جنبش برای برابری چهره

 جنبش برای برابری چهره

این وبلاگ به طور منظم ناتوانی و توانمندی را به عنوان موضوعاتی که در جنبش های حقوق بشری نادیده گرفته شده اند پوشش می دهد. مقاله‌ای که اخیراً با هم نوشتیم، نکته دیگری را نشان می‌دهد که تغییر شکل صورت حتی بیشتر نادیده گرفته می‌شود.

مقاله ما در ژورنال بیولوژی دهان و تحقیقات جمجمه‌مقاله ما در ژورنال بیولوژی دهان و تحقیقات جمجمه و صورت نابرابری هایی را که افراد در سراسر جهان با ناهنجاری های صورت زندگی می کنند را نشان می دهد.

در کنار مقاله‌های تحقیقاتی پزشکی و دانشگاهی، این مقاله به بی‌عدالتی‌ها و چالش‌های تجربه شده توسط جامعه بد شکلی می‌پردازد که فراتر از نیازهای پزشکی است.

این فراخوانی از خوانندگان است تا به جنبشی بپیوندند که به نیازهای کلی افراد، خانواده‌ها و جوامعی که دچار تغییر شکل چهره هستند، می‌پردازد.

این فراخوانی است برای شناخت چالش‌های منحصربه‌فرد ناشی از زندگی در جامعه‌ای که با چهره‌های بی‌نقص وسواس دارد، افرادی که دارای تفاوت‌های چهره‌ای هستند را شهروندان درجه دومی می‌دانند که «نیاز به اصلاح دارند» و این افراد را در معرض سوء استفاده، تبعیض و نابرابری قرار می‌دهد.

نابرابری های سلامت روان

در حالی که درمان پزشکی می‌تواند یکی از عوامل مهم رفاه برای افراد مبتلا به ناهنجاری‌های صورت باشد، مسائل روانی اجتماعی و حقوق بشری عوامل مستقلی هستند که اغلب فراموش می‌شوند.

افراد مبتلا به ناهنجاری در معرض خطر پریشانی از جمله نارضایتی از بدن، اضطراب و افسردگی هستند. بیشتر این ناراحتی ناشی از انگ اجتماعی است، که ممکن است به خودانگیختگی و عزت نفس پایین درونی شود.

اکثر افراد مبتلا به ناهنجاری از یک متخصص سلامت روان با تجربه تخصصی در زمینه تغییر شکل می خواهند. با این حال، چنین آموزشی نادر است.

در غرب، برخی مراکز تخصصی وجود دارد که حمایت روانی اجتماعی از کودکان مبتلا به بیماری های جمجمه-صورتی، و موسسه خیریه بریتانیا تغییر چهره ارائه می دهد.

در غرب گزینه های کمی برای بزرگسالان وجود دارد و در کشورهای در حال توسعه تقریبا هیچ گزینه ای وجود ندارد. استانداردهای درمان مراقبت های روانی برای بسیاری از شرایط ناخوشایند وجود ندارد یا اخیراً ایجاد شده است.

برای مطالعه در رابطه با جذابیت در رسانه های اجتماعی کلیک کنید.

حقوق بشر برای افراد مبتلا به ناهنجاری چهره

Face Equality International(یک اتحاد متشکل از بیش از 30 سازمان غیردولتی (سازمان های غیر دولتی)، خیریه و گروه های حمایتی است)، اتحادی از سازمان‌های جهانی که برای پایان دادن به تبعیض تجربه شده توسط افراد مبتلا به ناهنجاری‌های چهره تلاش می‌کنند.

ادعا می کند که تحریف یک موضوع حقوق بشری نادیده گرفته شده است. پیشگام جنبش جهانی برابری چهره، بنیانگذار فقید FEI(فدراسیون بین المللی سوارکاری) ، جیمز پارتریج، به‌خوبی می‌دانست که زندگی در دنیای «چهره‌گرا» چگونه است.

خواه فقدان چک باکسی باشد که در فرم نظارت بر تنوع، «تغییر چهره» را بیان کند، چه به شما گفته شود تجربیات شما از نفرت آنلاین دستورالعمل‌های جامعه بنیاد و اساس های اجتماعی را نقض نمی‌کند، یا به شما گفته می‌شود سخت‌تر رفتار کنید و نظرات، نگاه‌ها و سوالات مزاحم روزانه را به دل نگیرید، تجربیات جامعه تفاوت چهره به طور مداوم کاهش می یابد، پاک می شود و پنهان می شود.

«پنهان» یک موضوع اصلی و کلمه‌ای کاربردی است که به کاوش در تجارب فردی که در یک کشور در حال توسعه با وضعیت بدیعی زندگی می‌کند می‌آید.

جایی که مدل اخلاقی ناتوانی و بدشکلی غالب است – این ایده که بدشکلی ها نشانه گناه یا نفرین هستند. افراد آسیب دیده از حضور در مدرسه، جستجوی کار یا وارد شدن به روابط بر این اساس منع می شوند که ممکن است اطرافیان خود را بترسانند یا خانواده های خود را شرمسار کنند.

آیا تغییر شکل صورت یک معلولیت است؟

برخی از ناهنجاری‌های صورت باعث اختلالات عملکردی می‌شوند که می‌تواند ناتوان کننده در نظر گرفته شود، در حالی که برخی دیگر اصلاً بر عملکرد تأثیر نمی‌گذارند و تنها ناتوانی از طریق جامعه رخ می‌دهد.

بر اساس الگوی اجتماعی معلولیت، ستم اجتماعی افراد دارای تفاوت عامل اصلی در ساختن معلولیت است. با این حال، اکثر مردم ناتوانی را از یک مدل پزشکی یا اخلاقی می بینند، و ممکن است به ذهنشان خطور نکند که در برداشت خود از ناتوانی، ناتوانی را لحاظ کنند.

در واقع، افراد مبتلا به ناهنجاری‌های چهره خود در تشخیص اینکه آیا خود را معلول می‌دانند یا نه، متفاوت هستند.

زبان

مشابه درک اصطلاح ناتوانی، حرکت هایی به سمت اصطلاحات چهره گرفته است که کمتر مورد انگ انگاشته شده است. به عنوان مثال، بسیاری ترجیح می دهند از «تفاوت چهره» یا «تفاوت قابل مشاهده» در مقابل «تغییر شکل» استفاده کنند.

با این حال، هیچ یک از این گزینه‌ها از نظر قانونی یا پزشکی به رسمیت شناخته نشده‌اند، و به طور بالقوه در تشخیص تجربه منحصربه‌فرد جامعه متمایز ناقص هستند، زیرا همه ما «به‌طور مشهودی متفاوت» هستیم.

به همین دلیل، Face Equality International ترجیح می دهد از اصطلاح تغییر شکل استفاده کند، زیرا در قانون ذکر شده است و یک اصطلاح جمعی است که به وضوح معایب جامعه را به تصویر می کشد.

با این حال، سازمان استفاده از زبان را تغییر می‌دهد تا فرهنگ‌ها و دیدگاه‌های متفاوت را در بر بگیرد، در حالی که افراد را قادر می‌سازد تا خود را شناسایی کنند.

پنهان در زمینه قانونی

موضوع یک جامعه پنهان به شناسایی قانونی گسترش می یابد. قوانین برابری بر این اساس وجود دارد که گروه‌هایی که در حاشیه قرار گرفته است نیاز به حمایت قانونی در برابر تبعیض دارند یا «روش رفتار ناعادلانه با یک فرد یا گروهی از افراد متفاوت از سایر افراد یا گروه‌های مردمی دارند».

این تعریف غیرقابل انکار باید به خیره شدن فراگیر، نظرات، طرد و به حاشیه راندن جامعه تفاوت چهره گسترش یابد. اما از نظر قانون، تجربیات منحصر به فرد این جامعه تا حد زیادی بی اعتبار است.

حفاظت از تغییر شکل در قوانین مربوط به معلولیت بر اساس مدل پزشکی ناتوانی مدفون شده است که بر اساس تعاریف عملکردی معلولیت است.

قانون آمریکایی‌های دارای معلولیت شامل “تغییر شکل ظاهری” است، در حالی که قانون برابری بریتانیا، که شامل حمایت از معلولیت می‌شود، مشخص می کند که فقط تغییر شکل شدید درحمایت ها گنجانده شده است، و اینکه چه چیزی “شدید” را تشکیل می دهد نامشخص است.

اکثر حمایت های قانونی در سراسر جهان به صراحت شامل تغییر شکل نیستند.

از مخفی شدن بیرون آمدن

به طور خلاصه، ما خواستار تشخیص بیشتر تفاوت چهره، تفاوت قابل مشاهده، تغییر شکل، یا هر اصطلاحی که شما در جنبش های برابری و حقوق بشر گسترده تر ترجیح می دهید، هستیم. برای اینکه تحریف به عنوان یک مسئله برابری مستقل ظاهر شود و از پنهان شدن بیرون بیاید، ضروری است:

• متخصصان مراقبت های بهداشتی و سلامت روان، دانشگاهیان و جامعه به طور کلی چالش های اجتماعی و در نتیجه تأثیر روانی زندگی با چهره یا بدن کاملاً متفاوت در جامعه امروزی صرف نظر از اینکه فرد در کجا زندگی می کند را درک می کنند، دیدگاه های فرهنگی در مورد تفاوت، و حمایت های قانونی وجود دارد.
  این امر مستلزم رویکردی جامع به مراقبت های بهداشتی است که فراتر از مداخله جراحی است و نیازهای روانی اجتماعی را در نظر می گیرد.
• آموزش بیشتر برای مقابله با انگ درمورد بدشکلی، به شیوه‌ای مرتبط با فرهنگ در مقیاس جهانی مورد نیاز است. این امر به منظور توانمندسازی افراد برای پیشرفت در آموزش، محل کار و محیط های اجتماعی گسترده تر ضروری است.
• حفاظت‌های قانونی واضح، صریح و فراگیر مبنی بر تغییر شکل نام‌ها به منظور توانمندسازی افراد برای اعمال چنین حمایت‌هایی، و به‌منظور اینکه قانون به‌اندازه کافی از جامعه بد شکل به‌عنوان یک گروه اقلیت به حاشیه رانده شده حمایت کند و به آن خدمت کند، مورد نیاز است.
• تحقیقات گسترده‌تری که تجربیات، پیش داوری‌ها و بی‌عدالتی‌های تجربه‌شده توسط جامعه را در مقیاس جهانی بررسی می‌کند، همراه با کار برای کاهش آن مورد نیاز است. افرادی که تجربه شخصی از تغییر شکل را دارند باید در این فرآیند گنجانده شوند.
• بخش توسعه، و تلاش برای توسعه پایدار، باید نه تنها مراقبت های بهداشتی جسمی برای افراد مبتلا به ناهنجاری، بلکه باید مراقبت های بهداشت روان، حقوق بشر و برابری را نیز در نظر بگیرد.

فیلیدا سویفت مدیر عامل Face Equality International است. او از زمانی که در یک تصادف رانندگی در سال 2015 صورتش زخمی شد، یک فعال برابری چهره بوده است.
او مشتاق تغییر شکل دادن افکار عمومی از زخم‌ها و تفاوت‌های صورت است، به‌ویژه در رابطه با نمایندگی رسانه‌ای، که تمرکز سخنرانی او در TEDX(بمجموعه ایی از چندین سخنرانی افراد متفکر و متخصص در حوزه های گوناگون است که ایده ها، تجربیات و دانش خود را با زبانی ساده و جذاب و فارسی در اختیار همگان قرار می دهند). بود.