معرفی رشته روانشناسی تجربی (Experimental Psychology)

روانشناسی تجربی یک جریان روانشناسی است که با استفاده از یک روش تجربی مبتنی بر مشاهده، پدیده های روانشناسی را مطالعه می کند.

این یک عمل علمی را تضمین می کند و متضمن مشاهده، دستکاری و ضبط متغیرهایی است که روی یک موضوع تحت مطالعه تأثیر می گذارد.

روانشناسان تجربی علاقه مندند که رفتار انسان را از طریق دستکاری متغیرها در موقعیت های قابل کنترل و در محیط های غیر طبیعی تأثیرگذار بر رفتار مطالعه کنند.

گوستاو تئودور فخنر یکی از پیشگامان استفاده از آزمایش بود که سعی در اثبات رابطه بین اندازه های جسمی و حسی در سال 1860 داشت. با این حال ، در سال 1879 بود که ویلهلم وونت، یکی از بنیانگذاران این روند، اولین آزمایشگاه را ایجاد کرد.

این جریان روانشناسی از روش تجربی به عنوان مناسب ترین راه برای مطالعه رفتار انسان دفاع می کند.

روانشناسی تجربی معتقد است که پدیده های روانشناختی را می توان با استفاده از روشهای تجربی که متشکل از مشاهده، دستکاری و ضبط متغیرهای وابسته، مستقل و عجیب و غریب است که بر موضوع مطالعه تأثیر می گذارد، تجزیه و تحلیل کرد.

بسیاری از روانشناسان هنگام انجام کار خود از این روش برای پرداختن به موضوعات مختلف مانند حافظه، یادگیری، احساس، درک، انگیزه و فرآیندهای رشد و غیره استفاده کرده اند.

افراد حرفه ای که این روش را در پیش می گیرند می خواهند رفتار یک موضوع را با دستکاری متغیرها در محیط های کنترل شده بدانند. زمینه هایی که در آنها انجام می شود آزمایشگاه و ابزاری است که کنترل و دقت کامل را در تحقیقات خود تضمین می کند.

این آزمایشات می تواند بر روی انسان انجام شود، اما بیش از همه حیوانات مورد استفاده قرار می گیرند، زیرا بارها به دلایل اخلاقی نمی توان از افراد برای انجام این آزمایشات استفاده کرد. بعلاوه ، حیوانات در دسترس بودن و کنترل بیشتر محققان را فراهم می کنند.

علمی ترین قسمت روانشناسی با روانشناسی تجربی یکپارچه است، زیرا استفاده از روش آن، یک عمل علمی را از طریق مشاهده و آزمایش، با به کار بردن قوانین رفتار و فرایندهای ذهنی تضمین می کند.

تاریخچه روانشناسی تجربی

با ظهور در قرن نوزدهم، روانشناسی شروع به تمرکز و علاقه به مطالعه پدیده های مشاهده کرد، بنابراین باعث ایجاد یک علم تجربی، یعنی مبتنی بر مشاهده و تجربه حوادث شد.

بعداً ، روانشناسی تجربی از روشها و ابزارهای دقیق برای انجام اندازه گیری ها در تحقیقات خود استفاده کرد.

در اوایل سال 1860 گوستاو تئودور فکنر، روانشناس آلمانی، سعی کرد رابطه بین اندازه های جسمی و حسی را از طریق داده های تجربی در کار خود اثبات و استدلال کند.

چارلز بل، فیزیولوژیست بریتانیایی که اعصاب را بررسی میکرد، از نویسندگان دیگری است که به این دانش در حال رشد کمک کردند.

ارنست هاینریش وبر، پزشک آلمانی را میتوان یکی از بنیانگذاران روانشناسی تجربی دانست.

ظهور مکاتب مختلف به دلیل گرایش به آزمایش آن زمان بود که هدف آن تلاش برای مشاهده میزان ارتباط بین بیولوژیک و روانشناختی بود.

در قرن بیستم، رفتارگرایی مکتب غالب روانشناسی به طور کلی و به ویژه در ایالات متحده گسترش یافت. این شاخه از روانشناسی پدیده های ذهنی را در روانشناسی تجربی کنار می گذارد.

اما در اروپا اینگونه نبود، زیرا روانشناسی تحت تأثیر نویسندگانی چون کریک، هیک و برودبنت قرار داشت که بر روی موضوعاتی مانند توجه، فکر و حافظه متمرکز بودند، بنابراین پایه های روانشناسی شناختی را بنیان نهادند.

در نیمه آخر قرن، روانشناسان از روشهای متعددی استفاده کردند، نه تنها متمرکز و محدود به یک رویکرد کاملاً آزمایشی شدند.

روش تجربی در زمینه های مختلف روانشناسی مانند روانشناسی اجتماعی و روانشناسی رشد مورد استفاده قرار می گیرد.

روش تجربی

روانشناسی تجربی معتقد است که پدیده های روانشناختی را می توان از طریق آزمایش بررسی کرد. شامل مشاهده، دستکاری و ضبط متغیرهای وابسته، مستقل و عجیب و غریب است که به منظور توصیف و توضیح آنها بر اساس رابطه آنها با رفتار انسان، مورد مطالعه قرار میدهد.

در این روش با هدف شناسایی علل و ارزیابی پیامدها، محقق سعی می کند بین متغیرهای مختلف علیت پیدا کند. از طرفی، متغیر میانی نیز وجود دارد، که به عنوان یک متغیر مستقل عمل می کند.

آزمایش

آزمایش ها در یک محیط کنترل شده مانند آزمایشگاه انجام می شود، جایی که آزمایشگر می تواند متغیرها را دستکاری کرده و مواردی را که ممکن است بر دیگران تأثیر بگذارد کنترل کند.

این مطلب را هم ببینید  معرفی رشته روانشناسی شغلی (Occupational Psychology)

محقق کسی است که شرایط لازم را ایجاد می کند تا بتواند مطالعه را انجام دهد و در صورت صلاحدید متغیر مستقل را اعمال کند.

با استفاده از این روش می توان شرایط را برای بررسی نتایج، و همچنین تغییر آنها برای مشاهده تفاوت در رفتار مورد بررسی بین موقعیت های مختلف، تکرار کرد.

در این روش آزمایشگر شرایط را کنترل می کند تا میزان افزایش یا کاهش آنها و همچنین تأثیر آنها بر رفتارهای مشاهده شده را کنترل کند تا دلیل وقوع یک وضعیت یا تغییر را توصیف کند.

قبل از انجام تحقیق، از آزمایش های آزمایشی استفاده می شود. این آزمایشها یک قسمت مثبت دارند، زیرا وقتی در زمینه های کنترل شده انجام می شوند، می توانند توسط سایر محققان در آینده تکرار شوند.

فرضیه ها عباراتی هستند که فرمول بندی می شوند و نتایج حاصل از تحقیق را می توان پیش بینی کرد، حداقل با دو متغیر مرتبط هستند و باید به صورت تجربی توصیف شوند، قابل مشاهده و اندازه گیری باشند.

3. تحقق یک طرح مناسب

با طراحی، روش کار یا برنامه کاری محقق منعکس می شود، طرح مناسب نشان می دهد که چه کاری و چگونه مطالعه، از متغیرهای درگیر تا انتصاب افراد به گروه ها انجام می شود.

4. جمع آوری و پردازش اطلاعات

برای جمع آوری داده ها ابزارهای متعددی وجود دارد که معتبر و قابل اعتماد هستند اما مزایا و معایبی را به همراه دارند. تجزیه و تحلیل داده ها با سازماندهی اطلاعات انجام می شود تا بتوان آنها را توصیف، تحلیل و توضیح داد.

5. نتیجه گیری

نتیجه گیری شامل، تحقق یا عدم فرضیه ها، محدودیت های کار تحقیقاتی، روش دنبال شده، مفاهیم مربوط به عمل، تعمیم در سطح جمعیت و همچنین خطوط آینده تحقیق توسعه یافته است.

هدف و شرایط روش تجربی

هدف از روش آزمایشی در روانشناسی تجربی، بررسی روابط علی بین متغیرها، یعنی تجزیه و تحلیل تغییراتی است که در متغیر وابسته (رفتار) در نتیجه مقادیر مختلف ارائه شده توسط متغیر مستقل (عامل خارجی) رخ داده است.

شرایطی که می توان نتیجه گرفت که بین متغیرها رابطه وجود دارد:

• اقتضای زمانی بین متغیرها. متغیر علت، که یک متغیر مستقل است، باید مقدم بر متغیر نتیجه باشد، که یک متغیر وابسته خواهد بود.
• ایجاد تغییر بین متغیرها. برای ایجاد رابطه بین این دو، تغییر در مقادیر یکی از آنها به معنای تغییر متناسب در مقادیر دوم است.
• همبستگی بین متغیرها نباید ناشی از تأثیر متغیرهای عجیب باشد.

به طور خلاصه ، محقق باید متغیر مستقل را دستکاری کند، یک ترتیب زمانی بین متغیرها ایجاد کند و باید تاثیری را که در نتیجه متغیرهای عجیب اعمال می شود، از بین ببرد.