شاید برای بسیاری از شما سوالاتی به وجود آید که آیا چشم انسان در مقابله با دوربینهای پیشرفتهی کنونی میتواند کیفیت بهتری برای مشاهده به ارمغان آورد؟ یا اینکه چشم انسان چند مگاپیکسلی است؟ آیا اکنون بهتر نیست همانند بسیاری از فیلمهای علمی-تخیلی، با یک عمل جراحی دو دوربین را جایگزین چشمهایمان کنیم؟ حال یک دانشمند و عکاس معروف پس از بررسی این مسئله بالاخره جوابی برای این سوالات یافته است.
بر اساس گفتههای دکتر راجر کلارک، چشم انسان رزولوشنی معادل ۵۷۶ مگاپیکسل دارد که دوربین ۱۲ مگاپیکسلی آیفون ۷ یا حتی دوربین ۴۱ مگاپیکسلی نوکیا ۸۰۸ فاصله قابل توجهی با آن دارد. حال سوال اساسی اینجاست آیا این مسئله بدین معنی است که چشم انسان نسبت به دوربینها برتری دارد؟
رزولوشن ۵۷۶ مگاپیکسلی بدین معنی است که تصویر مشاهده شده با این رزولوشن بقدری وضوح و کیفیت بالایی خواهد داشت که نمی توان پیکسلها را از یکدیگر تشخیص داد. البته برای گرفتن تصویری با این حجم نیاز است که این مقدار پیکسل را در زمینه دید خود ثبت کنید.
دکتر کلارک مدعی شده که از آنجایی چشم انسان توانایی دید تنها یک نقطه را دارد، مجبور است که در محیط بچرخد تا آن را ثبت کند. بنابراین یک نگاه لحظهای به محیط رزولوشن تصویر دریافت شده ار به ۵ الی ۱۵ مگاپیکسل میرساند.
چشم انسان ضعفهای زیادی دارد که وجود آنها در یک دوربین به هیچ وجه قابل قبول نیست. تنها برتری انسان نسبت به دوربین آنها رزولوشن بسیار بالای آن در ثبت تصویر یک نقطهی بخصوص است. بدین ترتیب مردمک نیاز دارد که در کل تصویر روبروی بچرخد تا بتواند اطلاعات لازم برای تکمیل تصویر را ثبت کند. این مسئله بدین علت است تا نقص سیستم بینایی را حل نماید.
با این وجود اینکه چشم انسان چند مگاپیکسل است سوال اشتباهی است چرا که نمیتوان مقایسه درستی میان این دو به عمل آورد. چرا که چشم بیشتر از آنکه تصویری را ثبت کند، مانند یک کارآگاه در تصویر میگردد و سرنخ های زیادی از محیط پیرامون خود تهیه میکند تا تصویر کلی توسط پردازندههای مغز ثبت شده و جلوی دیدگان فرد قرار بگیرد.