آموزش تمرکز حواس در محل کار

آموزش تمرکز حواس در محل کار

برای بسیاری از کارگران، دو سال گذشته سخت بوده است. افراد احساس فرسودگی و نارضایتی از شغل خود می کنند. این بیماری همه گیر چالش هایی را یکی پس از دیگری  از خستگی و کمبود دستمال توالت گرفته تا بحران های بهداشتی و وجودی تنهایی ایجاد کرده است.

منطقی است که بسیاری از مردم احساس فرسودگی و ناامیدی کنند.

کارفرمایان می خواهند به کارگران کمک کنند تا با استرس کنار بیایند،  اما گام‌هایی که سازمان‌ها برمی‌دارند گاهی بدتر از انجام هیچ کاری است. سازمان‌ها اغلب بر راه‌حل‌هایی تکیه می‌کنند که کوچک و قابل اجرا هستند، برای مثال، صنعت در حال رشد را در نظر بگیرید محل کار ذهن آگاهی آموزش.

در حالت ایده‌آل، سازمان‌ها می‌توانند برنامه‌های آموزشی تمرکز حواس را برای کمک به کارکنان برای تنظیم احساسات و مدیریت استرس در دوره‌های سخت ارائه دهند.

از زمان شروع همه‌گیری، بسیاری از سازمان‌ها وبینارها و دسترسی به برنامه‌ها را برای کمک به کارکنان برای مقابله با استرس ناشی از اقدامات قرنطینه و انتقال به کار از راه دور را ارائه کرده‌اند.

با کنار گذاشتن این سوال که آیا آموزش به تمرکز حواس در محل کار واقعا کمک می کند (شاید، اما ما نباید خیلی مطمئن باشیم زیرا ممکن است مطالعات منتشر نشده ای وجود داشته باشد که نتوانسته است فوایدی بیابد.

بارتلت و همکاران، 2019)، بارتلت و همکاران، 2019)، وقتی سازمان‌ها آموزش تمرکز حواس را ارائه می‌دهند، کارگران اغلب با بدبینی و خشم پاسخ می‌دهند.

منتقدان تمرکز حواس، این رویکرد را یک حرکت نشانه ای می دانند که کمک بسیار کمی برای رسیدگی به مشکلات ساختاری جدی ارائه می دهد (مانند فشار کاری و محل کار سمی نگاه می کند).

از منظر منتقد، آموزش تمرکز حواس باعث می‌شود مسائلی (مانند فرسودگی شغلی و تعارض کار-خانواده) برای تک تک کارگران مشکلاتی ایجاد کند تا خودشان آن‌ها را حل کنند. به عبارت دیگر، کارگران فردی در نهایت مسئول رفاه خود هستند و بهره وری خود هستند.

چرا مردم به آموزش تمرکز حواس و سایر پیشنهادات کمکی با نیت خوب (به ظاهر) واکنش منفی نشان می دهند؟ در تئوری، زمانی که سازمان ها برای کمک به بهبود رفاه کارگران تلاش می کنند، باید خوب باشد.

آیا راه حل ناقص بهتر از بی راه حلی نیست؟ تحقیقات  اقتصاد رفتاری در زمینه خریداری کردن نشان می دهد که مردم وقتی پیشنهاد کمک را ناعادلانه کوچک می دانند، واکنش منفی نشان می دهند. کمک اندک می تواند بدتر از کمک نکردن باشد.

برای مطالعه در رابطه با 5 فایده تمرکز کلیک کنید.

پیشنهادات ناعادلانه

بر اساس دیدگاه سنتی تصمیم گیری منطقی، وقتی صحبت از پول می شود، بیشترش بهتر است ولی مقدار اندکش هم خوب است. مردم باید 200 دلار را به جای 100 دلار و 1 دلار را به جای 0 دلار ترجیح دهند.

اما اوضاع در موقعیت های اجتماعی پیچیده تر می شود. وقتی افراد دیگری درگیر هستند، مردم نیز به عادلانه بودن آنچه دریافت می کنند اهمیت می دهند. وقتی انصاف در میان باشد، همیشه درامد بیشتر بهتر نیست.

تحقیقات در مورد بازی اولتیماتوم(در بازی اولتیماتوم نفر اول که به او دیکتاتور هم گفته می شود سعی می کند سهم بیشتری را برای خودش نگه دارد)    اهمیت انصاف را نشان می دهد.

در بازی نهایی، یک بازیکن (پیشنهاد دهنده) مبلغی پول (10 دلار) دریافت می کند و نحوه تقسیم آن پول را پیشنهاد می کند. بازیکن دیگر (پاسخ دهنده) می تواند پیشنهاد را بپذیرد یا رد کند.

اگر پاسخ دهنده بپذیرد، بازی به پایان می رسد و هر دو بازیکن نتایج پیشنهادی را دریافت می کنند. اگر پاسخ دهنده رد کند، هر دو بازیکن چیزی دریافت نمی کنند. رد، در بازی اولتیماتوم، گزینه هسته ای است.

کسی که فقط به پول اهمیت می دهد باید از پذیرش هر پیشنهادی که منجر به پرداخت می شود خوشحال باشد. پذیرش یک پیشنهاد کوچک باید بهتر از رد کردن آن باشد (و در نهایت هیچ نتیجه ای نداشته باشید). اما این چیزی نیست که در زندگی واقعی اتفاق بیفتد.

تقریباً همه کسانی که مایل به پذیرش پیشنهادات منصفانه (50/50) هستند. اما افراد نیز به عدالت اهمیت می دهند و پیشنهادات غیرمنصفانه را رد خواهند کرد.

بیشتر مردم ترجیح می‌دهند هیچ چیزی به جز پذیرش یک پیشنهاد ناعادلانه نداشته باشند (به عنوان مثال، تقریباً هیچ فردی حاضر به پذیرش تقسیم 80/20 یا 90/10 نیست).

در بازی اولتیماتوم، افراد با دریافت پیشنهادات ناعادلانه کوچک احساس توهین و عصبانیت می کنند. این ممکن است به توضیح اینکه چرا کارگران به حرکات کمکی نشانه ای، مانند آموزش تمرکز حواس، واکنش منفی نشان می دهند کمک کند.

اگر احساس می‌کنید که شایستگی بیشتری از سازمان خود دارید (خواه دستمزد بهتر باشد یا فشار کاری کمتر)، پیشنهادهای کوچک کمک می‌تواند مانند یک سیلی به صورت شما باشد.

دوباره درباره ذهن آگاهی فکر کنید

تحقیق در مورد بازی اولتیماتوم درس‌های بالقوه‌ای برای سازمان‌ها و کارگران دارد. برای سازمان‌ها، تلاش برای رفع نگرانی‌های جدی با حرکات نشانه می‌تواند نتیجه معکوس داشته باشد (و بدتر از انجام هیچ کاری باشد).

وقتی سازمان‌ها پیشنهادهای ناعادلانه کوچکی برای کمک ارائه می‌دهند، این خطر وجود دارد که کارگران پیشنهادات کمک را رد کنند و با رفتار کینه‌توزی پاسخ دهند.

خواندن ضروری ذهن آگاهی

اگر نمی‌توانید پیشنهاد کمک قابل توجهی ارائه دهید، شاید بهتر است اصلاً کاری انجام ندهید.