کارگاه آموزشی آشنایی کامل با دارو های ضد افسردگی

آشنایی با داروهای ضدافسردگی

داروهای ضدافسردگی، گروهی از داروها هستند که برای درمان اختلال افسردگی اصلی و بیماری‌هایی مانند افسرده‌خویی، اختلالات اضطرابی، اختلال وسواسی-عملی، اختلال خوردن، درد مزمن، دردهای نوروپاتیک، قاعدگی دردناک، خروپف، میگرن، اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی، اختلالات اعتیاد، وابستگی و اختلال خواب مورد استفاده قرار می‌گیرند. ممکن است این داروها به تنهایی یا در ترکیب با سایر داروها تجویز شوند.

توجه : این پکیج به صورت کارگاه ضبط شده میباشد.

علاوه بر این، معمولاً از روش‌های روان‌درمانی نیز برای درمان انواع افسردگی استفاده می‌شود.

مهارکننده‌های بازجذب سروتونین

مهارکننده‌های بازجذب سروتونین یا اس‌اس‌آرآی‌ها (SSRIs)، گروهی از داروهای ضدافسردگی هستند که برای درمان افسردگی و برخی از اختلالات اضطرابی و اختلالات شخصیتی مورد استفاده قرار می‌گیرند. این داروها به عنوان پرتجویزترین گروه دارویی ضدافسردگی در برخی کشورها، از جمله ایالات متحده، شناخته شده‌اند. آن‌ها برای درمان اختلالاتی مانند وحشت‌زدگی، اختلال وسواسی-عملی، اختلال اضطراب اجتماعی، اختلال اضطراب فراگیر و اختلال تنش‌زای پس از رویداد تأیید شده‌اند.

این داروها معتقدند که با افزایش میزان سروتونین برون‌سلولی، اثر مثبتی در درمان این اختلالات داشته و این افزایش میزان سروتونین از طریق جلوگیری از بازجذب سریع آن در گیرنده‌های عصبی پیش سیناپسی اتفاق می‌افتد. این افزایش باعث افزایش غلظت سروتونین در شکاف سیناپسی شده و سروتونین بیشتری در اختیار گیرنده‌های پس سیناپسی قرار می‌گیرد. اس‌اس‌آرآی‌ها همچنین تا حدی بر انتقال‌دهنده‌های نوراپینفرین و دوپامین نیز تأثیرگذار هستند.

کاربرد پزشکی

کاربرد اصلی اس‌اس‌آرآی‌ها در درمان افسردگی بالینی است. این داروها عمدتاً برای درمان اختلالات اضطرابی مانند اضطراب اجتماعی، اختلالات هراس، اختلال وسواس، اختلالات خوردن، درد مزمن، و گاهی اوقات اختلال استرس پس از سانحه مورد استفاده قرار می‌گیرند. همچنین، آن‌ها برای درمان اختلال مسخ شخصیت نیز استفاده می‌شوند، اگرچه عموماً با نتایج متوسط.

تداخل دارویی

مصرف همزمان اس‌اس‌آرآی‌ها با مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) خطرناک است و ممکن است منجر به بروز سندرم سروتونین حاد شود. توصیه می‌شود که حداقل ۲ هفته بین مصرف آخرین دوز MAOI و شروع داروهای SSRI فاصله باشد. همچنین، مصرف همزمان اس‌اس‌آرآی‌ها با ترامادول ممکن است به بروز تشنج منجر شود.

مصرف اس‌اس‌آرآی‌ها ممکن است غلظت داروهایی مانند وارفارین، ترکیبات ضدآریتمی، بتابلاکرها (مثل پروپرانولول)، ضدافسردگی‌های سه حلقه‌ای (مانند آمی‌تریپتیلین)، بنزودیازپین‌ها (از جمله آلپرازولام و دیازپام)، کاربامازپین، هالوپریدول، کلوزاپین، فنیتوئین، پیموزاید، تئوفیلین، متادون، و لیتیوم را افزایش داده و منجر به مسمومیت شوند.

عوارض جانبی

این داروها به طور کلی عوارض جانبی کمتری نسبت به سایر داروهای ضدافسردگی دارند. عوارض شایع‌تر آن‌ها شامل اضطراب، بی‌خوابی، مشکلات گوارشی (به ویژه تهوع)، سردرد، کاهش اشتها، و اختلال کارکرد جنسی (کاهش میل جنسی) می‌شود. در مصرف‌کنندگان فلوکستین، ممکن است کاهش وزن، مشکلات پوستی و بی‌قراری بیشتر دیده شود. اغلب قطع مصرف دارو به دلیل عوارض نامطلوب، بیشترین مربوطیت را با فلووکسامین داشته و کمترین مربوطیت را با سرترالین نشان داده‌است.

اووردوز

این داروها در مقادیر بالایی سمیت کمی دارند و به همین دلیل، تجویز آن‌ها برای بیمارانی که ممکن است با قرص‌های خودکشی کنند، انتخاب دارویی مناسب‌تری است. با این حال، گزارش‌هایی از خودکشی موفق با سیتالوپرام و دوزهای بسیار بالا (۸۴۰ تا ۱۹۶۰ میلی‌گرم) وجود دارد.

اختلال هراس

تحقیقات نشان داده است که اس‌اس‌آرآی‌ها، به‌ویژه پاروکستین و سیتالوپرام، ممکن است به‌عنوان داروهای خط اول برای درمان حملات هراس استفاده شوند. برخی تحقیقات نشان داده‌اند که این دو دارو از کلومیپرامین و دیگر داروهای مشابه، مؤثرتر هستند.

آشنایی با داروهای ضدافسردگی

مقدمه

افسردگی یکی از مشکلات روانی شایع است که تأثیر گسترده‌ای بر زندگی افراد دارد. درمان این وضعیت با داروهای ضدافسردگی ممکن است توانایی بهبود را داشته باشد. این مقاله به بررسی انواع داروهای ضدافسردگی، فاکتورهای موثر بر انتخاب دارو، نکات مهم در مصرف و راهکارهای جایگزین می‌پردازد.

انواع داروهای ضدافسردگی

داروهای ضدافسردگی در چند دسته قرار می‌گیرند که شامل آنتی‌دپرسانت‌ها، آنتی‌انگزایت‌ها، آنتی‌اکسیدانت‌ها و داروهای مهارکننده بازجذب‌کننده سروتونین و نوراپینفرین می‌شوند. هر کدام اثرات و کاربردهای خاص خود را دارند که بسته به شدت و نوع افسردگی، پزشک ممکن است یکی را برای درمان توصیه کند.

فاکتورهای موثر بر انتخاب دارو

انتخاب دارو بر اساس شدت افسردگی، واکنش به داروها و عوارض جانبی باید با دقت انجام شود. پیگیری مصرف دارو، تأثیرات همزمان با مصرف دیگر داروها و مشاوره پزشکی از جمله نکات حیاتی در مصرف داروهای ضدافسردگی هستند.

راهکارهای جایگزین

علاوه بر داروهای ضدافسردگی، روش‌های درمانی مکمل و جایگزین نیز وجود دارند. تغذیه مناسب و ورزش می‌توانند بهبود وضعیت افراد مبتلا به افسردگی را تسریع کنند.

نتیجه‌گیری

درمان افسردگی از طریق داروهای ضدافسردگی می‌تواند کمک بزرگی به بهبود وضعیت روحی فرد داشته باشد، اما انتخاب مناسب دارو و استفاده همراه با مشاوره پزشکی ضروری است. همچنین، روش‌های جایگزین مانند تغذیه سالم و ورزش نیز نقش مهمی در مداوا دارند.

همچنین شما میتوانید از پکیج آموزشی آشنایی با داروهای روانپزشکی استفاده نمایید.