4 واکنش منفی در مورد نوع دوستی
مقاله اخیر نیویورک تایمز با عنوان ” دوست بد هنر کیست؟ ” نبرد حقوقی بین دو نویسنده را شرح می دهد. یکی اهدا کننده کلیه بدون راهنمایی است که تجربه خود را در یک گروه خصوصی در فیس بوک ارسال کرده است.
دیگری داستان کوتاهی منتشر کرد که ادعا می شود شامل سرقت ادبی از پست های اهدا کننده کلیه است.
به نظر می رسد سوال اصلی مطرح شده در مقاله این است که نویسنده تا چه حد حق دارد از زندگی شخص دیگری استفاده کند. اما بسیاری از خوانندگان کمتر به سوال سرقت علمی علاقه مند بودند و بیشتر به اهدا کننده کلیه علاقه داشتند.
برخی ابراز تحسین یا همدردی کردند ، در حالی که برخی دیگر احساس کردند که اهدا کننده بیش از حد جلب توجه کرده است و -به دنبال این امر ، سخاوتش را زیر پا گذاشت.
گروهی از افراد ، از جمله چندین نویسنده برجسته ، این احساس را حتی بیشتر پیش بردند و از کلماتی مانند “هیولا” ، “نفرت انگیز” ، ” خودشیفته ، “و” جامعه ستیز ” برای توصیف او در توییتر .
در حالی که داستان حاوی عناصری است که می تواند تصورات اهدا کننده را جدا از نحوه نزدیک شدن وی به اهدا ، شکل دهد ، سایر اهداکنندگان کلیه اشاره کرده اند که هنگام اهداء خود نیز واکنش های منفی (همراه با واکنش های حمایتی) دریافت کردند.
تحقیقات نشان می دهد که غیر معمول نیست که مردم نوع دوستانه صرف نظر از اینکه چه کسی آنها را انجام می دهد با شک و دشمنی رفتار می کند.
چه چیزی این واکنش های منفی را توضیح می دهد؟ چهار عامل زیر ممکن است نقش داشته باشند.
1. درک نادرست انگیزه ها.
ممکن است درک انگیزه های رفتارهایی که مردم شخصاً آنها را انتخاب نمی کنند براییشان سخت تر باشد. اگر ما نمی توانیم تصور کنیم که بخواهیم به خاطر خود درگیر یک نوع دوستی شدید شویم ، ممکن است تصور کنیم که باید انگیزه های مخفی شوم نیز دخیل باشد.
اما مغز افراد به روش های مختلف کار می کند و آنچه برای یک نفر عجیب به نظر می رسد ممکن است برای شخص دیگر عادی به نظر برسد.
رنج کشیدن برای بسیاری از اهداکنندگان کلیه ، واقعاً متفاوت است و پاسخ های همدلی را فعال می کند. در مغز آنها به گونه ای که نشان می دهد چگونه دیگران ممکن است به درد کشیدن یک فرد واکنش نشان دهند. مردم ممکن است با درد به عزیز خود پاسخ دهند.
به بنابراین وقتی اهداکنندگان توضیح می دهند که انگیزه آنها کمک به کسی است که رنج میکشد ، ما احتمالاً می توانیم آنها را از قول خود قبول کنیم. اگر آنها فقط سعی در جلب توجه یا تحسین داشتند ، می توانستند راههای بسیار کم هزینه تری برای این کار پیدا کنند.
حتی اگر یک نوع دوست در نتیجه خود احساس خوبی داشته باشد ، این بدان معنا نیست که رفتار او خودخواهانه است. این واقعیت که یک رفتار نوع دوستانه می تواند مزایای شخصی داشته باشد ، چیز خوبی است – هر چه احساس بهتری داشته باشد ، احتمال انجام آن توسط افراد بیشتر است و کمتر احساس سنگینی یا سوختگی می کنند.
برای مطالعه در رابطه با روش های افزایش انگیزه کلیک کنید.
2. بر فرض نوع دوستی باید ناشناس باشد.
افرادی که با نوع خاصی از نوع دوستی آشنا نیستند ممکن است تصورات نادرستی در مورد آنچه که شامل آن می شود داشته باشند.
به عنوان مثال ، آنها ممکن است ندانند که اشتراک گذاری اطلاعات در مورد اهدای کلیه اغلب به عنوان راهی برای آموزش و الهام بخشیدن به دیگران تشویق می شوند – و همچنین حمایت از آنچه می تواند فرایندی عاطفی و جسمی باشد را جلب کنند.
بدون درک این زمینه وسیع تر ، مردم ممکن است پست های رسانه های اجتماعی یا رویدادهای عمومی را تلاشی خودخواهانه برای جستجوی اعتبار اجتماعی تلقی کنند ، در حالی که در حقیقت ، افزایش آگاهی و تجلیل از اهداکنندگان یک راه مهم برای افزایش کمک ها است.
تعداد زیادی افراد نسبت به تعداد کمی که در دسترس هستند به کلیه نیاز دارند.
3. احساس قضاوت یا ناکافی بودن.
افراد ممکن است احساس کنند که نوع دوستی ها به خاطر این که همان انتخابی را که انجام داده اند انجام نداده اند ، از آنها به شدت چشم پوشی می کنند ، حتی اگر اینطور نباشد.
تحقیقات نشان می دهد که احساس ناکافی بودن در مقایسه با یک “ساده لوح” می تواند عزت نفس فرد را تهدید کند ، که می تواند او را در جهت کاهش تهدید و احساس بهتر نسبت به خود ، در جهت تحقیر فرد ساده لوح مورد تحقیر قرار دهد.
دلیلی وجود دارد که اصطلاح “ساده لوح” اغلب به صورت تحقیرآمیز استفاده می شود.
یک راه جایگزین برای از بین بردن این تهدید می تواند این باشد که بدانیم راه های متفاوتی برای خوب بودن وجود دارد و اینکه نوع دوستی شخص دیگر ما را بد نمی کند – در واقع مربوط به ما نیست
4. بی اعتمادی به سودجویان.
تحقیقات نشان می دهد که افراد ممکن است کمتر به برخی از نوع دوستی ها اعتماد کنند – کسانی که بر حداکثرسازی تمرکز می کنند. برای بیشتر افراد مفید است-زیرا میترسند آنها دوستان یا شرکای وفادارتری نخواهند بود.
این نوع از نوع دوستی ها ممکن است مقدار قابل توجهی از زمان و منابع خود را صرف خدمت به افرادی کنند که نمی شناسند ، بر خلاف اولویت بندی روابط نزدیک ، تصمیمی که افراد ممکن است آن را نپذیرند.
اما قبل از آنکه این نوع دوستی ها را به شدت مورد قضاوت قرار دهیم ، ممکن است در نظر بگیریم که اگر احساس کنیم به چیزی نیاز داریم که روابط نزدیک ما قادر به ارائه آن نیست (برای مثال ، تطابق مناسب کلیه).
در آن زمان ، یک غریبه سخاوتمند می تواند همه چیز را تغییر دهد ، و ما احتمالاً از وجود آنها بسیار متشکریم.
نکته نهایی
دفعه بعد که متوجه شدید با کسی که از رفتارهای نوع دوستانه خود بیش از حد راضی است دلخور شده اید ، از خود بپرسید که واقعاً چه چیزی باعث دلخور شدن شما شده است.
آیا آنها به جای کمک به شما آسیب میرسانند؟ یا آنها فقط به روشی کمک می کنند که شما با آن ارتباطی ندارید؟ آیا آنها از شما به خاطر عدم پیوستن به آنها خجالت میکشند یا فقط موضوعی را که مشتاق آن هستند به اشتراک می گذارند؟
نیازی نیست از هر کار خیری که می بینیم تقلید کنیم یا آن را تجلیل کنیم ، اما آگاهی از تصورات غلطی که ممکن است زمینه ساز ناراحتی ما باشد ، می تواند به ما کمک کند به نوع دیگری در مورد نوع دوستی ها فکر کنیم و قدردانی کنیم.
