ترکیبات روانگردان جدید
رنسانس تحقیقاتی روانگردان
زمان هیجان انگیزی برای انجام تحقیقات روانگردان است. در حالی که علاقه به این زمینه اخیراً افزایش یافته است ، من مدتهاست که به پتانسیل درمانی مواد روانگردان اعتقاد دارم و اطمینان دارم که توسعه داروهای روانگردان بار دیگر جدی گرفته خواهد شد. با این حال ، این بسیار سریعتر از آنچه دانشمندان تصور می کردند اتفاق می افتد ، بدون شک هم از رشد قابل توجه بیماری روانی و هم از تلاش سخت پیشگامان در این زمینه ناشی می شود.
ترکیبات روانگردان طبیعی موجود در قارچ ها ، کاکتوس ها و دیگر زندگی های بیولوژیکی هزاران سال است که توسط فرهنگ های بومی سراسر جهان برای اهداف درمانی مورد استفاده قرار می گیرد.
از سال 1918 ، دانشمندان بیش از صد سال است که مولکول هایی را با اثرات روانگردان ترکیب می کنند.
برخی از این مولکول ها نسخه هایی از آلکالوئیدهای طبیعی ، مانند سایلوسیبین (از نام قارچ جادویی “) و مسکالین (از کاکتوس پیوت) ؛ برخی دیگر ترکیباتی بودند که توسط انسان طراحی شده بودند ، مانند MDMA و LSD. تا اواسط دهه 1960 ، بیش از 40،000 بیمار در ایالات متحده مشغول مطالعات تحقیقاتی روانگردان بودند و در محیط های بالینی تحت درمان قرار می گرفتند [i].
تقریباً به محض شروع مطالعات ، همراه با هیجان در مورد آنها ، استفاده غیرمجاز و ترس از ضد فرهنگ در اواخر دهه 1960 شروع به کار کرد. اینها برخی از دلایل اصلی بودند که باعث شد نهادهای نظارتی مواد روانگردان را تحت محدودیت های شدید قانونی قرار دهند و آنها را بدون ارزش پزشکی و با احتمال سوء استفاده و آسیب توصیف کنند.
در ایالات متحده و جاهای دیگر ، تقریباً تمام تحقیقات پزشکی روانگردان به طور ناگهانی متوقف شد.
از اوایل دهه 1990 ، تحقیقات بالینی با احتیاط شروع شد. این مطالعات اولیه راه را برای تحقیقات بالینی اضافی با روانگردان باز کرد ، که به سرعت منجر به مطالعات بیشتر و به اصطلاح رنسانس روانگردان شد.
در حال حاضر بیش از 50 آزمایش بالینی در سراسر جهان در حال بررسی فقط سایلوسیبین است [ii] ، و درمان های روانگردان شامل سایلوسیبین ، MDMA ، LSD و DMT برای طیف وسیعی از شرایط از جمله افسردگی ، اختلالات مصرف مواد ، post- آسیب زا استرس اختلال ( PTSD ) ، و بی اشتهایی عصبی.
برای مطالعه در رابطه با ماریجوانا صنعتی کلیک کنید.
نسل بعدی ترکیبات روانگردان
هنوز هیچ یک از روشهای درمانی در زمینه توسعه بالینی تأیید نشده است. روند کشف و توسعه دارو به طرز چشمگیری طولانی است ، و علم باید به نوآوری ادامه دهد و نسل بعدی ترکیبات روانگردان را ایجاد کند و آنچه را که امروزه وجود دارد بهبود بخشد.
داروهای روانگردان امروزی مانند سایلوسیبین و MDMA توسط شیمیدان های دارویی برای علائم بالینی طراحی خاصی نشده اند. این بدان معنا نیست که آنها نمی توانند از نظر بالینی استفاده شوند ، و در واقع آنها وعده های فوق العاده ای را نشان می دهند.
با این حال ، روانگردانهای کاملاً جدیدی را می توان توسعه داد که بر اساس این مولکولها ترکیباتی با مشخصات بالینی بهبود یافته را با بهینه سازی فارماکودینامیک (تأثیر دارو بر بدن) و فارماکوکینتیک (تأثیر بدن بر دارو) برای بهبود اثربخشی و تحمل ایجاد کند. یا اینکه دارو را بر اساس گروه خاصی از بیماران تنظیم کنید.
با شروع از ابتدا ، شیمی دانان دارویی تصمیم می گیرند که چه مجموعه ای از خواص فارماکوکینتیک و فارماکودینامیکی را در یک ترکیب روانگردان بخواهند. با داروهای روانگردان موجود ، ما این لوکس را نداریم ، زیرا خواص آنها از قبل مشخص شده است.
شناسایی مشخصات بهینه تنها یک شروع است. پس از مشخص شدن این خواص ، دانشمندان آزمایشگاه باید آن مولکول بهینه را توسعه دهند. معمولاً این کار ابتدا در سر ما (در مغز) ، یا در رایانه (در سیلیس) ، سپس در آزمایشگاه انجام می شود.
با یادگیری بیشتر در مورد اینکه یک کلاس از مولکولهای مشابه از نظر ساختاری چه کارهایی می توانند انجام دهند (یعنی ایجاد روابط بین ساختار و فعالیت) ، درک بیشتری به دست می آوریم و می توانیم از این دانش برای ایجاد بهترین دارو استفاده کنیم.
به عنوان مثال آنچه ترکیبات جدید می توانند ارائه دهند ، مدت زمان عمل کوتاه تر مفید خواهد بود. البته ، چنین پیشرفتی مستلزم درک بیشتر در مورد مدت زمان مطلوب است – که ممکن است با توجه به نشانه متفاوت باشد.
روانگردان با عملکرد کوتاهتر ، دسترسی بیماران را بیشتر می کند ، زیرا زمان ، فضا و نیازهای مالی بیماران و ارائه دهندگان خدمات کاهش می یابد.
ما در آزمایشگاه می توانیم ترکیباتی با پلی فارماکولوژی خاص – فعالیت یک مولکول در گیرنده های مختلف – ایجاد کنیم. گیرنده 5-HT2A مغز بدون شک در فعالیت روانگردان مرکزی است ، اما شناخته شده است که گیرنده های دیگر فعالیت 5-HT2A را تعدیل می کنند و به تأثیرات آن کمک می کنند.
اگر از یک قیاس موسیقی استفاده کنیم ، گیرنده 5-HT2A فرکانس اصلی است و سایر گیرنده ها نمایانگر رنگ های اصلی هستند. صدای حاصل (تجربه و مشخصات بالینی) یک داروی جداگانه به پلی فارماکولوژی آن و تعداد و نوع گیرنده های درگیر بستگی دارد.
درک پلی فارماکولوژی مرتبط با 5-HT2A به سرعت در حال گسترش است و داروهای روانگردان نسل بعدی به احتمال زیاد دارای پروفایل های پلی فارماکولوژیک هستند تا هم اثر بخشی و هم تحمل را افزایش دهند.
فرآیند کشف دارو می تواند نیاز به ارزیابی دارویی هزاران مولکول داشته باشد تا حتی یک نامزد بالینی واحد برای حرکت به مرحله بعدی پیدا شود. بسیاری از چیزهای هیجان انگیز در طول فرایند آموخته می شود و دانش به دست آمده به دانشمندان و شیمی دانان پزشکی آینده کمک می کند.
موفقیت ها و شکست هایی در این راه وجود خواهد داشت ، اما هر گونه اکتشاف ، و کشف اینکه این ترکیبات می توانند یا نمی توانند انجام دهند ، ارزش فوق العاده ای دارد.
یکی از مواردی که بیشتر مرا به وجد می آورد این است که با یادگیری بیشتر مکانیسم عمل ترکیبات روانگردان ، درک عمیق تری از بیولوژی مغز و در نهایت خودمان ایجاد می کنیم.
از تحقیقات در مراحل اولیه تا نتایج بالینی
تیم من بیش از یک سال است که روی توسعه داروهای پیش بالینی داروهای روانگردان جدید کار می کند. در آن زمان ، تیم ما در دانشگاه علوم ، با تیم های دانشکده پزشکی UC San Diego و کالج پزشکی ویسکانسین ، تعداد زیادی ترکیبات جدید را طراحی ، سنتز و مشخص کرده است ، که بسیاری از آنها به عنوان داروهای جدید بالقوه وعده بزرگی را نشان میدهد.
هدف آزمایشگاه های ما و بسیاری دیگر ایجاد ترکیبات جدیدی است که می تواند از طریق توسعه بالینی مصرف شود و در نهایت به درمان های جدیدی برای بیماران تبدیل شود و برخی از ناراحتی های سلامت روان در جهان را برطرف کند.
تخمین زده می شود که از هر چهار بزرگسال یک نفر مبتلا به اختلال سلامت روانی است. مرکزی سیستم عصبی (CNS) کشف مواد مخدر در سالهای اخیر متوقف شده است.
بسیاری از شرکت های داروسازی توسعه دارویی را در این حوزه به طور کامل رها کرده اند و یک خلأ قابل توجه در خط تولید دارو ایجاد کرده است. در نتیجه ، عدم مداخلات دارویی موثر برای افرادی که دارای اختلالات روانی هستند، وجود دارد .
یک نقطه روشن قابل توجه با نوآوری و توسعه روانگردان درمان .
یکی از چالش های عمده برای کشف داروی CNS ، قابلیت ترجمه بین نتایج اولیه بالینی اولیه و نتایج بالینی است. CNS انسان پیچیده ترین سیستم بیولوژیکی است که تا کنون کشف شده است.
تجربه ذهنی که اکنون هنگام خواندن این مطلب دارید – در واقع تمام واقعیت شما – توسط مغز شما ایجاد می شود و در درون آن وجود دارد. این یک تشخیص هیجان انگیز است-اما از رویکردهای تقلیل گرایانه برای درک جلوگیری می کند.
به دلیل پیچیدگی شگفت انگیز و ارتباط فیزیولوژیکی سیستم عصبی ، بسیاری از مشکلات وجود دارد که می تواند پروژه کشف CNS را از خط خارج کند. رویکردهای جدیدی برای کشف داروهای CNS برای غلبه بر موانع مورد نیاز است.
در عین حال ، آزمایشات بالینی موجود و در حال انجام داروهای روانگردان ، استفاده تاریخی و تعداد زیادی شواهد حدیثی ، چیزهای زیادی برای آموختن ارائه می دهد.
دانشمندانی مانند من در حال حاضر به داروسازی اساسی 5-HT2A اثربخشی بالاتری دارند و به ما این امکان را می دهد تا تلاش ها را بر افزایش اثربخشی و تحمل پذیری و بهبود دسترسی به درمان روانگردان و همچنین مقابله با علائم جدید متمرکز کنیم ، به عنوان مثال ترکیباتی را برای چنین شرایط سخت روانپزشکی ارائه دهیم. به عنوان PTSD ، اختلالات مصرف مواد و بی اشتهایی عصبی.
در این فرایند همه ما در مورد نحوه عملکرد این مولکولهای جذاب بسیار بیشتر خواهیم آموخت.
روانگردان ها می توانند تغییرات چشمگیر ، سریع و پایداری در چشم انداز ایجاد کنند. من به شدت معتقدم که چنین تأثیراتی پیامدهای عمیقی برای مراقبت های روانپزشکی و نتایج بالینی مرتبط با بسیاری از مرزهای تشخیصی خواهد داشت.
این امکان وجود دارد که روانگردان ها رویکرد ما را در مدیریت سلامت روان تغییر دهند ، چیزی که به شدت مورد نیاز است. دانشمندان پژوهشی مانند من امیدوارم که کار ما به ایجاد تغییر در جهان کمک کند. پل جانسن به عنوان شیمیدان دارویی بزرگ می گوید: “بیماران منتظر هستند.”
به عبارت دیگر ، زمان آن فرا رسیده است که من به سر کار برگردم!
جیسون والاک
دکتر جیسون والاک استادیار علوم دارویی در دانشگاه علوم ، فیلادلفیا است. او بخشی از مرکز COMPASS Discovery است ، مجموعه ای از دانشمندان برجسته که تحت یک قرارداد تحقیقاتی بین COMPASS Pathways و دانشگاه علوم ، درمان های روانگردان نوآورانه را توسعه می دهند.
