تاثیر کرونا بر سگ ها
همه گیری کووید-19 ، با محدودیت های خود در تجمع اجتماعی و فاصله گذاری اجتماعی، تاثیر منفی گسترده ای بر بسیاری از برنامه های درمانی سگ ها داشته است.
سگ های خودم چندین سال به عنوان سگ درمانی با گروه ونکوور اکوویلج کار کرده اند. با این حال، با شروع ویروس و وضع مقررات برای تجمعات، این برنامه برای نزدیک به دو سال مجبور به تعطیلی کامل شد زیرا به سمت جلسات استرس‌زدایی گروهی که معمولاً افراد مسن، گروه‌های بزرگی از دانشجویان ، یا تجمع افراد در محیط های کاری یا آموزشی را در بر می‌گرفت، متمرکز شده بود.
بنابراین وقتی مقامات بهداشتی محدودیت ها را کمی کاهش دادند و برنامه در مانی سگ ها دوباره شروع به افزایش کرد خوشحال شدم.
یک مشکل بالقوه برای سگ های درمانی
این را به دوستی گفتم که در نظر داشت اسکناوزر مینیاتوری خود را به عنوان سگ درمانی ثبت نام کند. او به من گفت: “هرچه بیشتر در مورد این وضعیت فکر می کردم، بیشتر ناراحت میشدم.
این به ویروس ربطی ندارد، بلکه استرسی است که سگ ها باید در طول جلسه درمانی احساس کنند. در مورد آن فکر کنید: افراد کاملاً غریبه به آنها نزدیک میشوند که آنها را لمس کنند.
اگر افراد مسن هستند یا محدودیت حرکتی دارند، لمس آنها ممکن است خشن و ناراحت کننده باشد. همین امر در مورد کودکانی که اغلب چنگ می زنند نیز صدق می کند.
من می‌دانم که اثراتی که سگ‌ها روی افراد می‌گذارند مثبت است و منجر به کاهش استرس می‌شود، اما می ترسم کاهش استرس انسان به قیمت افزایش سطح استرس در سگ های شرکت کننده در جلسات درمانی باشد. آیا کسی در این مورد تحقیق کرده است؟”
پاسخ به استرس
به نظر می رسد که در چند سال گذشته تحقیقات زیادی در مورد این موضوع انجام نشده است. با این حال، من یک گزارش کوتاه پیدا کردم – در واقع یک مطالعه آزمایشی – که توسط تیمی از محققین به رهبری فلاویا دای از دانشگاه علوم کشاورزی و دامپزشکی (USAMV) در رومانی انجام شد.
این یک مطالعه نسبتاً کوچک است که فقط هفت سگ درمانی را شامل می‌شود (با سن متفاوت، جنس، نژاد و تجربه کاری). با این حال، اقدامات انجام شده بسیار پیشرفته بود و آزمایش‌های متعددی برای هر سگ انجام شد.
معیار استرسی که این محققان استفاده کردند غلظت کورتیزول در سگ ها بود.. می توانید کورتیزول را به عنوان یک سیستم هشدار داخلی در طبیعت در نظر بگیرید.
هنگامی که با تهدیدی روبرو می شوید، هیپوتالاموس (منطقه کوچکی در پایه مغز شما) این پاسخ هشدار را در بدن شما ایجاد می کند.
با استفاده از ترکیبی از سیگنال‌های عصبی و هورمونی، غدد فوق کلیوی (که در بالای کلیه‌ها قرار دارند) باعث ترشح هورمون‌هایی میشوند که اصلی‌ترین آنها آدرنالین و کورتیزول هستند.
برای مطالعه در رابطه با بهترین روش های درمان استرس زنان کلیک کنید.
آدرنالین ضربان قلب شما را افزایش می دهد و همچنین فشار خون شما را بالا می برد و آزاد شدن منابع انرژی را افزایش می دهد.
کورتیزول که معمولا به عنوان هورمون استرس اولیه از آن یاد می شود، غلظت گلوکز را در جریان خون افزایش می دهد، استفاده مغز از این ذخایر گلوکز را افزایش می دهد و دسترسی به موادی را افزایش می دهد که می توانند بافت ها را ترمیم کنند.
به عبارت دیگر، ترکیب این هورمون ها باعث می شود که در صورت نیاز بتوانید برای زندگی خود بجنگید یا به سرعت از خطر فرار کنید.
کورتیزول معیار بسیار مفیدی برای سنجش استرسی است که یک حیوان یا شخص تجربه می‌کند، زیرا نه تنها می‌توان آن را در نمونه‌های خون، بلکه در سواب‌های ساده بزاق نیز اندازه‌گیری کرد.
داده های جدید
برای این مطالعه جدید، اندازه گیری غلظت کورتیزول بزاقی در طول روزهای کاری (زمانی که سگ ها در یک جلسه درمانی شرکت می کردند) در مقابل روزهای استراحت انجام شد.
این نمونه های بزاق قبل و بعد از جلسات درمانی با کمک حیوانات به مدت دو روز جمع آوری شد. به عنوان یک پایه کنترل، نمونه ها در زمان های یکسان در دو روز استراحت گرفته شد.
اگر سگ‌ها از استرس ناشی از جلسات درمانی رنج می‌بردند، انتظار می‌رفت که سطح کورتیزول در بزاق آنها افزایش یابد. با این حال، هیچ افزایش قابل توجهی در مقادیر کورتیزول بزاق اندازه‌گیری شده قبل و بعد از جلسات وجود نداشت و تفاوت معنی‌داری در سطح کلی کورتیزول بین روزهای استراحت و روزهای کار درمانی وجود نداشت.
اگرچه حجم نمونه کم است، محققان همچنان احساس می کردند که می توانند ادعا کنند که این مطالعه نشان می دهد که سگ ها با جلسات درمانی با کمک حیوانات به خوبی کنار می آیند و به گونه ای استرس زا به تعاملات مرتبط با سگ درمانی بودن پاسخ نمی دهند.
