《لوسیانو پاواراتی》 بلند آوازه ترین تنور خوان اپرا در جهان می گوید: در اوان کودکی پدر نانوایم مرا با شگفتی های آواز آشنا ساخت.او تاکید شدید بر پرورش صدایم داشت.به همین دلیل مرا به سخت کوشی واداشت.
《آریکو پولا》 آواز خوان حرفه ایی زادگاهم مرا به شاگردی پذیرف از طرف دیگر در دانشگاه تربیت معلم هم اسم نویسی کردم. چندماهی به فارغ التحصیلی ام نمانده بود که از پدرم پرسیدم: پدر، معلم بشوم یا آواز خوان؟
پدرم پاسخ داد: ببین پسرم اگر بخواهی روی دوتا صندلی بنشینی وسط آنها قرار خواهی گرفت و پایین خواهی افتاد. انتخاب لازمه ی زندگی است. تو تنها یک صندلی می توانی انتخاب کنی.
پاواراتی در ادامه سخنانش میگوید من یکی را انتخاب کردم هفت سال آزگار طول کشید تا پس از کلی مطالعه و پشت سرگذاشتن ناکامی ها عدیده توانستم به اپرای متروپولیتین راه یابم و حالا تصور می کنم که انسان خواه آجر چین باشد،خواه نویسنده و خواه هرچه که می خواهد،باید خود را کاملا واقف کارش کند. تعهد و مسئولیت پذیری شاه کلید همه کارهاست.فقط یک صندلی انتخاب کنید.
پی نوشت: کسب که در زندگی هدف مخصوصی ندارد در جنگل تصمیمات رنگارنگ کم می شود.کسی که میخواهد همه جا باشد هیج جا نخواهد بود.یک تصمیم،یک هدف، یک ارزو باید شعار کسی باشد که می خواهد در زندگی کامیاب باشد.
