_جواب تلفن را نمی‌دهند و وانمود می‌کنند خانه نیستند
اگر فرد درونگرایی در اطراف خود داشته باشید احتمالا متوجه شده‌اید که او تمایلی به صحبت کردن با تلفن ندارد. بله بیشتر درونگرا‌ها از تماس‌های تلفنی اجتناب می‌کنند یا دست کم ترجیح می‌دهند از سایر شیوه‌های ارتباطی استفاده کنند.
هر فرد درونگرایی هر کاری می‌کند تا از محدوده‌ی خلوت و آرام خود به خوبی محافظت کند، بنابراین از قرار گرفتن در موقعیت‌هایی که گفتیم به هر طریقی شده اجتناب می‌کند.
درونگرا‌ها به زمانی برای تجزیه و تحلیل موقعیت و فکر کردن به آن برای نشان دادن بهترین واکنش ممکن نیاز دارند. به همین دلیل است که آن‌ها ارتباطات نوشتاری را به ارتباطات کلامی ترجیح می‌دهند. ارتباطات غیرکلامی به درونگرا‌ها این فرصت را می‌دهد تا فکر کنند و افکار خود را به بهترین نحو ممکن ابراز نمایند.
_خودشان هم از تماس تلفنی پرهیز می‌کنند
شرایطی که یک درونگرا نیاز پیدا می‌کند تماس تلفنی با کسی برقرار کند می‌تواند پریشان کننده باشد. گاهی شاید بیست دقیقه یا بیشتر طول بکشد تا او شهامت و آمادگی لازم برای تلفن کردن را پیدا کند. چرا درونگرا‌ها برای تماس تلفنی تا این اندازه مشکل دارند؟
درونگرا‌ها به ارتباطات غیرکلامی تمایل بیشتری دارند که شامل زبان بدن، حالات چهره و سایر فحوا‌های رفتاری می‌شود. درونگرا‌ها خوب می‌توانند منظور دیگران را بفهمند و متوجه ریزترین تناقضات در رفتارهای‌شان هستند که عدم صحت یا دروغگویی را لو می‌دهند؛ بنابراین منطقی به نظر می‌رسد که علاقه‌ای به صحبت کردن با کسی که او را نمی‌بینند ندارند
_پنهان شدن از همسایه‌ها و آشنایان در خیابان
اگر یک درونگرا هستید با خودتان روراست باشید: چند بار پیش آمده که آشنایی را در خیابان دیده‌اید و سعی کرده‌اید جلوی دید او قرار نگیرید یا وانمود کنید اصلا متوجه او نیستید؟ شاید هم پشت قفسه‌های فروشگاه پنهان شده‌اید یا صورت خود را پوشانده‌اید.
چرا رودررو شدن با یک آشنا به درونگرا‌ها احساس بدی می‌دهد؟ جوابش ساده است؛ آن‌ها دوست ندارند مجبور به مکالمه شوند.
_استفاده از مکانیسم‌های دفاعی عجیب و غریب
برخی از روش‌هایی که یک درونگرا برای محافظت از خود در برابر دنیای بیرون استفاده می‌کنند:مثلا هدفون در گوشش می‌گذارد در حالی که به چیزی گوش نمی‌دهد یا اینکه مثلا در دستشویی پنهان می‌شود. تمام این رفتار‌ها برای محافظت از خود در برابر تعاملات اجتماعی غیرضروری‌اند! مثلا اگر شما بخواهید در خیابان از کسی آدرس بپرسید مطمئنا سراغ کسی که هدفون در گوشش گذاشته نمی‌روید.
درونگرا‌ها این چیز‌ها را خوب می‌دانند بنابراین این رفتار‌ها صرفا شیوه‌ای برای محافظت از منطقه‌ی امن و آرام‌شان است.
درونگرا‌ها نمی‌توانند مدت زمان زیادی در میان جمع باشند و به زمانی برای شارژ کردن انرژی خود نیاز دارند. به همین دلیل چند دقیقه فاصله گرفتن از جمع (مثلا به بهانه‌ی دستشویی!) به آن‌ها کمک می‌کند از دنیای بیرون جدا شوند و انرژی بگیرند.
_وانمود می‌کنند قرار است جایی بروند و کاری دارند، اما در واقع در خانه‌اند
هر درونگرایی می‌داند که خیلی وقت‌ها در زندگی‌اش راحت‌تر است که بگوید کاری دارد تا اینکه به دیگران توضیح بدهد چرا در خانه ماندن بیشتر برایش لذت بخش است تا مهمانی رفتن! این خصوصیت نیز ارتباط نزدیکی با شیوه‌ی عملکرد مغز درونگرا‌ها دارد.
مغز یک درونگرا بیشتر به یک فرارسان عصبی به نام استیل کولین وابسته است در حالی که مغز یک برونگرا به دوپامین وابسته است. دوپامین به مراکز لذت و پاداش در مغز مربوط است و اساسا وادارمان می‌کند به پاداش‌های بیرونی توجه و آن‌ها را دنبال کنیم.به همین دلیل برای یک درونگرا، فعالیت‌های نسبتا انفرادی بسیار جذاب‌تر و لذتبخش‌تر است، مثلا پیاده روی در پارک یا خواندن یک کتاب
_اگر می‌خواهید با یک درونگرا رابطه خوبی داشته باشید لطفا اصول زیر را رعایت کنید:
_درونگرا‌ها نیز مانند بقیه افراد به روابط دوستانه نیاز دارند، اما با قوانین خاص خودشان!
_لطفا سرزده به خانه‌ی من نیایید مگر اینکه یک کار بسیار حیاتی داشته باشید!
_اگر قرا است فقط من و شما با هم صحبت کنیم و همدیگر را ببینیم پس لطفا دیگران را دعوت نکنید!
_ما را تشویق به حرف زدن و به اشتراک گذاشتن افکارمان کنید!
_وقتی ساکت می‌شویم و به فکر فرو می‌رویم لطفا ما را قضاوت نکنید
_انتظار نداشته باشید زود به زود با شما تماس بگیریم
درونگرا‌ها برخلاف برونگرا‌ها هر روز با دوستان و اعضای خانواده تماس نمی‌گیرند یا به آن‌ها پیام نمی‌دهند یا هر آخر هفته سراغ‌شان نمی‌روند؛ و این معنی‌اش این نیست که آن‌ها را فراموش کرده‌اند. آن‌ها منتظر فرصتی هستند تا اوقات بهتری با شما داشته باشند.
