجازات و تنبیه کردن

مجازات شدن، ارتباط پدر و مادر با فرزندان و صمیمیت بین آن ها را از بین میبرد. برای صمیمیت بیشتر با فرزندان لازم است از شیوه های درست برای تربیت استفاده کنید.

طبیعی است که بجه ها در این شرایط مایل به پیروی از پدر و مادر نباشند. تنبیه کودک را خشمگین میکند و در این شرایط او حالت دفاع خواهد گرفت. در بدن آنها آدرنالین ترشح میشود و بخش های همکاری کننده مغز او را خاموش میکند. بچه ها به سرعت رفتار بد را که منجر به مجازات شدن انها میشود، فراموش نمیکنند و به حالت دفاعی میروند و در بیشتر مواقع برای رهایی از موقعیت ازار دهنده تنبیه، دروغ میگویند. البته در همچین شرایطی پدر و مادر عصبانی که نحوه برخورد با کودکان دروغگو  را نمیدانند وضعیت را بدتر خواهند کرد.

مجازات و تنبیه سنگین پدر و مادر را از بچه ها جدا میکند.جدایی عاطفی و ارتباطی پدر از کودک؛ اثر گذاری پدر را روی کودک کاهش میدهد.مجازات بسیاری از رفتار های غلط را به کودک اموزش میدهد. ولی اگر ما بتوانیم مهربان و به دنیای کودک وصل بشویم در حالی که محدودیت هایی را تعیین میکنیم، غم کمتر و عشق بیشتری به او خواهیم داد.

در این صورت کودکان ما محدودیت های  دلسوزانه و عقلانی ما را به عنوان قوانین زندگی خود می‌پذیرند و همراه و همدل خانواده خواهند شد. وقتی که کودکان شاهد این باشند که پدر و مادر از خودتنظیمی عاطفی بهره میبرند، با اموزش توانایی کنترل احساسات، بیشتر میتوانند رفتار خود را مدیریت کنند.

چگونه می توانیم ایده تربیت کودکان بدون تنبیه کردن را عملی کرد؟

تربیت کودکان بدون تنبیه کردن آن ها کار سخت و دشواری نیست و البته به نسبت اثر گذاری مثبت بیشتری ایجاد میکند.فقط لازم است توانایی های فرزند پروری خود را بالا ببرید.

1. احساسات خود را تنظیم و مدیریت کنید

اولین قدم خود کنترلی است  . زمانی که کودک کار و رفتار های ناسازگارانه انجام میدهد ، هیجانات خود را کنترل کنید به این ترتیب کودک این را یاد میگیرد که چطور  رفتار و هیجانات خود را مدیریت کند. شما باید در ابتدا الگوی خودتان باشید. وقتی ناراحت هستید تصمیم گیری نکنید. نفس عمیق بکشید و منتظر بمانید تا ارام شوید.قیل از اینکه به اوضاع رسیدگی کنید، از مساله دوری کنید. در برابر انگیزه ی تنبیه کردن مقاومت کنید.

2. با احساسات کودک همدردی کنید

هنگامی که فرزند شما به وسیله هورمون های ترس و اضطراب و بقیه هورمون های مربوط با جنگ یا گریز روبه رو میشود نمیتواند درک درستی از محیط پیرامون خود داشته باشد. به جای سخنرانی ، با یک شیوه توقف رفتار ، نشان دهید که از هر نظر در کنار او هستید و احساسات او را قبول دارید. به این صورت که اول از رفتار بد خود جلوگیری میکنید.اگر کودک رفتاری آشفته و به عبارتی خطر امیز از خود نشان داد سعی نکنید برای او دلیل بیاورید فقط سعی کنید با نرمی و مهربانی با او رفتار کنید تا او بتواند احساساتش را که باعث بروز رقتار ناشایست شده ابراز و و روی آن کار کند. بعد از آن به شما بسیار نزدیک خواهد شد و اماده پذیرش راهنمایی های شما خواهد بود.

3. حمایت کنید تا آن ها یاد بگیرند

مثال یادگیری ناچیز را در نظر بگیرید. شما در مرحله تولد او بسیار درگیر هستید. او به تدریج مسئولیت بیشتری بر عهده خواهد گرفت از ان جهت که همه کار ها را خودش انجام میدهد. همین اصل در یادگیری  گفتن متشکرم ، نوبت گرفتن ، یاداوری وسایل او ، تغذیه حیوان خانگی ، انجام تکالیف و بیشتر مواردی که فکر میکنید وجود دارد.

روال های روزمره را برای یادگیری مهارت های اساسی کودک شما فراهم می کنند. همانطور که داربست ساختار شکل گیری ساختمان را فراهم می کند. شاید عصبانی باشید که او کت خود را دوباره فراموش کرده است بپوشد ، اما داد زدن به او کمک نمی کند به خاطر بیاورد.در این صورت او بیشتر دچار اختلال یادگیری خواهد شد.این واضح است که کودک مشکلات بسیار دیگری را متحمل می شود.

4.قبل از تصحیح رفتار و نصیحت کردن ارتباط برقرار کنید

هنگام تعلیم دادن به کودک با او در ارتباط باشید تا کودک شما را به عنوان بهترین فرد در زندگی خودش بشناسد. به یاد داشته باشید که کودک وقتی به خودش احساس بدی دارد و از ما دوری میکند رفتار بدی دارد. ارتباط چشمی و فیزیکی برقرار کنید. کودک را ترغیب کنید تا در مورد احساس منفی خود حرف بزند. به صراحت اثر گذاری ترغیب بر کودکان را مشاهده خواهید کرد

5- محدودیت تعیین کنید اما آن ها را با همدلی تنظیم کنید

البته که شما باید برای بعضی از قوانین پافشاری کنید. ولی شما همچنین میتوانید نظرگاه او را هم تصدیق کنید. وقتی بچه ها متوجه این موضوع بشوند که درک شده اند ، توانایی قبول کردن محدودیت های ما را دارند. در صورت لزوم  انتخاب یا تغییر مسیر در مورد آن چیزی که کودک میتواند انجام دهد تا نیاز های خود را رفع کند یا مشکل خود را حل کند ، اجازه انتخاب بدهید.

6- جبران کردن را به بچه ها بیاموزید

درسی که ابتدا به کودک میدهید این است که دستمال های کاغذی را به همراه کودک به دست میگرفتیم و به کودک در پاک کردن شیر ریخته شده کمک میکردیم. بدون اینکه کودک را سرزنش یا شرمنده کنیم الودگی ها را پاک میکردیم. و زمانی که مقداری از نظر سنی بزرگ شد به او توصیه کنید که پس از ارام شدن بتواند روشی برای جبران  رفتار خود در حق خواهر یا برادری که پس از یک دعوا ناراحت شده ، پیدا کند.

علاوه بر این مطالب مطالعه ی  تنبیه در تربیت اسلامی هم به شما توصیه میشود.

سخنی با والدین در خصوص تربیت کودکان بدون تنبیه کردن

به خاطر داشته باشید، رابطه و دلسوزی عواملی هستند که به کودک کمک میکند تا از شما اطاعت کند. وقتی کودکان متوجه ارتباط با ما شوند که از او تاثیر میگیریم. او زمانی با ما ارتباط برقرار میکند ، که ما به جای اینکه هر بار کودک را محاکمه کنیم با دلسوزی و قبول کردن جواب دهیم. ولی دلسوزی فقط مختص کودک شما نیست.

اول روی بهتر شدن خودتان کار کنید. اگر نسبت به خودتان  حس بدی داشته باشید نمیتوانید پدر یا مادری باشید ک فرزندتان دوستتان داشته باشد.  قبل از انکه کودک شما حس بدی به خودش داشته باشد ، میتواند درست رفتار کند.ارتباط و عشق ورزی هر ارتباطی را متحول میکند ایا این عوامل به نظرتان باور پذیر نیست؟ سعی کنید این هفته به فرزند خود عشق بورزید و با او مهربان باشید چرا که عشق ورزی و محبت و مهربانی میتواند از عواملی معجزه اسا  در ارتباط شما با کودکتان باشد.

 

 

نکات مهم در تربیت کودکان بدون تنبیه کردن

به خاطر داشته باشید که همه رفتار های نادرست، ما را متوجه یک نیاز قانونی میکند هر چند به شکل فریبنده باشد ولی او یک دلیل برای رفتار بد خود دارد حتی اگر به این موضوع توجه نکنید دلیل خوبی است برای بدرفتاری از خود بپرسید چرا رفتار کودک وحشتناک است؟ پس حتما باید از درون احساس وحشت زدگی داشته باشد. ایا او به خواب بیشتر ، رابطه بیشتر با شما ، ارامش بیشتر ، زمان بیشتر برای گریه و ابراز کردن احساسات ناراحت کننده‌ای که همه ما ذخیره میکنیم احتیاج دارد؟ هنگامی که نیاز اساسی را برطرف میکنید در واقع رفتار غلط را برطرف میکنید.

استفاده از پاورپوینت کارگاه اموزش های فرزند پروری به شما در تربیت فرزند کمک میکند

برقراری ارتباط والدین با کودک و حفظ آن

هنگامی که ما با کودک رفتار های پرخاشگرانه نداشته باشیم کودک هیچوقت احساس قطع ارتباط نمیکند تا زمانی که ارتباط خوبی داشته باشیم و زمانی که سطح روابطمان با کودک پررنگ تر شد میزان اثر بخشی و نفوذ ما بیشتر خواهد شد کودک هم تمایل بیشتری  به همکاری با ما دارد  و سعی بر این دارد که رضایت ما را جلب کند.

به این دلیل که ما فضای امنی را برای کودکان فراهم میکنیم و مهم ترین فرد دنیای کودک خود هستیم ، به صحبت و راهنمایی های ما توجه زیادی دارند به شرطی که این اطمینان را به آنها بدهیم که از انها حمایت میکنیم. رفتار های پرخاشگرانه رابطه بین ما و کودک را از بین خواهد برد و همچنین عصبانیت ما سبب پرخاشگری کودک هم میشود . و رفتار های پرخاشگرانه ما موجب اسیب رسیدن به کودک از نظر جسمی یا روحی میشود.

تربیت کودکی که مسئولیت های خود را قبول نمی کند

در مورد قواعد  و اصول  اخلاقی و رفتاری که از کودک انتظار دارید او را راهنمایی کنید. سعی بر این داشته باشید که با کودک ارتباطی صمیمی همراه با مهربانی برقرار کنید تا کودک کار درست را انجام دهد. به کودک خود اموزش دهید چگونه احساسات خود را مدیریت کند و در مورد رفتار خود کنترل داشته باشد و به او این توانایی را بدهید تا نتایج  اقدامات خود را ببیند تا بتواند انتخاب کند که آیا آنها را تکرار کند یا نه سخت است ؟ بله . همینطور است ! اما ما به کودکان اموزش میدهیم از عقل به جای  زور استفاده کنند و به جای ترس ، عشق را انتخاب کنند.

تاثیر بحث و گفتگو در تربیت کودکان بدون تنبیه کردن

کودک از تجربه و اندیشیدن اموزش میبیند و وظیفه ما این است که این فرصت ها را فراهم کنیم این یعنی با کودکتان صحبت کنید و به حرف هایش گوش کنید . همیشه با فرزند خود تعامل داشته باشید فقط وقتی مشکلی به وجود می اید به سراغ او نروید چرا که نه تنها مشکل حل نمیشود بلکه مشکلات دیگری به وجود می اید. کمک به فرزندی که مسئولیت کار های خود را به عهده بگیرد هر روز اتفاق می افتد هر روز چارچوب ها را مشخص کنید . کودک خود را در اغوش بگیرید و صحبت کنید . برای ترمیم و مدیریت عاطفه ، با طراحی و بحث و صحبت به او قدرت دهید. خواهید دید که بیشتر موارد رفتارهای ازار دهنده قابل پیشگیری است.

نشان دادن همدلی در تربیت کودکان

وقتی واکنش ما به رفتار کودکمان همدلانه است ، او نسبت به دیگران حتی خواهر و برادرها همدلی می کند. او در مواجهه با دیگران رفتار خوبی از خود نشان میدهد به دلیل اینکه  به احساس او اهمیت داده شده . همدلی یکی از اساسی ترین مراحل برای ایجاد رابطه است . این موضوع را توجه داشته باشید که تربیت کودکان بدون تنبیه کردن امری ساده و زیبا  و مقدس است . همه ما دچار اشتباه خواهیم شد ممکن است در رابطه با کسی بودیم که برایمان اهمیت داشته ولی به او اسیب زده ایم . کودکان باید متوجه باشند که اگر دچار اشتباه شدن فرصت جبران دارند و شما باید برای تقویت این حس در کودک به او کمک کنید تا در مورد کارهایی که می تواند برای جبران اشتباهات خود،انجام دهد تأمل کند.

سخن آخر

به یاد داشته باشید که هر واکنشی فرصتی برای نزدیک شدن یا قطع ارتباط با کودک است. زمانی را برای کودک خود اختصاص دهید برای مثال به او بگویید من به مدت بیست دقیقه تمام و کمال در اختیار تو هستم. چه کاری باید انجام بدهم؟ از او و خواسته هایش حمایت کنید دنیا برای بچه ها پر از تحقیر است ،پس برای زمانی  که در کنار او هستید سعی کنید انطور که او میخواهد باشید و بگذارید او برنده باشد . بازی کردن ترس و اضطراب فروخورده را آزاد میکند.