Antipsychotic آنتی سایکوتیک‌ها برای مدیریت و درمان رفتارهای جنون مانند توهم و هذیان، به خصوص در بیماری‌های اسکیزوفرن و اختلالات دوقطبی ساخته شده‌اند. این‌گونه داروها تأثیر آرام‌کننده یا آرام بخش زیادی دارند. بعضی از داروهای ضد روانپریشی مانند تورازین (Thorazine) توهم و هذیان بیمار را کاهش می‌دهند؛ ولی سایر داروهای ضد روانپریشی مانند کلوزاریل بیمار را سر حال می‌آورند و تقویت می‌کنند. تأثیر اصلی این‌گونه داروها کاهش یا حذف نشانه‌های روانپریشی از جمله توهم، هذیان، گوشه‌گیری و بی‌احساسی است و برای آرام نگاه داشتن بیماران ساخته نشده‌اند.
آنتاگونیست های گیرنده دوپامین
به هشت گروه تقسیم می گردند : فنوتیازین ها، دی بنزوکسازپین، تیوگزانتین ها، دی هیدروایندول، بوتیروفنن، دی فنیل بوتیل پیپریدین، بنزامید، بنزیسوکسازل.
موارد استفاده داروهای ضدجنون: اسکیزوفرنیا، مانیک، افسردگی پسیکوتیک، اسکیزوافکتیو و اختلال هذیانی، شخصیت های مرزی و سایکوزهای گذرا، پسیکوزهای ناشی از سوء مصرف مواد و داروها، دمانس آلزهایمر و پسیکوزهای ناشی از تومور مغزی، اختلالات حرکتی(اگره هانتیگتون-اختلال تیک و …)، اختلال درد مزمن-تهوع و سکسکه و خارش.
عوارض جانبی ضدجنون ها: عوارض قلبی، سقوط فشارخون وضعیتی، عوارض آنتی کولینرژیکی محیطی و مرکزی، عوارض غددی و عوارض غددی جنسی، عوارض پوستی، عوارض خونی، عوارض چشمی، عوارض کبدی و صفراوی، مسمویت و خودکشی، عوارض نامطلوب حرکتی (از جمله دیستونی حاد، پارکینسون، آکاتژیای حادو ..، عوارض تشنج زا، عوارض چاقی، عوارض سستی و خواب آوری.
کلوزاپین (ضدجنون و آنتاگونیست های سروتونین_دوپامین)
کلوزاپین در سال های ۱۹۹۰ به بعد به عنوان یکی از موثر ترین داروهای ضدجنون در بیماران اسکیزوفرنی که به درمان های کلاسیک آنتی سایکوتیک ها جواب نداده و یا عوارض آنها برایشان قابل تحمل نبوده شناخته و معرفی شدو سازمان نظارت بر مصرف دارو در آمریکا با شرط انجام آزمایشات هماتولوژیک هفتگی برای جلوگیری از عارضه خطرناک ۱ تا ۲% آگرانولوستیوز مصرف آن را بلامانع اعلام نمود.
موارد مصرف کلوزاپین: درروانپریشی های مقاوم به درمان که حداقل با اقدام به درمان با چندین آنتی سایکوتیک کلاسیک مقاومت نشان داده و پاسخ نداده اند کلوزاپین در طیف وسیعی موثرتر از سایر آنتی سایکوتیک ها شناخته شده است .از موارد مصرف دیگر در اختلال خلقی دو قطبی I، در بیماران اسکیزوافکتیو و در اختلال شخصیت مرزی موثر گزارش گردیده و در بیماران پارکینسون که دچار سایکوزمی شوند داروی انتخابی است.
عوارض شایع کلوزاپین: خواب آلودگی، سرگیجه، یبوست، تهوع، تعریق، خشکی دهان، احتباس ادرار، لرزش، تب، چاقی، تشنج و بیقراری.
ریسپریدون
برای درمان اختلالات روان پریشانه، کاهش دهنده علائم مثبت اسکیزوفرنی و تا حدودی موثر بر علائم منفی و موثر در درمان اختلال اسکیزوافکتیو. مصرف ریسپیریدون اختلال اوتیستیک،درمان کمکی یا تنها برای اختلال مانیا، افسردگی سایکوتیک و سایکوزهای اسکیزوفرنی و اسکیزو افکتیو است . در موارد محدودتری در اختلال وسواس، آنسفالوپاتی ناشی از ایدز، شخصیت مرزی، اختلال توره، بیماری هانتیگتون و پارکینسون کاربرد درمانی داشته
عوارض مصرف ریسپریدون: خواب آلودگی، سرگیجه، تهوع، پرحرکتی، تشنج، سنکوپ، افزایش وزن، اختلال اورگاسم، افزایش رنگینه های پوست.
اولانزاپین
داروی موثر بر اختلالات روانپریشی بوده و توسط FADبرای اسکیزوفرن های با علائم مثبت و منفی و اسکیزوفرن های مقاوم به درمان موثر شناخته شده است. خواص ضداضطراب و ضدافسردگی داشته و در حمله اول سایکوز موثرتر از حملات مزمن است.
عوارض مصرف اولانزاژین: خواب آلودگی، سرگیجه، ، افزایش وزن و چاقیو… که افزایش وزن و چاقی ارتباط چشمگیری با اولانزاپین داشته است.
کوئتیاپین
موثر بر انواع سایکوزهاو موثر در رفع علائم منفی و مو ثر در بیماران سایکوتیک مزمن با عوارض کم مانند خواب آلودگی، افت فشار خون، افزایش وزن.
زیپراسیدون
در درمان سایکوز، افسردگی، اضطراب، اسکیزوفرنی و اسکیزوافکتیو موثراست.
آمانتادین
یک داروی ضدویروس آنفولانزا A۲ می باشد که بر روی علائم پارکینسون و اختلالات حرکتی ناشی از نورولیپتیک ها موثر است.
موارد مصرف آمانتادین: پارکینسون ناشی از داروها، سندرم پوزه خرگوش، رژیدیتی و لرزش، آکاتژیای حاد ناشی از داروهای ضد جنون.
عوارض مصرف آمانتادین: اختلال شناختی و اختلال حافظه، سرگیجه، بی خوابی، اختلال توجه بی قراری و اضطراب و آتاکسی و لکه های پوستی.
