تفاوت بین ستاره شناسی و کیهان شناسی

ستاره شناسی علم موقعیت ها و حرکات اجرام آسمانی در فضا است. کیهان شناسی ساختار، منشأ و تکامل جهان را به طور کلی مطالعه می کند.
ستاره شناسی یکی از قدیمی ترین علوم است و منشأ آن را می توان در طلوع ظهور انسان جستجو کرد.

زمانی که انسان اولیه شروع به ردیابی مسیرهای ستارگان و سیارات در آسمان کرد و الگوهای تکراری حرکات آنها را که ما اکنون به عنوان حرکت مداری می نامیم، از روی کنجکاوی توسعه یافت.

نجوم اغلب به عنوان یک اصطلاح چتر برای اشاره به زیرمجموعه های مختلف مطالعات مانند نجوم رصدی، نجوم رادیویی، ستاره شناسی سیاره ای و اختر زیست شناسی استفاده می شود و بیشتر در مورد کهکشان و منظومه شمسی ما است. از سوی دیگر کیهان شناسی به مطالعه منشأ و توسعه جهان می پردازد.

تلاش می کند تا معمای چگونگی تولد جهان و چگونگی آغاز زمان را حل کند. بیشتر در مورد شکل گیری، توسعه و چگونگی پایان آن با در نظر گرفتن کل جهان به عنوان یک کل نگران است.

بنابراین تفاوت اساسی بین نجوم و کیهان شناسی به مقیاس جهان است که برای مطالعه انجام می شود.

نجوم به تدریج توسعه یافت. زمانی شروع شد که انسان اولیه شروع به نگاه کردن به آسمان کرد و در مورد ستارگان ریز و تکه های مه آلود که پیوسته به شیوه ای تکراری در اطراف زمین حرکت می کردند متعجب شد.

نجوم تا پایان قرن بیستم شاهد پیشرفت کامل بود. کیهان شناسی خیلی دیرتر وارد تاریخ شد، زمانی که ریاضیات و فیزیک به عنوان ستون فقرات همه علوم طبیعی در قرن بیستم اهمیت پیدا کردند.

در حالی که نجوم پیچیده تر است و کیهان شناسی ساده نیست. نجوم بیشتر جنبه رصدی دارد و کمتر نظری است. کیهان شناسی نظریه هایی دارد که عمدتاً مبتنی بر ریاضیات و فیزیک پیشرفته است و کمتر مبتنی بر داده های رصدی است.

برای مطالعه تفاوت بین ارتعاش و نوسان کلیک کنید.

نظریه هایی مانند نظریه انفجار بزرگ ابتدا به صورت تئوری فرمول بندی شدند و سپس با استفاده از داده های مشاهده ای تأیید شدند. کیهان شناسی به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از این مطالعه، اجسامی مانند ستاره های نوترونی و تپ اخترها را نیز بررسی می کند (به ستارگان نوترونی در مقابل تپ اختر).

اخترفیزیک – گسترشی از نجوم فراتر از علوم پایه، ترکیبی از نجوم رصدی و نظری است. از نظر پیچیدگی در مطالعه، این مرتبه صعودی نجوم > اخترفیزیک > کیهان شناسی اشاره خوبی به تفاوت بین نجوم و کیهان شناسی می دهد.

نجوم یک علم رصدی بود که از آن برای ایجاد تقویم استفاده می شد. با درک فزاینده فیزیک در قرن هجدهم و نوزدهم به توسعه و تعمیق ادامه داد. هجوم تلاش ها و دستاوردهای علمی در قرن بیستم، نجوم را به موضوع مورد علاقه و علم برجسته ای تبدیل کرد.

افزایش علاقه به ستاره شناسان قدیمی مانند کپلر، گالیله و کوپرنیک، و آخرین پیشرفت، نجوم را به یک علم برجسته در سراسر جهان تبدیل کرد.

کیهان شناسی به این شهرت دارد که تئوری است و درک یا کار روی آن بدون کالیبر ریاضی غیرممکن است. پیشرفت هایی که در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم اتفاق افتاد، حیرت انگیز بود.

به عنوان مثال، کشف حقایقی مانند جهان در یک انفجار غول پیکر متولد شد و اینکه پیوسته در حال انبساط است، برای مردم عادی واقعیت های بسیار شگفت انگیزی بود.

تفاوت اصلی بین نجوم و کیهان شناسی را می توان از این واقعیت فهمید که ستاره شناسان نگران عملکرد و پویایی اجسامی مانند سیارات، ستارگان سیاهچاله ها و کهکشان ها هستند، در حالی که کیهان شناسان نگران منشأ جهان هستند.