حالت تعلیق نگه داشتن دیگران

حالت تعلیق نگه داشتن دیگران

شما زمانی را برای ملاقات با یک دوست در کافی شاپ محلی تعیین کرده اید ، بنابراین شما یک عنوان فردی وظیفه شناس ، وقتی قرار است آنجا باشید ، در مکان تعیین شده در زمان مشخص شده هستید.

با گذر زمان ، متوجه می شوید که به همه کسانی که وارد مغازه می شوند ، نگاه می کنید و با نگرانی از پنجره به دنبال نشانه های دوست خود هستید و در حال بررسی مداوم ساعت خود هستید. مطمئناً ، دوست شما سرانجام پیدا می شود ، حتی از اینکه شما را منتظر نگه داشته عذرخواهی نمی کند ، اما فقط خوشحال هستید که موفق به این کار شده است.

سناریوی دیگری را در نظر بگیرید. دوست شما به جای تأخیر در جلسه حضوری ، به پیامکی که ارسال کرده اید و واضحاً نیاز به پاسخ دارد پاسخ نمی دهد. شما نظر خواسته اید و به جای ارائه به موقع آنها ، چند روز طول می کشد تا پاسخ دهند.

در این مدت ، انواع و اقسام سوالات در ذهن شما ایجاد می شود. آیا درخواست این نظر نامناسب بود؟ آیا دوست شما فکر می کند که سوال شما آنقدر احمقانه بوده است که پاسخی شایسته نیست؟ سرانجام ، شما پاسخی دریافت می کنید ، بنابراین خیالتان راحت است که مرتکب اشتباه نشده اید.

حتی در این صورت ، و تا آنجا که دوست خود را دوست دارید ، این نوع رفتار همچنان شما را آزار می دهد. اگر فقط می توانستید بفهمید که چرا این اتفاق می افتد ، شاید بتوانید با رفتار او کنار بیایید یا حتی به دوست خود کمک کنید تا بیشتر ملاحظه شود.

این گرایش به تعلیق نگه داشتن دیگران ممکن است بخشی از الگوی بزرگتری باشد که به عنوان حقوق شناخته می شود. طبق مطالعه جدیدی که برایان میلر از دانشگاه ایالت تگزاس انجام داده است ، افرادی که دارای این کیفیت بالا هستند “تمایل به انتظار یا تقاضای پاداش یا مزایای بیشتری نسبت به شخص دیگر بدون در نظر گرفتن مشارکت ، تلاش یا عملکرد شخص ”(ص 1846).

با تعلیق دیگران ، این افراد از دیگران می خواهند که به جای رعایت نکات اجتماعی ، از برنامه خود پیروی کنند.

تفاوت بین حق و خودشیفتگی

احتمالاً فرض می کنید که استحقاق فقط نوعی دیگر از خودشیفتگی است. این به این دلیل است که به گفته میلر ، نوشته های رایج در مورد این موضوع فرض می کند که آنها یکسان هستند (به عنوان مثال Twenge & Campell، 2009).

با این حال ، همانطور که میلر اشاره می کند ، اگرچه ممکن است استقلال در معیارهای خودشیفتگی لحاظ شود ، اما می تواند به عنوان کیفیت جداگانه خود نیز نشان داده شود.

بنابراین ممکن است دوست شما از استحقاق قوی برخوردار باشد ، اما با تعریف کلی خودشیفته مطابقت ندارد. در واقع ، اگر صبر کرده و به آن فکر کنید ، ویژگیهای دوست داشتنی شما نشان می دهد که آنها فاقد حس بزرگواری و دستکاری هستند که بخشی از آسیب شناسی خودشیفته را تشکیل می دهد.

مقیاس حقوق روانشناختی (PES ؛ کمپبل و همکاران ، 2004) راهی برای بررسی خصوصیات افراد مستقل از ویژگی های خودشیفته ارائه می دهد. شما می توانید با ارزیابی خود در مقیاس 1-7 (کاملاً مخالف و موافقم) در مورد اظهارات زیر از PES ، بدانید که چه حقی شامل موارد زیر می شود:

• اگر من در کشتی تایتانیک بودم ، مستحق این بودم که در اولین قایق نجات باشم.
• افرادی مانند من هر از گاهی سزاوار استراحت بیشتری هستند.
• من صادقانه احساس می کنم که مستحق تر از دیگران هستم.
• من لزوماً مستحق برخورد خاصی (برعکس) نیست.
• من بهترین را می طلبم زیرا من سزاوار آن هستم.
• من سزاوار چیزهای بیشتری در زندگی هستم.
• احساس می کنم بیشتر از همه حق دارم.
• همه چیز باید طبق روال من پیش برود.
• چیزهای بزرگ باید به سراغم بیایند.

میانگین نمره PES در کمپبل و همکاران اصلی نمونه 31 نفر (حدود 4 در هر مورد) بود و اکثر افراد بین 23 تا 39 نمره می گرفتند. در مطالعه اعتبار سنجی اولیه خود ، PES ثابت کرد که طیف وسیعی از نتایج تجربی مانند سزاوار حقوق بیشتر و نشان دادن بین فردی پرخاشگری ، خودخواه و خودخواه را پیش بینی می کند. ، و همدلی و احترام کمتری نسبت به دیگران نشان می دهد.

سوال خاصی در مورد “نگه داشتن دیگران در تعلیق” وجود ندارد ، اما همانطور که از موارد مشاهده می کنید ، این احساس که آنها مستحق برخورد خاص هستند می تواند باعث شود که مردم احساس کنند که نیازی به رعایت هنجارهای اجتماعی معمولی که برای همه صادق است ، نیستند.

آزمایش ویژگیهای متمایز حقوق

هدف از مطالعه روانشناس TSU این بود که تعیین کند اندازه گیری های خودشیفتگی و استقلال به طور مستقل با یکدیگر و مستقل از سایر ویژگیهایی که ممکن است با هر دو این ویژگیها ارتباط داشته باشد ارتباط دارد.

به طور خاص ، همانطور که میلر اشاره می کند ، در اندازه گیری حقوقی مشکلاتی وجود دارد. یعنی ، مردم لزوماً دوست ندارند اعتراف کنند که دارای این ویژگی نامطلوب هستند.

هنگامی که از PES استفاده کردید ، فکر می کنید چقدر احساس راحتی می کردید اگر پاسخ های خود را به یک محقق تبدیل می کردید که در آن زمان می دانست چقدر معاشرت ضعیفی دارید؟

در واقع ، هم PES و هم متداول ترین معیار خودشیفتگی (شامل خودشیفته ) ، خودشیفتگی پرسشنامه شخصیت (NPI)” ویژگی ای را اندازه گیری کنید که به طور گسترده به عنوان نفرینی شناخته می شود که طیف وسیعی از افراد را تحت تأثیر قرار می دهد “(ص 1848). همه مطبوعات بد در مورد این ویژگی ها ، علاوه بر این ، کمکی نمی کند.

خواندن ضروری خودشیفتگی

برای غلبه بر مشکل احتمالی ایجاد شده توسط تمایل به تحت تأثیر قرار دادن محققان ، میلر رابطه این دو اندازه را نه تنها با یکدیگر بلکه با مقیاسی که به این ویژگی معروف است ، معروف است “مطلوبیت اجتماعی” (به عنوان مثال گفتن هرگز دروغ نگویید).

سرانجام ، میلر علاقه مند بود تا چه میزان پاسخ تعصب ، یا تمایل به استفاده از الگوی خاصی برای پاسخ به پرسشنامه ها ، به رابطه بالقوه خودشیفتگی و استحقاق کمک می کند. برای انجام این کار ، او از چیزی که به نظر شما اندازه گیری عجیب و غریبی است استفاده کرد ، پرسشنامه ای که “نگرش نسبت به رنگ آبی” را ارزیابی می کرد.

شما می پرسید این چه چیزی است و چرا کسی برای اندازه گیری آن زحمت می کشد؟ این مثالها را در مقیاس 8 گانه واقعی در نظر بگیرید: “من آبی را به رنگهای دیگر ترجیح می دهم” و “من واقعاً رنگ آبی را دوست ندارم (برعکس)”.

به اعتقاد محققان ، نحوه پاسخگویی شما به این سوالات می تواند بینشی را در مورد گرایش های پاسخ شما در مورد اندازه گیری های واقعی مورد علاقه ارائه دهد (برای سابقه ، میانگین نمره در این مقیاس 4 از 7 بود.)

میلر برای رسیدگی به همپوشانی احتمالی این اقدامات ، نمونه های کارشناسی را انتخاب کرد که نسخه های کاغذی و مدادی بسته های پرسشنامه را در 3 مطالعه جداگانه تکمیل کردند.

اگرچه از نظر تعمیم به بقیه جمعیت بزرگسال ایده آل نیست ، با این وجود این نمونه ها اجازه می دهند تا برخی از مشکلات را در آزمایش آنلاین بوجود آورند ، جایی که پاسخ دهندگان ممکن است وظیفه را جدی نگیرند.

اکنون که به یافته ها می پردازیم ، میلر گزارش داد که حق در واقع به عنوان یک ویژگی شخصیتی جدا از حقوق خودشیفتگی ظاهر شد ، اگرچه برخی همپوشانی ها وجود داشت.

این امر تا حدی به دلیل تمایل افراد برای پاسخگویی یکسان به پرسش نامه های شخصیتی بود ، کیفیتی که در آزمون آبی رنگ مورد استفاده قرار گرفت.

با توجه به همپوشانی مفاهیم اساسی استحقاق و خودشیفتگی ، نویسنده TSU به این نتیجه رسید که این دو اقدام “به طور مناسب مرتبط هستند اما لزوما قابل تعویض نیستند” (ص 1858).

چگونه با خالق تعلیق در زندگی خود رفتار کنید

اگر تمایل به این است که خود را مستحق یک توجه می تواند در افرادی ظاهر شود که الزاماً خودشیفته نیستند ، این می تواند راه را برای شما باز کند تا مانند آن دوست تعلیق آفرین در زندگی خود به مردم نزدیک شوید.

اگر آنها خود را به نحوی خارج از هنجارهایی بدانند که در مورد دیگران صدق می کند ، ممکن است احساس نفخ از خود نداشته باشند یا بداخلاق باشند. به هر دلیلی ، آنها به دنبال سبکی بوده اند که برای آنها مفید بوده است.

اگر آنها می توانند بر اساس برنامه زمانی خود در جهان حرکت کنند ، و هیچ کس با آن تماس نگرفته است ، پس چرا باید تغییر کنند؟

وقتی به این موضوع فکر می کنید بسیار راحت تر از آنکه نیازهای دیگران را در نظر بگیرید ، به گونه ای عمل می کنید که راحتی و نیازهای شما را به حداکثر برساند.

شما می توانید هر وقت دلتان خواست ظاهر شوید ، اجازه دهید پیام ها در تلفن یا ایمیل شما بی پاسخ بمانند ، هر زمان که بخواهید غذا بخورید و به دیگران اجازه دهید به جای شما برعکس رفتار کنند.

علاوه بر این ، شما برای این رفتار تقویت خواهید شد ، زیرا وقتی دیگران بالاخره ظاهر می شوند خوشحال می شوند.

برای عبور از این چرخه دائمی مستلزم این است که به رفتار آنها با آن شادی و آرامش پاسخ ندهید . با آنها تماس بگیرید و به آنها اطلاع دهید که این اشکالی ندارد.

از همه مهمتر ، اگر منتظر آنها نباشید ، چه اتفاقی می افتد؟ آیا آنها متوجه شده اند که شما فردی هستید که نمی توانید و نمی خواهید با او اینگونه رفتار کنید؟

به طور خلاصه ، اگر استحقاق را شامل عدم توجه به انتظارات جامعه می دانید ، با کسانی که این نگرش ضد هنجاری را نشان می دهند به گونه ای رفتار می کنید که می تواند آنها را بیشتر شکل دهد آگاه باشید که دیگران چگونه تحت تأثیر رفتارشان قرار می گیرند.

افراد خودشیفته معمولاً دارای حق هستند ، اما مهمتر از همه ، همه کسانی که دارای این حق هستند ، با مشخصات خودشیفته مطابقت ندارند.