حالات چهره در زبان بدن

به نظر شما اشخاص تا چه اندازه می‌توانند منظور و نیّت خود را با حالات چهره‌ خود منتقل کنند؟ به عنوان مثال، لبخند می‌تواند نشانه رضایت یا حالِ خوش باشد. یا اخم می‌تواند بر مخالفت یا ناراحتی دلالت کند.

در برخی شرایط، حالات چهره ما می‌توانند احساسات واقعی‌مان نسبت به یک رخداد یا شخص را نشان دهند. بنابراین اگر به دروغ به دیگران بگویید که حالتان خوب و همه‌چیز روبه‌راه است، چهره شما حقیقت را برملا خواهد کرد.

برخی از احساسات که از طریق حالات چهره به دیگران منتقل می‌شوند، عبارتند از:

1. گیجی (آشفتگی)
2. میل و اشتیاق
3. خوشحالی
4. غافلگیری
5. عصبانیت
6. ناراحتی
7. هیجان
8. حقارت
9. ترس
10. تنفر

ما با استناد به حالات چهره یک شخص می‌توانیم درباره راستی یا کذب حرف‌هایش قضاوت کنیم و تصمیم بگیریم که آیا باید حرف‌هایش را باور نماییم یا نه.

نتایج حاصل از یک تحقیق نشان داده‌اند که افرادی که در حین صحبت ابروهایشان را کمی بالا نگه می‌دارند و یک لبخند ملایم هم روی لب دارند، قابل‌اعتماد هستند و می‌توان حرف‌هایشان را باور کرد.

پژوهشگران بر این عقیده‌اند که این حالت از چهره، هم نشان‌دهنده حس دوستی و صمیمیت است و هم حس اعتماد.

یک پژوهشگر به اسم پائول اکمن نیز طی تحقیقات خود به جهانی بودن‌ و همگان بودن انواع مختلف حالات چهره مثل حالت لذت، عصبانیت، ترس، غافلگیری و ناراحتی در جهان پی برده ‌است.

حالات چهره از جمله همگانی‌ترین و فراگیرترین انواع زبان بدن هستند. در تمام دنیا، آن حالات از چهره که ترس، عصبانیت، ناراحتی و خوشحالی را نشان می‌دهند، یکسان و مشترک هستند.

شمار دیگری از تحقیقات نیز حاکی از آنند که ما هوش و خرد اطرافیان‌مان را بر مبنای چهره و حالات چهره آنها قضاوت می‌کنیم.

نتایج حاصل از یک تحقیق نشان داده ‌است که افرادی که صورت باریک و بینی بزرگ دارند، در مقایسه با دیگران باهوش‌تر به نظر می‌رسند.

علاوه بر این، کسانی که در حین صحبت لبخند به لب دارند و چهره‌شان بشاش و شاداب است، به نسبت کسانی که حالات چهره‌شان نشان‌دهنده عصبانیت یا بی‌حوصلگی است، باهوش‌تر و عاقل‌تر به چشم می‌آیند.

ظاهر چشم‌ها در زبان بدن

چشم‌های انسان دریچه‌ای به روح او هستند! چرا که چشم می‌تواند اطلاعات زیادی درباره احساسات و افکار هر کس برملا کند. زمانی که با یک نفر وارد مکالمه می‌شوید، به‌طور طبیعی حرکات چشم او را زیر نظر می‌گیرید.

اصولا، این‌کار یکی از بخش‌های مهم در فرآیند ارتباط و مکالمه است. بعضی از افراد در حین صحبت، با مخاطب خود تماس چشمی مستقیم برقرار می‌کنند و برخی دیگر دائم در تلاش هستند که نگاهشان را از مخاطب بدزدند.

علاوه بر این، توجه به بسامد پلک‌زدن در حین صحبت و همچنین، میزان گشادی مردمک‌های چشم گوینده نیز می‌تواند اطلاعات خوبی درباره صحت یا کذب حرف‌هایش در اختیار ما بگذارد.

زمانی‌که زبان بدن گوینده را ارزیابی می‌کنید، به نشانه‌های زیر در چشم‌ها بسیار دقت کنید:

نگـاه یا خیرگی چشم‌ها:

اگر در یک مکالمه تماس چشمی مستقیم بین گوینده و شنونده برقرار شود، این بدان معناست که هر دو به گفتگو با یکدیگر علاقمند هستند و به قدر کفایت به یکدیگر توجه دارند.

اما تماس چشمی طولانی گاهی تهدیدآمیز به نظر می‌آید. از سوی دیگر، اگر گوینده با مخاطب خود تماس چشمی برقرار نکند و دائم به اطراف نگاه کند، این نشان‌دهنده آن است که گوینده حواسش به مکالمه نیست یا با شنونده احساس راحتی نمی‌کند.

در این شرایط، یک احتمال دیگر هم مفروض است و آن احتمال این است که گوینده احساسات واقعی‌اش را از مخاطب پنهان می‌کند.

اندازه مردمک چشم‌ها:

اندازه مردمک چشم‌ها هم می‌تواند یک نشانه غیرکلامی در حین مکالمه و ارتباط باشد. اندازه مردمک چشم معمولا به میزان نور محیط وابسته است؛ اما علاوه بر نور، هیجان و احساسات هم می‌توانند باعث بروز تغییرات جزئی در اندازه مردمک شوند.

برای مطالعه تست شخصیت از روی شکل چشم ها کلیک کنید.

پلک‌زدن:

پلک‌زدن یک مکانیسم طبیعی در بدن انسان است؛ اما همین مکانیسم طبیعی حین مکالمه و گفتگو می‌تواند اطلاعات زیادی درباره گوینده به ما بدهد.

افراد اگر در حالت اضطراب یا تشویش باشند، بیشتر از حالت عادی پلک می‌زنند. از سوی دیگر، اگر گوینده حین صحبت خیلی کم‌تر از حالت عادی پلک بزند، این بدان معناست که عامدانه در حال کنترل حرکات چشم‌هایش است.

مثلا، پوکربازها در حین بازی معمولا خیلی کم پلک می‌زنند؛ زیرا عامدانه در تلاشند تا احساس خود را نسبت به ورق‌های دستشان بروز ندهند.

حالت دهان در زبان بدن

حرکات و حالات دهان هم مانند چشم‌ها در زبان بدن بسیار مهم هستند. به عنوان مثال، اگر شخص لب پایین خود را با دندان بجود یا گاز بگیرد، این بدان معناست که به احساس نگرانی، ترس یا عدم امنیت دچار شده ‌است.

به طور معمول، افراد در زمان خمیازه یا سرفه جلوی دهان خود را با دست می‌پوشانند؛ اما گاهی پوشاندن دهان با دست می‌تواند تلاشی برای پنهان‌کردن آثار نارضایتی و مخالفت در چهره باشد.

لبخند را شاید بتوان یکی از مهم‌ترین نشانه‌ها در زبان بدن به حساب آورد؛ اما لبخندها هم در شرایط مختلف به چندین شکل تعبیر و تفسیر می‌شوند.

لبخندها گاهی حقیقی‌اند و از سر رضایت قلبی روی لب می‌آیند و گاهی دیگر، تصنعی‌اند و ناشی از رضایت کاذب، طعنه یا بدبینی هستند.

در زمان تحلیل و ارزیابی زبان بدن، حتما به نشانه‌های زیر در دهان و لب‌ها دقت کنید:

 پوشاندن صورت با دست:

زمانی که افراد بخواهند واکنش‌های احساسی یا احساسات خود را پنهان کنند، صورت خود را با دست می‌پوشانند تا لبخندشان را طرف مقابل نبیند.

 لب‌های به‌هم‌فشـرده:

اگر یک نفر لب‌های خود را محکم به هم فشرده باشد، این شاید نشانه‌ای از بی‌میلی، مخالفت یا عدم اعتماد باشد.

وضعیت دهان:

اگر دهان به سمت بالا رفته باشد، این به معنای احساس خوشحالی یا خوش‌بینی خواهد بود. از سوی دیگر، اگر لب‌ها و دهان به سمت پایین آویزان شده باشند، این بدان معناست که شخص احتمالا احساس ناراحتی یا نارضایتی دارد یا آنکه دارد دهن‌کجی می‌کند..

 گزیدن لب:

گاهی از اوقات افراد در شرایطی که احساس نگرانی، اضطراب یا استرس داشته باشند، لب‌های خود را با دندان می‌گزند یا می‌جوند.