همسرم با طلاق موافقت نمی کند
بسیاری از مراجعان من با این وضعیت به من مراجعه کرده اند. یکی از همسران تصمیم گرفته است طلاق و همسر دیگر نمی خواهد. چرا این اتفاق می افتد و در این مورد چه کاری می توانید انجام دهید؟
این امر غیرعادی است که هر دو همسر با هم به طلاق برسند.
در اکثر ایالت ها ، همسرتان مجبور نیست به شما طلاق بدهد یا با طلاق موافقت کند. معمولاً ابتدا یک همسر تصمیم می گیرد. در این سناریو ، آن شخص شما هستید.
حتی اگر همسری خواهان طلاق نباشد ، اکثر می پذیرند که اگر یکی از همسران تصمیم به طلاق گرفته باشد طلاق اجتناب ناپذیر است. در بیشتر ایالت ها ، همسرتان مجبور نیست به شما طلاق بدهد یا با طلاق موافقت کند.
در اکثر ایالت ها ، اگر یک نفر خواهان طلاق باشد ، طلاق اتفاق می‌افتد. ممکن است بخواهید در این مورد با یک وکیل در حوزه قضایی خود بررسی کنید.
اما گاهی اوقات مقاومت همسر به سادگی عدم موافقت با طلاق است. شاید همسرتان پاشنه های خود را کنده و از همکاری یا حتی صحبت در مورد طلاق امتناع کرده است.
به یاد داشته باشید که در بیشتر حوزه های قضایی ، همسر شما حق قانونی برای جلوگیری از طلاق ندارد. همسر مقاوم شما ممکن است بخواهد رابطه خود را حفظ کند و در تلاش خود ناامید باشد.
آنها ممکن است توسط شرم یا ترس فلج شوند . گاهی اوقات به نبرد قدرت بین شما دو نفر یا نبرد برای کنترل خلاصه می شود.
من دیده ام که همسران مقاوم هر کاری را که می توانند برای ناکام گذاشتن ، کنترل یا مانع روند قانونی انجام می دهند و دیگران که به شیوه ای منفعلانه و پرخاشگرانه شرکت کرده اند ، انجام می دهند.
شاید او با کارهای مورد نیاز ، مانند افشای مالی موافقت کند ، اما پس از آن “به آن نزدیک نشود”. برخی حتی تهدید به خودکشی برای جلوگیری از طلاق کرده‌اند.
این احساسات ناامید کننده زمانی قابل درک است که فرد احساس کند جهان در اطراف آنها در حال متلاشی شدن است. در حالی که مقاومت می تواند شما را تحریک یا عصبانی کند ، اما می توان برای رنج آنها دلسوزی کرد.
شاید همسر مقاوم به مرور زمان تصمیم شما را بپذیرد. ممکن است به کند شدن روند قانونی و آوردن یک متخصص بهداشت روان برای حمایت از همسر در این بحران کمک کند.
برخی از مراجعان بی میل ممکن است همکاری و محبت زیادی داشته باشند به این امید که در طی مراحل قانونی نظر خود را تغییر دهید.
با این حال ، هنگامی که مشخص شد که طلاق پیش خواهد رفت ، آنها می توانند خشمگین ، تنبیه کننده ، سرسخت یا انتقامجو شوند.
اگر همسرتان امیدوار است که با هم آشتی کنید ، مهم است که توضیح دهید که در مورد این تصمیم مطمئن هستید. (اگر چنین نیستید ، باید روند قانونی را متوقف کرده و از مشاوره برای شفاف سازی کمک بگیرید.)
بسیاری از مراجعان من پیش بینی مقاومت می کنند و بنابراین سعی می کنند موضوع طلاق را به آرامی مطرح کنند. قصد آنها آسیب رساندن به همسر نیست ، بلکه پایان دادن به روابط زناشویی است.
صحبت با مهربانی مفید است ، اما شما همچنین باید در تصمیم گیری خود قاطع باشید ، بدون این که همسرتان را گمراه کنید. ممکن است با گناه و اضطراب و شرمندگی آماده شدن برای گفتن به همسر خود که می خواهید طلاق دهید ضروری است.
اگر می توانید فرایند طلاق را با شفقت و مهربانی آغاز کنید و تمایل صادقانه خود را برای به حداقل رساندن دردی که تصمیم شما ایجاد کرده است ابراز کنید ، می توانید با وکلای “صلح طلب” روند محترمانه طلاق را ارائه دهید.
اگر احساس گناه بر شما سنگینی می کند ، کمک بگیرید ، زیرا احساس گناه اغلب یک احساس کوتاه مدت است. احساس گناه می تواند به خشم و نارضایتی زمانی که همسرتان همکاری نمی کند.
احساس گناه می تواند شما را به امتیازاتی سوق دهد که بعداً پشیمان شوید و بسیار خارج از الزامات قانون است. بعداً آن گناه می تواند شما را به کینه و درگیری بیشتر برساند.
اگر همسر شما در طول ازدواج بدرفتاری یا کنترل داشته است ، تصمیم شما برای طلاق ممکن است شما و فرزندان شما را در معرض خطر قرار دهد. همسر رد شده و متجاوز که احساس می کند دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد می تواند غیرقابل پیش بینی باشد.
اگر این وضعیت شماست ، قبل از اینکه با همسرتان صحبت کنید ، یک برنامه ایمنی برای خود و فرزندان خود ایجاد کنید. مطمئن شوید که ابتدا با وکیل مشورت کرده اید.
اگر همسرتان طلاق را نمی خواهد چه کاری می توانید انجام دهید؟
اگر در ازدواج خود ناراضی بوده اید یا قصد طلاق دارید ، به همسرتان اطلاع دهید که شما ناراضی هستید و دوست دارید روی این رابطه کار کنید.
به همسرتان اجازه دهید با شما همکاری کند تا رابطه را ترمیم کند. منتظر بحران نباشید تا مشاوره زناشویی را پیشنهاد دهید. در عوض ، در اولین نشانه مشکل ، مشاوره ارائه دهید.
در مورد تصمیم خود شفاف باشید. با دقت در نظر بگیرید که آیا تمام امکانات ترمیم رابطه خود را به پایان رسانده اید. این تصمیمی نیست که به طور ناگهانی گرفته شود و مطمئناً تصمیمی نیست که بخواهید در آینده پشیمان شوید.
اگر از تصمیم خود مطمئن نیستید ، هنگام دعوا طلاق را تهدید نکنید. تهدید به طلاق در هنگام مشاجره بی رحمانه است و زخم های ماندگاری به جا می گذارد.
هنگامی که تصمیم به طلاق گرفتید ، آماده باشید و در مورد تصمیم خود با همسرتان شفاف باشید ، بدون آنکه امید او را برای آشتی یا ارسال پیام متضاد افزایش دهید.
اگر همسرتان از تصمیم شما کور شده است ، آنها توضیحی می خواهند. خود را برای مکالمه ای آرام ، محترمانه و دلسوز آماده کنید.
اگر متصور به طلاق محترمانه یا دوستانه هستید یا می خواهید از دادخواهی اجتناب کنید ، به حمایت و مشاوره یک وکیل آموزش دیده در زمینه میانجیگری یا طلاق مشارکتی نیاز خواهید داشت.
وکیل شما ممکن است بتواند همسر بی میل شما را به یک فرآیند غیر خصمانه دعوت کند. آن متخصص می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید که آیا مقاومت همسرتان روند مشارکتی مانند میانجی گری را تضعیف می کند و شما را به روند مناسب طلاق ارجاع می دهد.
در برخی ایالت ها ، برنامه ای مانند گزینه های طلاق در دسترس است تا به شما در مورد گزینه های مختلف روند طلاق ، قوانین پیرامون طلاق و مسائل عاطفی والدین اطلاعات می پردازد اگر فرزند دارید.
به یاد داشته باشید که افراد از طلاق جان سالم به در می برند ، حتی کسانی که آن را نمی خواهند.
این وظیفه شما نیست که مجبور شوید همسرتان آن را بپذیرد یا با ناراحتی های احساسی او کنار بیایید. شما مسئول احساسات آنها نیستید.
بسیاری از مردم تصور می کنند که چون تصمیم به طلاق گرفته اید ، خوشحال خواهید بود. ممکن است توسط دوستان ، شوهر و خانواده به عنوان عامل جنایت و همسر شما به عنوان قربانی دیده شوید.
وقتی تصمیم به پایان دادن به ازدواج می گیرید ، از فرصت خودخواهی خودداری می کنید ، در حالی که همسرتان اغلب می تواند ادعا کند که آنها قربانی هستند و می خواستند این ازدواج زنده بماند.
آنها ممکن است ادعا کنند که می خواستند ازدواج به نتیجه برسد (و شما اینطور نبودید) ، آنها به طلاق و غیره اعتقاد ندارند ، علیرغم هرگونه رفتاری که ممکن است باعث شود شما تصمیم به طلاق بگیرید.
آنها ممکن است سهم خود را در شکست رابطه به حداقل برسانند یا انکار کنند. شخصی که تصمیم می گیرد اغلب باید در مورد تصمیم خود برای طلاق پاسخگو باشد ، اما شخصی که مقاومت می کند در قبال رفتارهایی که منجر به این تصمیم شده است پاسخگو نیست.
بدانید که وقتی تصمیم به پایان دادن به رابطه می گیرید ، آشفتگی احساسی طبیعی است. از جستجوی حمایت از دوستان ، خانواده یا درمانگر خودداری نکنید. در مورد احساسات خود و مشکل در تصمیم گیری صحبت کنید.
