ویژگی های پرسشنامه تجدید نظر شده استرس پرستاری فرنچ و همکاران (2000) :
- دارای پایایی و روایی (ایرانی)
- دارای منبع (ایرانی / خارجی)
- دارای 9 خرده مقیاس است.
- موارد استفاده : پژوهش،ارزیابی
- فایل به صورت WORD / PDF می باشد.
- فایل به همراه مقاله مرتبط است .
هدف پرسشنامه تجدید نظر شده استرس پرستاری فرنچ و همکاران (2000) :
سنجش استرس پرستاران
سایر مطالب پرسشنامه تجدید نظر شده استرس پرستاری فرنچ و همکاران (2000) :
این پرسشنامه دارای 57 گویه می باشد همچنین دارای 9 خرده مقیاس می باشد و دارای شیوه نمره گذاری بر اساس طیف لیکرت 5 گذینه ای می باشد که سوالات مربوط به خرده مقیاس ها درج شده اند.
به منظور سنجش استرس درک شده توسط پرستاران می توان از مقیاس تجدیدنظر شده استرس پرستاری فرنچ و همکاران (ENSS) استفاده کرد. مقیاس (ENSS) نسخه تجدیدنظر شده همان مقیاس استرس پرستاری NSS است که توسط گری تافت و اندرسون (1981) تهیه‌شده است.
در سال 2000 فرنچ و همکاران به‌منظور شناسایی موقعیت‌های استرس‌زایی که در NSS ذکر نشده بود و همچنین افزایش دامنه کاربرد این مقیاس آن را مورد تجدید قراردادند.
آنها در آغاز با انجام یک مطالعه آزمایشی بروی پرستاران کانادایی دارای سابقه کار در شرایط متنوع بیست موقعیت استرس‌زا را که در آزمون NSS مورد ارزیابی قرار نگرفته بودند، شناسایی کردند.
در مرحله بعدی پژوهش 5 موقعیت دیگر به موقعیت‌های قبلی اضافه شد و تعداد موقعیت‌های جدید به 25 موقعیت افزایش یافت.
بنابراین نسخه نهایی (ENSS) شامل 57 عبارت در 9 زیر مقیاس دارد که شامل:
- مرگ و مردن
- تعارض با پزشکان
- عدم آمادگی هیجانی کافی
- مشکلات در رابطه با همکاران
- مشکلات در رابطه با پرستاران
- حجم کار
- عدم اطمینان در مورد درمان‌ها
- بیماران و خانواده‌های آنها
- تبعیض
روایی و پایایی این پرسشنامه در سه مطالعه در ایران در سال های 1385، 1387 و 1396 مورد تأیید قرار گرفته است.
استرس شغلی
استرس شغلی یا استرس کاری به وضعیتی اطلاق می‌شود که به دلیل فشارها، تنش‌ها و نگرانی‌های مربوط به محیط کار و اجرای وظایف شغلی، در فرد ایجاد می‌شود. این نوع استرس معمولاً ناشی از تضاد بین توقعات و نیازهای فرد و شرایط کاری و محیط کاری است.
استرس شغلی می‌تواند از منابع مختلفی ناشی شود، از جمله:
فشارهای زمانی: ضرورت انجام وظایف در زمان محدود، داشتن برنامه کاری پرفشار، مواجهه با مهلت‌های کوتاه و تحمیل فشار زمانی.
فشارهای عملکردی: انتظارات بالا و نگرانی از عملکرد ناکافی، ارزیابی‌های عملکرد سخت و تحمیل فشارهای مربوط به رسیدن به هدف‌ها.
محیط کاری نامساعد: مشکلات ارتباطی در محیط کار، نقصان منابع و امکانات، عدم حمایت سازمانی، رهبری نامناسب، روابط بین همکاران ناهمسو و ساختار سازمانی ناکارآمد.
نوع و ماهیت وظایف: تکراری بودن وظایف، پیچیدگی و حجم بالای کار، مسئولیت‌های بزرگ و اهمیت بالای وظایف.
استرس شغلی می‌تواند تأثیرات منفی بر روی سلامت روانی و جسمی فرد داشته باشد. در سطح روانی، ممکن است باعث افزایش اضطراب، افسردگی، خستگی، کاهش تمرکز و حافظه، عصبانیت، افزایش خطر اعتیاد و اختلالات خواب شود.
همچنین، استرس شغلی می‌تواند عوارض فیزیکی مانند سردرد، مشکلات گوارشی، اختلالات خواب و کاهش سیستم ایمنی را نیز به همراه داشته باشد.
مدیریت استرس شغلی
برای مدیریت استرس شغلی، می‌توان از راهکارهای زیر استفاده کرد:
مدیریت زمان: برنامه‌ریزی مناسب و تنظیم اولویت‌ها، تعیین مرزهای کاری-زمانی، استفاده از تکنیک‌های مدیریت زمان مانند تقسیم وقت و استفاده از لیست وظایف.
ارتباط موثر: بهبود ارتباط با همکاران و مدیران، اعلام نیازها و مشکلات، استفاده از مهارت‌های ارتباطی مؤثر مانند گوش دادن فعال و صحبت کردن روشن.
استراحت و تعادل کار-زندگی: تعیین مرزهای واقعی بین زمان کار و زمان خود، داشتن فعالیت‌های تفریحی و استراحت، انجام ورزش و تکنیک‌های آرامش بخش مانند تمرین تنفس عمیق و مدیتیشن.
حمایت اجتماعی: برقراری روابط سالم با همکاران، خانواده و دوستان، مراجعه به مشاوره روانشناختی در صورت نیاز.
مدیران و سازمان‌ها نیز می‌توانند برای کاهش استرس شغلی اقداماتی انجام دهند، مانند ارائه سیستم‌ها و فرایندهای کاری بهینه، حمایت از تعادل کار-زندگی کارکنان، توجه به ارزش‌ها و نیازهای فردی، ارتقاء فرهنگ سازمانی سالم و ارائه فرصت‌های رشد و پیشرفت شغلی.
استرس شغلی پرستاری
استرس شغلی در حوزه پرستاری یک موضوع مهم است، زیرا پرستاران در محیط کاری خود با فشارها و تنش‌های زیادی روبرو می‌شوند. برخی از عوامل موجب استرس شغلی در پرستاران عبارتند از:
بار کاری سنگین
پرستاران در مراکز درمانی با شیفت‌های طولانی و ساعات کاری غیرمنظم مواجه می‌شوند. همچنین، زمان محدود برای انجام وظایف و پاسخگویی به نیازهای بیماران می‌تواند فشارهای زیادی را به آنها وارد کند.
مسئولیت بالا
پرستاران نقش حیاتی در ارائه مراقبت به بیماران دارند. تصمیم‌گیری‌های سریع، مدیریت شرایط اورژانسی و مسئولیت برای حفظ سلامت و رضایت بیماران می‌تواند منجر به فشارهای زیادی برای پرستاران شود.
برخورد با وضعیت‌های تراژیک
پرستاران در محیط درمانی با مواجهه با بیمارانی که به بیماری‌های جدی و مزمن مبتلا هستند، تصادفات، صدمات جسمی و روانی و مرگ مواجه می‌شوند. این تجربه‌ها می‌تواند بر سلامت روانی پرستاران تأثیر منفی داشته باشد.
فشارهای ارتباطی
پرستاران برای ارتباط موثر با بیماران، خانواده‌ها، همکاران و سایر اعضای تیم درمانی باید مهارت‌های بالایی را به کار بگیرند. در مواجهه با تناقضات و درخواست‌های متنوع، ممکن است فشارهای ارتباطی برای پرستاران ایجاد شود.
کمبود منابع
در برخی مراکز درمانی، کمبود منابع مالی، تجهیزات و نیروی انسانی می‌تواند بر کیفیت ارائه مراقبت تأثیر بگذارد و باعث فشارهای اضافی بر پرستاران شود.
استرس شغلی در پرستاران می‌تواند منجر به اثرات منفی بر سلامت روانی و جسمی آنها شود. اضطراب، افسردگی، خستگی، خواب‌آلودگی، افزایش ریسک اعتیاد، سوختگی شغلی و کاهش رضایت شغلی از جمله عوارض روانی استرس شغلی در پرستاران هستند.
مدیریت استرس پرستاری
برای مدیریت استرس شغلی، پرستاران می‌توانند از راهکارهای زیر استفاده کنند:
مدیریت زمان: برنامه‌ریزی مناسب و تنظیم اولویت‌ها، توزیع وظایف به طور مؤثر و استفاده از تکنیک‌های مدیریت زمان.
حمایت اجتماعی: برقراری روابط مثبت با همکاران و خانواده، دریافت حمایت از افراد معنادار و اشتراک گذاری تجربیات با سایر پرستاران.
مراقبت از خود: استراحت و تعادل کار-زندگی، داشتن فعالیت‌های تفریحی و ورزشی، انجام تمرینات استراحت و آرامشی مانند مدیتیشن و یوگا.
استفاده از سازمان‌دهی و مهارت‌های مدیریت استرس: تسلط بر مهارت‌های مدیریت استرس، بهره‌گیری از تکنیک‌های تنفس و آرامشی، تقویت مهارت‌های ارتباطی و تفکر مثبت.
مدیران و سازمان‌ها نیز می‌توانند برای کاهش استرس شغلی پرستاران اقداماتی انجام دهند، مانند ارائه حمایت روانی و اجتماعی، آموزش مهارت‌های مدیریت استرس، افزایش منابع و تجهیزات لازم، بهبود ساختار سازمانی و ارتقای فرهنگ سازمانی متناسب با بهره‌گیری از بازخورد مناسب و تشویق رشد حرفه‌ای پرستاران.
همچنین شما می توانید از پرسشنامه استرس پرستاری (NSS) در رابینیا استفاده کنید .
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.