چرا موسیقی خاطرات را تداعی می کند؟
رابطه بین موسیقی و حافظه قوی است. موسیقی احساسات قدرتمندی را برمی انگیزد که پس از آن خاطرات را زنده می کند. وقتی به قطعه ای از سال های قبل گوش می دهیم ، به نظر می رسد که به آن لحظه سفر می کنیم. ما می توانیم همه چیز را طوری احساس کنیم که انگار آنجا بودیم.
حافظه بلند مدت را می توان به دو نوع مجزا تقسیم کرد: 1. حافظه ضمنی 2. حافظه صریح.
حافظه صریح ، یادآوری عمدی و آگاهانه گذشته است. حافظه صریح شامل مواردی مانند یادگیری کتاب درسی یا خاطرات تجربی است ، چیزهایی که باید آگاهانه به آنها آگاهی داده شود.
خاطرات ضمنی ، خاطرات ناخودآگاه و خودکار ما هستند. به عنوان مثال ، نواختن یک ساز موسیقی ، یا به یاد آوردن کلمات یک آهنگ هنگامی که کسی چند کلمه اول را می خواند. بخش بزرگی از حافظه در ناخودآگاه اتفاق می افتد.
حافظه صریح در صورت عدم فراخوانی محو می شود ، در حالی که حافظه ضمنی پایدارتر است و حتی در صورت عدم تمرین بیشتر ممکن است یک عمر باقی بماند. سیستم های حافظه صریح در شرایطی مانند بیماری آلزایمر آسیب می بینند.
حافظه نهان را می توان با گوش دادن غیرفعال به موسیقی در پس زمینه ایجاد کرد. ما حتی ممکن است برای برخی قطعات موسیقی ترجیح دهیم فقط به این دلیل که آنها بارها و بارها در پس زمینه پخش شده اند.
این پدیده روانشناختی به عنوان اثر مواجهه صرف شناخته می شود. مردم تمایل بیشتری به آشنایی بیشتر دارند. برچسب های اصلی می دانند که پخش مکرر کلید موفقیت فروش رکورد است.
حافظه ضمنی شکلی از شرطی سازی کلاسیک است . یک رویداد ، یک احساس و یک آهنگ از طریق حافظه ضمنی به هم متصل می شوند.
هنگامی که یک قطعه موسیقی با یک رویداد بسیار احساسی همراه می شود ، می تواند نشانه موثری برای بازگرداندن احساسات قوی باشد که در آن لحظه احساس می شد.
به عنوان مثال ، آهنگ “شمع در باد” اغلب با پرنسس دیانا در ارتباط است زیرا التون جان آن را در مراسم تدفین خود اجرا کرد.
خاطرات تحریک شده توسط موسیقی اغلب از زمانهای خاصی از زندگی ما سرچشمه می گیرد. اکثر مردم تمایل دارند بیش از حد از 10 تا 30 سالگی خاطرات خود را گزارش دهند (یاکووبوسکی و همکاران ، 2021).
روانشناسان آن را “برآمدگی خاطرات” نامیده اند. موسیقی دوره خاطره انگیز می تواند با خاطرات بیشتری نسبت به موسیقی دوره های دیگر زندگی شما همراه باشد.
سالهای نوجوانی و بیست سالگی ما به ویژه در زمانهای مهم و هیجان انگیز زندگی ما هستند ، زیرا برای اولین بار چیزهایی را تجربه می کنیم. ترجیح موسیقی نیز در اواسط نوجوانی شکل می گیرد.
موسیقی یکی از معدود راه های نفوذ به مغز آلزایمر است. کسانی که از زوال عقل رنج می‌برند، می تواند با گوش دادن به موسیقی که در جوانی شنیده اند ، خاطرات زنده را بازیابی کند.
علیرغم از دست دادن عمیق حافظه و حتی از دست دادن اطلاعات در مورد شخصیت خود ، افراد مبتلا به زوال عقل اغلب حافظه قابل توجهی را برای موسیقی نشان می دهند.
تحقیقات نشان می دهد که موسیقی انتخاب شده توسط خود می تواند خاطرات مثبتی را ایجاد کند که در غیر این صورت ممکن است برای به خاطر آوردن آنها دچار مشکل شوند (لگیری ، 2019).
در مجموع ، موسیقی می تواند به بازکردن خاطرات غیر موسیقایی و ارتقاء ارتباط در افراد مسن مبتلا به بیماری آلزایمر کمک کند. به یاد آوردن یک خاطره همیشه آسان نیست.
وقتی بخواهید آن را بازیابی کنید به سادگی اتفاق نمی افتد. با این حال ، موسیقی به یاد آوردن تمام خاطرات مرتبط با یک آهنگ کمک می کند.
گوش دادن به یک قطعه موسیقی که در یک رویداد مهم زندگی مانند عروسی یا مراسم خاکسپاری زیاد پخش شده است ، می تواند یک تجربه احساسی به شدت نوستالژیک را تحریک کند.
برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص هنردرمانی کلیک کرده و مطالعه کنید.
