سن طلاق برای کودکان
پس از تصمیم نهایی برای طلاق و جدایی، حال والدین باید در نظر بگیرند که این تصمیم مهم کمترین آسیب را به فرزندشان در چه سنی وارد می‌کند. وقتی فرزند شما سن کمی دارد و شما اقدام به جدایی می‌کنید، دلبستگی ضعیف شده و ضربه روحی به آنها وارد می‌شود و در سنین بالا، تخریب باورهای فرزندان و بی اعتمادی را در آنها به وجود می‌آورد. این نکته را فراموش نکنید که در هیچ شرایطی طلاق برای فرزندان خوب نیست. ولی زمانی که فرزند شما این تصمیم را بپذیرد و نسبت به آن آگاه باشد، کمترین آسیب را می‌بیند و باید بررسی کنید که ادامه زندگی با وجود مشکلات چه عواقبی دارد.
آمادگی برای طلاق
قبل از تصمیم به طلاق به موارد زیر دقت کنید:
- هرگز درگیری‌های خود را در مقابل کودک مطرح نکنید.
- درباره مسائل حقوقی حضانت فرزند مطالعه داشته باشید.
- در تمام مراحل، حضور یک روانشناس متخصص ضروری است.
- فرای مشکلات درباره تربیت فرزند با والد دیگر به توافق برسید.
- باید قبل از جدایی، فرزندتان را تا حدی از لزوم جدایی قانع کرده باشید.
- به فرزندان خود این اطمینان را بدهید که حتی اگر از هم دور باشید، شما همیشه یک خانواده می‌مانید و همیشه آنها را دوست خواهید شد. دوست نداشته شدن برای یک کودک، تلخ‌ترین حس دنیاست.
بهترین و بدترین سن بچه ها برای طلاق والدین
هم‌اکنون تحقیقات منسجمی در این خصوص که چه سنی برای طلاق بهتر است صورت نگرفته و در همه سنین فرزند شما باید بحران‌هایی را پشت سر بگذارد. با پشت سر گذاشتن بحران در هر سنی، فهم و پختگی فرزند برای پذیرش طلاق بالا می‌رود و در این زمان شما می‌توانید با فرزند خود در خصوص طلاق صحبت کنید.
در ادامه به آسیب‌هایی که ممکن است در هر سنی به فرزند شما وارد شود را تجزیه و تحلیل می‌کنیم:
کودکان زیر 3 سال
در کودکان زیر 3 سال، جدایی از پدر یا مادر به شکل اضطراب جدایی است. اضطراب جدایی به معنی از دست دادن کسی است که نیازهای کودک را پاسخ می‌دهد. مهم‌ترین بحرانی که کودک را درگیر خود می‌کند، اعتماد در برابر بی‌اعتمادیست. کودک شما در تلاش است تا بداند به چه کسی و در چه مواردی می‌تواند اعتماد کند. طلاق با درگیری و تنش برای این کودکان ممکن است باعث اختلال و سردرگمی در اعتماد آنها شود، ممکن است عوارضی مثل شب ادراری، لکنت زبان، اختلال خواب و تیک‌های عصبی را برای او به همراه داشته باشد. اگر پدر و مادر در این سن فرزند خود، تصمیم به طلاق گرفته و شرایط ادامه زندگی را ندارند، باید مراقب‌های لازم را اعمال کنند تا از لحاظ عاطفی به فرزندشان هیچگونه خدشه ای وارد نشود. از مشاجره و درگیری در مقابل فرزند خود اجتناب کنید. توجهتان به او کم نشود تا دچار اضطراب جدایی نشود. توجه داشته باشید که قبل و بعد از خواب مراقب تغییر نکند تا با گذشت زمان، به یک مراقب عادت کند.
سن 3 تا 6 سالگی
در سن 3 تا 6 سالگی، فرزند شما به سطح بالای شناختی و ارتباطی رسیده است. اگر طلاق والدین مشاجره و درگیری نداشته باشد، همینطور مراقبت از فرزند و برنامه‌های مهدکودک و تفریحی او طبق زمان‌بندی گذشته ادامه پیدا کند، عزت نفس فرزند از بین نرفته و از لحاظ رشدی روند رو به بالایی پیدا می‌کند. بحران مهم در این دوران، همین اعتماد به نفس و استقلال کودک است که باید حفظ شود. در این سن فرزند شما توانایی درک و پذیرش دعوا و درگیری را ندارد و با مشاهده آنها، به نوزادی برگردانده می‌شوند و امکان دارد که حرف نزنند، به توالت نروند، کابوس شبانه ببینند و انگشت خود را بمکند. قوانین منظم و تقریبا یکسان در هر خانه و توسط هر کدام از والدین، می‌تواند بسیار مفید باشد.
سن 7 تا 12 سال
در این سن درک نظم اجتماعی و ارتباط داشتن با همسن و سالان شکل می‌گیرد. با شروع این سن فرزند شما احساس غم و اندوه و دلتنگی شدیدی دارند و با بالا رفتن سن شروع به مقایسه با همسالان خود می‌کنند و نفرت و خشم را در وجود خود پرورش می‌دهد. کودک خود را مقصر طلاق و جدایی والدین می‌داند که والدین باید با او صحبت و مذاکره داشته باشند که اصلا آنها مقصر نیستند. حتما به نظرات فرزندتان اهمیت بدهید و به او احترام بگذارید. والد دیگر را در چشم فرزندتان خراب نکنید و از او به عنوان خبرچین استفاده نکنید.
سنین نوجوانی و بلوغ
حساس و خطرناک‌ترین زمان برای جدایی والدین سن بلوغ فرزند است. بحران هویت در دوران نوجوانی به همراه مسئله جدایی می‌تواند به کلی باعث تخریب هویت فرزندتان شود. نوجوان در این سن دارای خود مختاری بوده و طالب استقلال می‌باشد. حتی ممکن است بخواهد از هر دوی شما جدا شود. در این سن باید با استدلال و صحبت، فرزندتان را برای جدایی آماده کرده و توافق او را جلب کنید. در صورت طلاق مسائلی مثل سوءمصرف مواد، خودکشی، افت تحصیلی و رفتارهای پرخطر جنسی ممکن است در نوجوانان به وجود بیاید، پس والدین باید شدیدا مراقب این مسائل باشد. در این دوران بحران هویت در نوجوان شکل می‌گیرد و طلاق باعث تخریب هویت فرزندتان می‌شود. نوجوان در این سن دارای خود مختاری بوده و طالب استقلال می‌باشد. حتی ممکن است بخواهد از هر دوی شما جدا شود.
سنین پس از 18 سالگی
در این سن، فرزندان توانایی پذیرش بسیاری از مسائل را دارند اما نمی‌توانید مثل دوران کودکی روی او کنترلی داشته باشید چون او شما را گناهکار می‌داند و ممکن است به توصیه‌های شما بی‌توجه باشد. در سنین بعد از 18 سالگی و دانشگاه، معمولا طلا‌ق‌های کمتری برای والدین اتفاق می‌افتد، مگر اینکه مسئله بزرگی به وجود بیاید. ممکن است خطای یکی از والدین یا هردو، باعث تخریب تمام باورها و آموزه‌هایی باشد که آنها در این سال‌ها به فرزند خود یاد داده‌اند.
کودکان در هر سنی که باشند بحران‌های مخصوص به خود را دارند و به هر حال بر اثر طلاق والدین دچار مشکلاتی می‌شوند. با این وجود می‌توان گفت بر اساس نیازهای کودک در دوره‌های رشدی مختلف، بهترین زمان طلاق والدین که کمترین آسیب را برای فرزندان به بار می‌آورد، قبل از 3 سالگی و بدترین زمان دوران نوجوانی است.
