قدرت تماس تلفنی
درمانگران مانند همه افراد دیگر در دنیای دیجیتال زندگی می کنند. از آنجا که وظیفه ما گوش دادن و برقراری ارتباط است ، مهم است که شکاف هایی را که بعضاً از طریق ایمیل ایجاد می شود درک کنیم.
ارتباطات دیجیتالی – ایمیل ، متن و رسانه های اجتماعی – سریع و آسان است. ما می توانیم یک پیام را در یک لحظه ارسال کنیم و گیرندگان هر زمان که مناسب بود پاسخ می دهند.
با این حال ، ارتباطات دیجیتالی محدودیت های خود را دارد. هیچ وقت به ما استراحت نمی دهد و در تمام ساعات شبانه روز می آید. نکات دقیق، ظریف و احساسی در ترجمه از بین می رود.
ایمیل به راحتی نادیده گرفته می شود ، اغلب با اثرات خطرناک – چیزی که موسسات پزشکی مدتها قبل آن را میشناسند. و شاید بدتر از همه ، می تواند همکاری خودجوش و لحظه ای را خفه کند.
من داستانهای زیادی درباره سوء تفاهماتی که از ارتباطات دیجیتالی بوجود می آید می شنوم. رایج ترین آن تأخیر ساده در پاسخ است که می تواند به عنوان نشانه ای از بی تفاوتی ، تنبلی یا حتی خصومت خوانده شود.
اما بعد ، وقتی تصمیم به پاسخگویی می گیریم ، با چالش هایی روبرو می شویم: چگونه می توانم به کسی اطلاع دهم که درخواست ایمیل من با احترام من به او یا برنامه شلوغ او همراه است؟
چگونه می توانم از این واقعیت که آنها در مورد پیشنهاد یا درخواست من متفاوت است ، قدردانی کنم؟ آیا این خیلی رسمی به نظر می رسد؟ خیلی معمولی؟ خیلی طولانی؟ خیلی کوتاه است؟
به همین دلیل است که من از برقراری ارتباط در زمان واقعی-صدا ، ویدئو یا حضوری-در صورت امکان حمایت می کنم. بنابراین پیام من این است: فقط تلفن را بردارید!
ارزش ارتباطات در زمان واقعی
در اینجا یک مثال اخیر از زندگی خودم است که این نکته را به خانه آورد:
به تازگی ایمیلی دریافت کرده ام که مرا دعوت میکرد تا برای کنفرانس چینی در زمینه روانکاوی و فلسفه سخنرانی کنم. . به همان اندازه که برای همکاری با همکاران چینی سرمایه گذاری کرده ام ، به نظر می رسید که این دعوت نامه بدی است.
فلسفه مناسب من نیست و من بلافاصله شک کردم که آیا می توانم چیز مفیدی را ارائه کنم.
(صادقانه بگویم ، من همچنین نگران این بودم که به نظر چنین مخاطبی آموخته و غیرعادی یا حتی کلاهبردار بیایم.) پس از چند ساعت تلاش (و عدم موفقیت) برای پاسخگویی از طریق ایمیل ، تصمیم گرفتم با دانشجوی کارشناسی ارشد که از طرف استادش من را دعوت کرده بود با زوم تماس بگیرم.
با وجود اینکه انگلیسی او کامل نبود و من به چینی صحبت نمی کردم ، مکالمه ما نشان داد که تصور اولیه من بسیار دور از ذهن است او توضیح داد که سازمان دهندگان خواهان کمک های بالینی هستند و بسیاری از آنها خود درمانگر بالینی هستند.
با آن اطلاعات اضافی و با گرمای صدای دلگرم کننده او ، من با خوشحالی این پیشنهاد را پذیرفتم.
مطمئنا، هنوز لحظاتی در یادآوری آن سوء تفاهم وجود داشت – اما من به راحتی می توانم با تغییر لحن ، بیانیه توضیحی یا سوال روشن کننده به سردرگمی او پاسخ دهم. انجام ده ها ایمیل برای انجام کارهایی که ما در کمتر از 30 دقیقه ارتباط در زمان واقعی انجام دادیم.
در ملاقات زوم من چیز دیگری به ذهنم رسید: لحن و چهره او باعث شد من بپرسم آیا می توان از مجریان کنفرانس برای مشارکت در یک مجله ، روانکاوی و روان درمانی در چین که من ویرایش می کنم دعوت به مشارکت کرد.
این برای او نیز ایده خوبی به نظر می رسید ، و او قول داد که در مورد این موضوع با استادش صحبت کند و برمیگرده پیش من ، که بلافاصله هم این کار را کرد. قبول کردن دعوت – اگر از پیشنهادم برای همکاری بیشتر نگویم – این همکاری فقط از طریق ایمیل اتفاق نمی افتد.
برای مطالعه در رابطه با 4 نکته برای استفاده از تلفن همراه کلیک کنید.
با دلگرمی از این ملاقات ، تلفن را برداشتم (دوباره) و با یکی از همکارانم که در زمینه ترویج روان درمانی در چین مشغول بود ، در مورد پروژه ای که مدتی در حال جوش زدن بودم ، تماس گرفتم.
با کمال تعجب، او گفت بله! سپس مجبور شدم شخص سومی را به کار اضافه کنم و قیمتی را برای این پروژه پیدا کنم که برای همه ما مناسب باشد.
(برای زمانی که شرایط پیچیده تر میشود، او همچنین در کشور دیگری زندگی می کند.) برای موفقیتم با او تماس گرفتم ، او پاسخ داد ، و من پروژه خود را به او پیشنهاد کردم و در نهایت او در مورد این پیشنهاد مشتاق شد .
به سادگی با مردم صحبت کردم ، من به دعوت از یک کنفرانس که در ایمیل یه درد نخور من به پایان میرسید ، مشکلی را که در درون من ایجاد شده بود حل می کردم و با همکاران خود در سراسر جهان همکاری می کردم.
در نهایت ، من فقط توانستم این کار را انجام دهم زیرا تصمیم گرفتم از راحتی استفاده از ایمیل خودداری کرده و با همکارانم به صورت رو در رو ارتباط برقرار کنم.
اهمیت نشانه های غیرکلامی
همه چیز به ارزش ارتباطات غیر کلامی برمی گردد. لحن آوایی ، زبان بدن ، حالت صورت و حالت عاطفی عمومی ما را در مورد وضعیت روانی افراد بسیار آشکار می کند.
ارزش ارتباطات غیرکلامی ، که بیش از 90 درصد از کل نشانه های ارتباطی دریافت شده را تخمین زده می شود ، نمی توان مبالغه کرد. و در ارتباطات دیجیتالی آنالوگ ندارد.
ایمیل هنوز از اهمیت خاصی برخوردار است: تنظیم قرارهای ملاقات ، ویرایش مقالات ، اشتراک گذاری صفحات گسترده ، اطمینان از وجود کاغذ در هنگام اهمیت.
اما وقتی مسئله درک واقعی یکدیگر است – شکستن یک مانع زبانی ، دستیابی به اجماع یا همکاری در یک تلاش جدید – ایمیل فقط سرعت ما را کاهش می دهد.
بنابراین ، دفعه بعد که با مشکلی روبرو شدید ، سعی کنید بگویید: “بیایید صحبت کنیم.” وقتی تلفن را بر می دارید بسیار شگفت انگیز است.
