نوشیدن یربامیت و کاهش وزن

چای یربامیت یک چای گیاهی است که منبع عالی فلاونوئیدها، اسیدهای آمینه، ویتامین C است. B1 و B2 و مواد معدنی فواید متعددی برای سلامتی دارند.

این چای سنتی جنوب شرقی آمریکای لاتین به دلیل محتوای کافئین و متیل گزانتین به عنوان محرک فروخته می شود.

چای یربا می تواند سلول های چربی را کاهش دهد و به مبارزه با چاقی، بهبود حساسیت به انسولین، کاهش کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) و سایر عوامل خطرزای قلبی عروقی کمک می کند و همچنین سیستم ایمنی را تقویت می کند.

چای مات حاوی ماده ای طبیعی به نام متیل گزانتین است که شبیه کافئین و تئوبرومین است.

تئوبرومین قسمت تلخ یربامیت، محصولات کاکائو، چای سبز و سیاه است که همچنین نشان داده شده است که فشار خون و کلسترول بد (LDL) را کاهش می دهد.

طبق یک مطالعه اخیر، کافئین موجود در چای مات می تواند ذخیره چربی در سلول ها را کاهش دهد، تولید تری گلیسیرید را کاهش دهد و به کاهش وزن کمک کند.

در این مطالعه، موش‌ها با رژیم غذایی پرچرب به همراه ساکارز بالا با ۰.۱ درصد کافئین استخراج‌شده از چای مات تغذیه شدند.

مصرف قهوه بسیار مؤثر بود زیرا عوارض جانبی این رژیم غذایی چاق‌زا را در موش‌ها کاهش داد.

آن‌ها در مقایسه با سایر موش‌هایی که چای مات بدون کافئین مصرف می‌کردند، ۲۲ درصد چربی بدن و ۱۶ درصد وزن کمتری به دست آوردند.

نوشیدن 4 فنجان قهوه دم کرده در روز معادل 0.1 درصد کافئینی است که در این مطالعه استفاده شد.

چای مات کافئین بیشتری نسبت به چای دارد اما کافئین کمتری نسبت به قهوه سیاه دارد.

میزان کافئین چای مات در هر فنجان حدود 80 میلی گرم است در حالی که یک فنجان قهوه به طور متوسط ​​دو برابر این مقدار کافئین دارد.

دکتر الویرا گونزالس د مجیا، یکی از نویسندگان مطالعه، گفت:

“با توجه به یافته ها، چای مات و کافئین را می توان عوامل ضد چاقی در نظر گرفت.

نتایج این تحقیق می‌تواند برای انسان‌ها برای درک نقش چای مات و کافئین به‌عنوان استراتژی‌های بالقوه برای جلوگیری از اضافه وزن و چاقی، و همچنین اختلالات متابولیک بعدی مرتبط با این شرایط، مقیاس‌بندی شود.”

تیم تحقیقاتی همچنین دریافتند که ذخیره چربی در سلول‌ها و بافت‌های مختلف بین 20 تا 41 درصد در موش‌ها کاهش می‌یابد، مهم نیست که آنها از عصاره کافئین مات، کافئین مصنوعی یا قهوه سیاه تغذیه می‌کنند.

علاوه بر این، آنها به تأثیر برخی از بیان ژن‌های مرتبط با متابولیسم لیپید و چاقی پرداختند.

اینها ژنهای لیپوپروتئین لیپاز (LPL) و سنتاز اسید چرب (FASN) بودند.

دکتر د مجیا توضیح داد:

“مصرف کافئین از جفت یا منابع دیگر به دلیل تعدیل آنزیم‌های لیپوژنیک خاص در بافت چربی و کبد، تأثیر منفی رژیم غذایی پرچرب و پر ساکارز را بر ترکیب بدن کاهش می‌دهد.

کاهش بیان Fasn و Lpl باعث سنتز و تجمع کمتر تری گلیسیرید در بافت چربی شد.”