تفاوت افسرده خویی با افسردگی

تفاوت افسرده خویی با افسردگی

افسرده خویی با اختلال افسردگی چه تفاوتی دارد؟ میلیون‌ها نفر درسراسر جهان به انواع افسردگی مبتلا هستند. در مواقعی که فرد به اختلال افسرده خویی مبتلا است، شدت نشانه های آن ضعیف تر از اختلال افسردگی می‌باشد.

ولی دوره های آن طولانی تر هستند در نتیجه کمتر برای درمان اقدام می‌کنیدبه این دلیل که امکان دارد بی نظمی در عملکرد اجتماعی‌تان نداشته باشید اما به صورت مزمن از لذت بردن محروم می‌شوید.

از طرف دیگر به دلیل اینکه مثل افسردگی خطرناک، تغییرات چشمگیری در شما ایجاد نمی‌شود، امکان اینکه اطرافیان از شما حمایت کنند کمتر است. در این مقاله میخواهیم در رابطه با تفاوت‌های افسرده خویی با اختلال افسردگی به توضیحاتی بپردازیم. بعضی اوقات پیامدهای تاسف بار و دردناکی به همراه دارد.

آن چیزی که بسیار اهمیت دارد آگاهی شما از مبتلا شدن به این بیماری است تا برای درمان آن به بتوانید زود اقدام کنید. برای این کار از خدمات مرکز مشاوره روانشناسی نیز میتوانید استفاده کنید.

اختلال افسردگی و علائم آن

شدت نشانه‌ها در اختلال افسردگی اساسی به قدری بالا است که در عملکرد عادی فرد بی نظمی ایجاد میکند. مهمترین ویژگی اختلال افسردگی علاوه بر احساس غم و ناراحتی با لذت نبردن در موقعیت‌های مختلف زندگی همراه است که به مدت حداقل 2 هفته است.

نشانه های افسردگی شامل بی‌قراری، بی‌علاقگی، احساس پوچی، عدم اعتماد به نفس، احساس بی‌ارزش بودن، ناراحتی و ناامیدی، تفکرات منفی داشتن و… است.

اختلال افسرده خویی و علائم آن

اختلال افسرده خویی بیشتر نشانه‌های اختلال افسردگی دارد با این تفاوت که نشانه‌ها در این اختلال کمتر هستند.به طور معمول فردی که به اختلال افسرده خویی مبتلا شده است امکان دارد آگاهی از بیماری خود نداشته باشد با این حال افسردگی در دوره‌های نسبتا طولانی، ثابت باقی می‌ماند؛ به صورتی که نشانه های ان حداقل 2 سال ماندگاری دارند.

تفاوت افسرده خویی با افسردگی

افرادی که به اختلال افسرده خویی مبتلا هستند به طور معمول همیشه خلق افسرده داشته‌اند اما افرادی که به اختلال افسردگی اساسی مبتلا شده اند زمان شروع دوره افسردگی خود را می‌توانند مشخص کنند. علاوه براین شدت علائم در اختلال افسردگی ماژور بیشتر بوده به طوری که در زندگی فرد بی نطمی ایجاد میکند.

افرادی که به اختلال افسرده خویی مبتلا هستند، زندگی هیجان انگیزی ندارند و به طور معمول از جامعه  کناره گرفته، دارای گریه‌های دوره‌ای و حساسیت فزاینده عاطفی هیجانی هستند.

در مقایسه با اختلال افسردگی که باعث اخلال در زندگی، کار، تحصیل و روابط اجتماعی فرد می‌شود، نشانه های افسرده خویی واضح و اشکار نیستند. فرد عملکرد عادی خود را حفظ میکند ولی در طولانی مدت نمی‌تواند از زندگی خویش لذت ببرد.

تا اوایل نوجوانی احتمال بروز افسردگی اساسی بسیار کم است. به طور معمول بیمارانی که در سنین کمتر از 20 سال مبتلا به افسردگی میشوند احتمال بیشتری وجود دارد که افسردگی حالتی مزمن پیدا کند و به اختلال افسرده خویی مبتلا شوند. همچنین پراکندگی اختلالات شخصیت در افرادی که به اختلال افسرده خویی مبتلا هستند بیشتر از افرادی است که به اختلال افسردگی مبتلا هستند.

سیر تدریجی همچنین بی سر و صدای افسردگی مستمر، می‌تواند توجیه خوبی برای همزمان شدن با سایر اختلالات شخصیت در افسرده خویی باشد.

آیا تفاوت افسرده خویی با افسردگی باعث تغییر روش های درمانی می شود؟

به صورت کلی در درمان افسردگی علاوه بر داروهای ضد افسردگی، روان درمانی تاثیرگذار است. درمان افسردگی توسط روش رفتار درمانی، روان درمانی فردی بینش مدار، درمان شناختی_رفتاری، خانواده درمانی و درمان بین فردی انجام می‌شود. در شرایط خطرناک که امکان خودکشی وجود دارد، بستری شدن بیمار ضروری است. با مشاوره افسردگی می‌توانید بهترین درمان را برای خود انتخاب کنید.

به طور معمول افرادی که به افسردگی مبتلا هستند  در مقایسه با افرادی که از افسرده خویی عذاب میکشند، نسبت به درمان پاسخ بهتری میدهند.برعکس افرادی که به اختلال افسرده خویی مبتلا هستند به طور سریع بهبود پیدا نمیکنند و امکان دارد جلسات درمانی طولانی‌تر شود.

دوره اختلال افسردگی اگر درمان نشود حدود 4 تا 9 ماه طول می‌کشد؛ در صورتی که دوره افسرده خویی بدون درمان ممکن است حتی 20 تا 30 سال هم باقی بماند؛ البته میانگین آن حدود 5 سال است. البته این دوره 5 ساله که با لذت نبردن از زندگی همراه است در اقدام برای خودکشی نقش چشمگیری دارد.

به طور کلی افرادی که به افسرده خویی مبتلا هستند اختلالات همزمان بیشتری دارند را تجربه می‌کنند. با این حال  تفاوتی در زمینه درمان نمیکند که فرد به افسرده خویی یا افسردگی مبتلا باشد، در هر صورت باید درمان صورت گیرد.

سوالات متداول

بهترین راهکار درمانی برای افراد مبتلا به افسردگی چیست؟

افسردگی انواع مختلفی دارد و بستگی به نوع افسردگی فرد و شدت اختلال درمان نیز می‌تواند تفاوت هایی داشته باشد. با این حال درمان‌ها به طور کلی به دو دسته درمان دارویی و روان درمانی تقسیم می‌شود که روان درمانی شامل درمان بین فردی، خانواده درمانی و درمان‌های شناختی رفتاری است.