پلیس و PTSD تجمعی
اخیراً در بوستون گلوب ، نیکلاس دی روبیو یک وضعیت ناتوان کننده را توصیف کرد که او را مجبور به کار کردن با پلیس میکند. یک روز ، به نظر می رسید چیزی بر سر او آمده است.
صداهای رایج مانند فریاد زدن بچه ها او را ترساند. او ترسید که خانه اش خارج شود. چند روز او در ناو رزمی خود نشست و فریاد زد. او خود را نشناخت.
“شما به عنوان یک پلیس با هویت خود مبارزه می کنید. او به گلوب گفت”شما نمی توانید اصلاح کنید و شکسته اید – شما آن شخص و آن قهرمان سابق نیستید.
” سرانجام ، وی نیروی خود را ترک کرد و به دنبال مشاوره بود. او می دانست که چیزی اشتباه است ، اما نمی دانست که چه چیزی اشتباه است.
دی روبیو دریافت که از اختلال تجمع استرس پس از سانحه (CPTSD) رنج می برد ، یا مجموع عکس العمل نسبت به افزایش آسیب در طول زمان.مثل این است که یک آجر زیاد روی یک داربست انباشته کنید که در نهایت فرو می ریزد.
اثرات تجمعی اختلال استرس پس از سانحه (CPTSD)
“من هرگز پیش بینی نمی کردم که این احساس فیزیکی داشته باشد.” “احساس می کنم یک وزنه است.
به ناحیه قفسه سینه فشار می آورد ، این بار سنگین را مانند یک درد احساس می کنید و از نظر جسمی در بدن خود احساس ناراحتی می کنید … من بسیار تکان می خوردم ، به طور غیرقابل کنترل … کسی که یک افسر پلیس است و با انواع و اقسام مسائل روبرو شده است ، من نمی ترسم ، اما بدن من از نظر جسمی اجازه نمی دهد از خانه خارج شوم. ”
او تجربه خود را در درد های نهان توصیف می کند و تأکید می کند که این ضعف شخصیتی نیست ، زیرا اغلب به تصویر کشیده می شود ، بلکه فرایندی خارج از کنترل شخص است. دکتر میشل بشیرز ، در بخش دادرسی کیفری در دانشگاه نظامی آمریکا ، با این موضوع موافق است.
“تجمعی PTSD می تواند حتی خطرناکتر از PTSD ناشی از یک رویداد آسیب زا باشد ، “او می گوید ،” عمدتا به این دلیل که PTSD تجمعی به احتمال زیاد بدون توجه و درمان باقی می ماند. در صورت عدم درمان ، افسران می توانند برای خود و دیگران خطرناک باشند. ”
ما چیزهای زیادی در مورد PTSD می شنویم ، اما در مورد این وضعیت ناهموار چیز زیادی نمی شنویم. با این حال ، کسانی که وظیفه فعال دارند و مرتباً با آسیب های انسانی برخورد می کنند در برابر آن آسیب پذیر هستند.
اجرای قانون یکی از مشاغلی است که بیشترین خطر را دارد ، با توجه به میزان مواجهه آنها با درگیری ، ضربه و مرگ.
برای مطالعه در رابطه با ترس از مرگ کلیک کنید.
دی روبیو به یاد می آورد: “من به 30 مورد مرگ و میر مراجعه کردم.” “من تک تک آنها را به خاطر دارم…. مناظر و بوها و مردم گریه می کنند.
سرل و همکاران (2018) نتایج 800 افسر را که نظرسنجی خود را در مورد مواجهه با حوادث خودکشی تکمیل کرده بودند ، مورد بررسی قرار داد. تقریباً همه شرکت کنندگان (95 درصد) حداقل به یکی از این صحنه ها ، با میانگین 31 در یک حرفه ، پاسخ داده بودند.
از هر پنج نفر یک نفر صحنه ای را ایجاد کرد که باعث ایجاد کابوس شده بود و نزدیک به نیمی از آنها مشاهده چیزهایی را که برای آنها باقی مانده بود مشاهده کردند.
محققان ارتباط قابل توجهی را بین قرار گرفتن مکرر در معرض خودکشی و پیامدهای سلامت رفتاری ، عمدتا افسردگی ، اضطراب و اختلالات خواب – همه نشانه های CPTSD بالقوه پیدا کردند.
پشتیبانی از پاسخگویان اولیه با CPTSD
به نظر می رسد این آسیب سلامت روانی یک مسئله رو به رشد برای اولین پاسخ دهندگان است. والاسکز و هراندز (2019) تحقیقات مربوط به سلامت روان پلیس را مرور کردند.
آنها می نویسند: “کار به عنوان اولین پاسخ دهنده” به عنوان یکی از معدود مشاغلی شناخته شده است که افراد به طور مکرر در موقعیت های استرس زا و پرخطر قرار می گیرند.
” استراتژی های مقابله ای معمولی نشان می دهد که سازمان ها نمی توانند یک مسئله در حال توسعه مانند CPTSD را تشخیص دهند. یکی از پایدارترین موانع در جستجوی کمک ، این ننگ است.
“واضح است که افسران ناخودآگاه از نگرش های منفی در مورد حمایت از سلامت روان بر اساس انگ سازمانی حمایت می کنند. انگ سازمانی در نحوه اولویت بندی سلامتی افسران و ارائه خدمات حمایتی نمایان می شود.
” آنها استدلال می کنند که سازمان ها باید در جهت خیر بیشتر به طور مستقیم با انگ برخورد کنند ، تأثیر آن را کاهش دهند و استفاده از خدمات را تشویق کنند.
از جمله انواع تجربیاتی که می تواند بر پلیس تأثیر منفی بگذارد ، تیراندازی های مربوط به افسران ، تعقیب و گریز وسایل نقلیه ، شرایط ناپایدار داخلی و مشاهده عواقب تجاوز ، تصادف ، خودکشی و قتل است.
علائم CPTSD شامل افکار مزاحم ، اختلالات خواب یا خوردن ، تغییر خلق و خوی نامناسب ، کناره گیری از دوستان و خانواده ، آشفتگی ، وخامت جسمی و بی نظمی است.
خواندن ضروری اختلال استرس پس از سانحه
با این حال ، بخشهای کمی پشتیبانی موثر دارند. بر هیچ کس پوشیده نیست که فرهنگ پلیس به طور سنتی از موضوع بهداشت روانی طفره رفته است ، رویکردی که تنها بر افزایش افسردگی ، CPTSD و افکار خودکشی در بین افسران افزوده است.
آنها از پرسیدن احساس گناه ، خجالت و شرم می کنند. آنها فکر می کنند همسالانشان اکنون به آنها متفاوت نگاه خواهند کرد. بنابراین ، به جای ابراز احساسات خود برای کاهش فشار ، آنها کنار می روند.
اگرچه برخی از بخشها در حال حاضر شرح وقایع مهم را برای این منظور ارائه می دهند ، بسیاری از آنها چنین نمی کنند.
مدیریت آسیب یک فرایند حمایت از همسالان است که هدف آن کاهش انگ و تشویق به دنبال کمک است. واتسون و اندروز (2018) دریافتند که در جمعیت نظامی ، این ابزار تأثیرات مفیدی را نشان داده است.
مطالعات در بخش های پلیس در انگلستان ادامه دارد ، اما گزارش های اولیه نشان دهنده استقبال مثبت است.
نادیده گرفتن مشکلات سلامت روان در پلیس آنها را پاک نمی کند. آموزش نگاه می کند ، آموزش ، و حمایت برای اطمینان از رفاه کسانی که ما را در امان نگه می دارند ، مورد نیاز است.
