شواهدی که نشان می دهد رنگها برگرفته از احساسات هستند نه صرفا ویژگیهای نور
قرمز چیست؟ سبز؟ آبی؟ این ممکن است به نظر سوالی بیش از حد احمقانه به نظر برسد که نمی توان یک لحظه تأمل کرد. پاسخ چیزی نیست که شما در مدرسه به شما آموزش داده اند.
برای درک ، بیایید با توقف در چراغ راهنمایی شروع کنیم. همه ما موافقیم چراغ جلو چراغ قرمز است ، گرچه هرگز نمی توانیم ثابت کنیم که تجربه بصری دقیقی که من آن را “قرمز” می نامم با شما یکسان است.
مهم نیست زیرا ، هرچه که باشد ، ثابت می ماند و از آنجا که کسی فکر کرده است ابتدا رنگها را نامگذاری کند.
یکی از معماهای بزرگ آگاهی این است که چرا ما در ابتدا چیزی به نام “قرمز” را تجربه می کنیم. برای درک مشکل ، این واقعیت را در نظر بگیرید که نور مرئی بخشی از طیف الکترومغناطیسی است ، که شیب تابش الکترومغناطیسی است که از طول موجهای کوتاهتر به بلندتر جریان دارد و شامل اشعه گاما ، رادار ، رادیو و امواج میکرو که هیچ کدام از ما به عنوان “رنگ” درک کنید.
چنین زمینه هایی “مسئول” درک رنگ نیستند. در واقع ، خود آنها کاملاً نامرئی هستند. در بهترین حالت ، ما باید طیف بصری را به عنوان یک پیوستار مقیاس خاکستری از تاریک تا روشن تجربه کنیم یک تجربه کمی ساده. اما ، برای انسان و برخی دیگر از حیوانات ، اینطور نیست. در عوض ، ما یک تجربه کیفی منحصر به فرد داریم.
رنگها با الگوهای عمیق احساسات مرتبط هستند
در سال 1965 ، محققان سه نوع سلول مخروطی شکل در چشم کشف کردند که وقتی تحریک می شوند ، با احساسات بصری منحصر به فرد قرمز ، سبز و آبی ارتباط دارند.
تحریک هر نوع مخروط با یک تجربه منحصر به فرد همراه است. اما چگونه و چرا؟ یک سرنخ از این واقعیت ناشی می شود که دو سوم این سلولهای مخروطی شکل “L” هستند که مسئول احساس قرمز هستند.
این اکثریت جانبی نشان می دهد که درک نور در آن طیف بینایی از اولویت بیشتری نسبت به درک طول موج های دیگر نور برخوردار است.
این احتمال یک وضعیت تهدید کننده زندگی قرمز را به علامت سنتی اخبار بد تبدیل کرد که نباید نادیده گرفته شود. ما این را به طور غریزی می دانیم ، به همین دلیل است که هیچ کس جز یک متضاد نوجوان آرزو می کنند که اتاق خواب خود را با رنگ قرمز روشن رنگ کنند ، حداقل اگر آنها به یک محیط آرام اهمیت می دهند.
این توضیح می دهد که چرا قرمز برای مواردی مانند اعلامیه های هشدار دهنده و خطوط راه آهن و بعداً سیگنال های توقف خودرو به طور جهانی مورد توافق قرار گرفته است.
اینکه چرا حتی ملتهای متمایز از نظر فرهنگی و آنهایی که آنقدر با غرب مغایر هستند که بخواهند بینی خود را در کنوانسیون های جدید مدرن به هم بزنند ، این قاعده را رد نکرد. بدیهی است ، تجربه جلب توجه کیفی که ما آن را “قرمز” می نامیم با الگوی عمیق احساسات و عصبی نگاه می شود.
یک مدار مشابه متمایز شامل خوشه های هزارتویی از سلولها با رنگها و مخروطهای دیگر مرتبط است – هر کدام با نواحی جداگانه ای از مغز مرتبط است.
هنگامی که این ساختارهای سلولی از طریق مخروط های مربوطه در شبکیه تحریک می شوند ، ما تجربیات متمایزی داریم: رنگ آبی وسعت آسمان را تداعی می کند و احساس آرامش بیشتری نسبت به رنگ قرمز ایجاد می کند ، و سبز قرن ها بیشمار گیاهان و پوشش گیاهی گذشته را منتقل می کند و یک آرامش آرام بخش است. از زندگی.
ما نمی توانیم ترکیب اجزای تشکیل دهنده رنگها را تشخیص دهیم
ما معتقدیم که این سه رنگ اصلی و ترکیبات مختلف آنها باید در طول تکامل اولیه دارای ارزش بقا منحصر به فرد بوده و بنابراین آنها با مسیرهای عملکردی خود در مغز مرتبط هستند.
وقتی منطق رابطه ای پیچیده مرتبط با این خوشه های متمایز از سلول ها به ناحیه درهم تنیده مغز مرتبط با هوشیاری وارد می شود ،ما احساسات جداگانه ای داریم حتی اگر به ندرت به اجزای تشکیل دهنده هر یک از این رنگ ها فکر کنیم ، بیش از آنکه بتوانیم مواد تشکیل دهنده سس مایونز یا قطعه ای از Cap’n Crunch را تشخیص دهیم.
واقعیت بدون تردید این است که رنگها بدون آگاهی ما نمی توانند وجود داشته باشند. در واقع ، در سطح اساسی تری ، فوتون های نور خودشان تنها با مشاهده و فروپاشی عملکرد موج بوجود می آیند. آزمایشات به وضوح نشان می دهد که ذرات نور تا زمانی که واقعاً مشاهده نشوند ، دارای خواص واقعی نیستند.
برای مطالعه نقش رنگها در اشتهای کودکان کلیک کنید.
درک رنگین کمان اولین جهش مورد نیاز به ماهیت واقعی اشیاء
هنگام تأمل در مورد رنگ ها ، سخت است که رنگ های رنگین کمان را در نظر نگیرید. ظاهر ناگهانی آن رنگهای منشوری که در کنار کوهها قرار گرفته اند می تواند نفس ما را از بین ببرد. رنگین کمان نیز مانند رنگ ها کاملاً در جمجمه ما وجود دارد. اما برخلاف اجسام دیگر ، آنها هیچ ملموسی مشترک با سایر ناظران ندارند.
در واقع ، سه جزء برای رنگین کمان ضروری است. باید خورشید وجود داشته باشد ، قطرات باران وجود داشته باشد ، و یک چشم آگاه (یا فیلم جانشین آن) در محل هندسی صحیح وجود داشته باشد.
اگر چشمان شما مستقیماً رو به خورشید باشد ، قطرات آب نور خورشید رنگین کمانی ایجاد می کند که آن نقطه دقیق را در فاصله 42 درجه احاطه می کند. اما چشمان شما باید در نقطه ای قرار داشته باشند که نور شکست خورده از قطرات نور خورشید به هم نزدیک می شود تا هندسه مورد نیاز را کامل کند.
شخصی که در کنار شما قرار دارد هندسه خود را تکمیل می کند و برای مجموعه کاملاً متفاوتی از قله مخروط قرار می گیرد و بنابراین رنگین کمان جداگانه ای را مشاهده می کند.
رنگین کمان آنها به احتمال زیاد شبیه به شما است ، اما لازم نیست اینطور باشد. سپس ، اگر قطرات نور خورشید در نزدیکی شما هستند ، مانند یک آبپاش چمن ، ممکن است شخص نزدیک هیچ رنگین کمانی را نبیند. رنگین کمان شما فقط مال شماست.
اما اکنون به اصل مطلب می رسیم: اگر کسی آنجا نباشد چه؟ پاسخ: بدون رنگین کمان یک سیستم چشم و مغز (یا جانشین آن ، یک دوربین ، که نتایج آن فقط بعداً توسط یک ناظر آگاه مشاهده می شود)
باید برای تکمیل هندسه وجود داشته باشد. همانطور که رنگین کمان واقعی به نظر می رسد ، به همان اندازه که نیاز به آفتاب و باران دارد ، نیاز به حضور شما نیز دارد.
تعداد کمی درباره ماهیت ذهنی رنگین کمان ، که در قصه ها آنقدر برجسته است که به نظر می رسد در درجه اول به جهان ما تعلق دارند ، اعتراض می کنند. اما وقتی کاملاً درک می کنیم که دیدن یک آسمان خراش به همان اندازه به ناظر وابسته است ، اولین جهش مورد نیاز را برای ماهیت واقعی چیزها انجام دادیم.
اقتباس از بزرگ Biocentric طراحی کنید کنید، توسط رابرت لانزا و ماتی Pavsic، با باب برمن (BenBella کتاب 2020).
