شخصیت چقدر خوشبختی ما را تعیین می کند؟

اگر از شما بپرسم برای رضایت بیشتر به چه چیزی نیاز دارید، چه خواهید گفت؟ من شک دارم که بسیاری از شما با “خویشتن بهتر” پاسخ دهید. وقتی صحبت از افزایش شادی مان می شود، به جای تغییر ویژگی های درونی مان، اغلب ما ابتدا به تغییر شرایط بیرونی خود فکر می کنیم.

این تمرکز قابل درک است، زیرا شرایط خارجی به وضوح بر شادی ما تأثیر می گذارد. اگر اینطور نبود، میانگین سطح شادی بین کشورهای جهان به طور چشمگیری متفاوت بود. این که مردم فنلاند بسیار بیشتر از مردم افغانستان از زندگی خود راضی هستند، بی‌تردید با شرایط زندگی حاکم در این کشورها ارتباط دارد و نمی‌توان آن را صرفاً با تمایلات فنلاندی‌ها و افغان‌ها توضیح داد.

در حالی که شرایط بیرونی نقش غیرقابل انکاری در شادی ما ایفا می کند، یک یافته قابل توجه از علم شادی این است که این نقش محدودتر از آن چیزی است که بسیاری از ما تصور می کنیم. مطالعات نشان می دهد که تنها حدود 10 تا 15 درصد از واریانس در رفاه افراد را می توان به شرایط خارجی نسبت داد.

هنگامی که افراد بتوانند نیازهای اولیه خود را بدون مشکل برآورده کنند، تأثیر درآمد بر شادی شروع به کاهش می کند و در نهایت به نقطه اشباع می رسد که در آن درآمدهای بالاتر دیگر منجر به رفاه بیشتر نمی شود. اگر در حال حاضر زندگی نسبتاً مناسب و مطمئنی داشته باشیم، به نظر می رسد که «خوشبختی» ناشی از بهبود شرایط بیرونی ما بسیار کم خواهد بود.

از سوی دیگر، بهبود شرایط زندگی درونی ما “عادات ذهن و قلب ما” به عنوان یک استراتژی شادی نویدبخش بسیاری است. داده ها از حکمت دیرینه حمایت می کنند که منبع شادی در درون آن نهفته است. برای مثال، یک متاآنالیز گزارش می‌دهد که ویژگی‌های شخصیتی، الگوهای همیشگی تفکر، احساس و رفتار ما، ۶۳ درصد از تفاوت‌های بهزیستی ذهنی بین افراد را تشکیل می‌دهند.

ما شاهد تأثیرات شخصیتی زمانی هستیم که دو فرد قابل مقایسه دقیقاً یک رویداد زندگی جدایی، اخراج یا یک بیماری همه گیر را به روش های کاملاً متفاوت تفسیر می کنند و به آنها پاسخ می دهند. یک نفر ممکن است از نظر روانی تحت تأثیر این رویدادها درهم شکسته شود و دچار ناامیدی شود، در حالی که فرد دیگری ممکن است مثبت اندیشی خود را حفظ کند و از فرصت های جدید ارائه شده توسط این رویدادها قدردانی کند.

این مثال همچنین نشان می‌دهد که چرا شرایط زندگی عینی تنها قدرت محدودی در پیش‌بینی بهزیستی ذهنی دارند. هر چیزی که در دنیای بیرونی اتفاق می افتد از فیلترهای درونی ما عبور می کند، فیلترهایی که توسط شخصیت ما شکل می گیرند. این فیلترها هستند که مواد خام زندگی را پردازش می کنند و آن را به شادی کم یا زیاد تبدیل می کنند. برخی از ما فیلترهایی داریم که برای تولید شادی مجهزتر هستند، و سوال مهم این است: چه نوع شخصیتی برای شادی بیشتر مساعد است؟ تحقیقات در مورد شادی و شخصیت چه می گویند؟ آن ویژگی های درونی که بیشتر افراد شاد و کمتر شاد را متمایز می کند چیست؟

روان رنجوری کم

روان رنجورخویی، به عنوان یک اصطلاح روانشناختی، به استعداد تجربه احساسات منفی اشاره دارد. این احساسات می تواند شامل اضطراب، غم، خشم یا احساس گناه باشد و هر یک از آنها کاملا طبیعی هستند و حتی شادترین افراد نیز سهم خود را از این احساسات دریافت می کنند. با این حال، تجربه احساسات منفی بیش از حد مکرر، شدید و فراتر از آن چیزی که موقعیت می طلبد، با بهزیستی ناسازگار است. بنابراین تحقیقات به طور قوی شادی را با سطوح پایین روان رنجورخویی مرتبط می کند.

مانند سایر ویژگی های شخصیتی، روان رنجورخویی تا حدی قابل وراثت است و این اشتباه است که فرض کنیم بی پایان شکل پذیر است. با این حال، ما می دانیم که می توان از طریق مداخلات روانشناختی مانند درمان، آموزش روانی و آموزش ذهن آگاهی یا مدیتیشن، روان رنجوری خود را کاهش داد. داشتن یک سبک زندگی سالم از نظر فیزیکی (مانند ورزش، خواب کافی، رژیم غذایی مغذی) به ما کمک می کند تا احساسات منفی را بهتر تنظیم کنیم.

مثبت بودن

در حالی که روان رنجوری تمایل به تجربه احساسات منفی است، مثبت گرایی را می توان به عنوان تمایل به تجربه احساسات مثبت (مانند شادی، عشق، امید، قدردانی) در نظر گرفت. برخی از محققان، مثبت گرایی را این گونه تعریف کرده اند: «شیوه فراگیر ارزیابی، مشاهده و درک زندگی از دیدگاه مثبت». افرادی که دارای این ویژگی هستند، در دیدن و قدردانی از خوبی های زندگی خوب هستند، که به عنوان منبع قدرتمندی برای انعطاف پذیری در برابر ناملایمات عمل می کند. خصیصه خوش بینی که رابطه نزدیکی با مثبت اندیشی دارد، نشان دهنده موضع مثبت نسبت به آینده است. خوش بینی نیز با سلامت روانی و جسمی مرتبط است.

یکی از راه های پرورش مثبت اندیشی بیشتر این است که خودمان را آموزش دهیم تا به خوبی های اطرافمان توجه کنیم. تمرین قدردانی برای این منظور مؤثر خواهد بود، زیرا قدردانی به معنای جهت دهی مداوم ما به آنچه در زندگی ما به خوبی پیش می رود است. روش دیگر برای پرورش مثبت اندیشی این است که به ذهن خود آموزش دهیم که از منظری سازنده تر به مسائل نگاه کند. وقتی همه چیز بر وفق مراد ما پیش نمی‌رود، عادت به پرسیدن سؤالات خاص می‌تواند به اتخاذ این دیدگاه خیرخواهانه‌تر کمک کند – سؤالاتی مانند، “چگونه می‌توانم این وضعیت را به چیزی بهتر تبدیل کنم؟” یا، “درسی که می توانم از این بیاموزم چیست؟”

خیرخواهی

تحقیقات نشان می دهد که افراد شادتر جهت گیری مثبت و اجتماعی بیشتری نسبت به دیگران دارند. آنها دارای ویژگی هایی مانند محبت، خونگرمی، خیرخواه، صمیمانه، کمک کننده و سخاوتمند هستند. روابط سالم برای خوشبختی کاملاً ضروری است و خصوصیات فوق تا حدی با امکان پذیر ساختن چنین روابطی به صاحبان آنها خدمت می کند. به نظر می رسد که “خوب بودن” و “احساس خوب” ارتباط نزدیکی با هم دارند، همانطور که بسیاری از فیلسوفان در طول اعصار استدلال کرده اند. این پیوند بین صفات با فضیلت و شادی، کشف هیجان انگیز علم شادی است.

کنجکاوی

اگرچه ممکن است برای برخی تعجب آور باشد، اما کنجکاوی یکی از ویژگی های شخصیتی است که قوی ترین رابطه را با رضایت از زندگی نشان می دهد. افراد شادتر معمولا دنیا را مکانی غنی و جذاب می دانند و علایق زیادی دارند. تصور اینکه چگونه کنجکاوی به زندگی شادی و شوق می بخشد دشوار نیست. کنجکاوی همچنین با سطوح پایین تمرکز بر خود مشخص می شود: توجه فرد به بیرون از خود معطوف می شود که خود با رفاه بیشتر مرتبط است. برای پرورش سطوح بیشتری از کنجکاوی، می‌توانیم زمانی را برای دنبال کردن علایق خود و ایجاد فرصت‌هایی برای اکتشاف و کشف در زندگی خود اختصاص دهیم.

آیا امکان تغییر شخصیت ما وجود دارد؟

چندین خط تحقیقات نشان می دهد که تغییر شخصیت ممکن است، حتی اگر آسان نباشد. اگرچه ما نمی توانیم شخصیت جدیدی را از ابتدا بسازیم، اما می توانیم شخصیت خود را در جهتی که می خواهیم شکل دهیم. ممکن است هرگز خوشبین ترین فردی که می شناسیم نباشیم، اما قطعاً می توانیم خوشبین تر از آنچه در حال حاضر هستیم تبدیل شویم. شاید تعلل هرگز به طور کامل از زندگی ما ناپدید نشود، اما می تواند کمتر و برای دوره های کوتاه تری به ما مراجعه کند.

کار ما در مرکز ذهن سالم بر انعطاف پذیری رفاه تاکید دارد. باید بدانیم که شکل پذیری رفاه تا حدودی از شکل پذیری شخصیت ناشی می شود. ما این پتانسیل را داریم که شادی خود را افزایش دهیم، مهم نیست که چقدر تغییرات کوچکی در شخصیت خود ایجاد می کنیم. چنین تغییراتی ارزش تلاش برای آن را دارند، زیرا نه تنها برای خودمان، بلکه برای مردم اطرافمان و در نهایت به جهان هدیه خواهند بود.