معرفی کتاب هنر انسان شدن اثر کارل راجرز
همۀ افراد باسواد می‌توانند از کتاب هنر انسان شدن، اثر کارل راجرز، به قدر درک و همت خود بهره گیرند و روابط خود با دیگران را بهبود بخشند تا به سوی خویشتن‌‌سازی و تعالی خود گام بردارند.
هر چند در اصل این یک کتاب روانشناسی و تعلیم و تربیت است، ولی دانشجویان روانشناسی، علوم تربیتی، روان‌پزشکی و مددکاری اجتماعی، علوم اجتماعی، الهیات و فلسفه می‌توانند از آن بهره‌های علمی فراوان ببرند.
کتاب هنر انسان شدن شامل 21 فصل است که هر فصل از استقلال کامل برخوردار است. تمامی فصل‌ها مقاله‌هایی بوده‌اند که دکتر کارل راجرز (Carl Ransom Rogers) به مناسبت‌های مختلف آن‌ها را نگاشته و یا سخنرانی کرده است. از این رو خوانندگان برای فهم فصل‌های بعدی نیازی به مطالعۀ فصل‌های قبلی ندارند.
افزون بر این، تمامی فصل‌ها از کیفیت و ماهیت جداگانه‌ای برخوردارند. راجرز تنها به مباحث بسیار تخصصی روانشناسی در این کتاب نپرداخته است، بلکه سوای روانشناسی ناب و پژوهش‌های مربوط به نظریه‌ها، به موضوعاتی در باب خانواده، آموزش و پرورش، برقراری ارتباط‌های انسانی، فلسفه، علم و سیاست نیز مبادرت ورزیده است.
به همین دلیل کتاب گستره ی پردامنه‌ای از کتاب‌خوان‌ها را راضی می‌سازد. از دیگر سو، این اثر یک کتاب درسی تخصصی به معنی دقیق کلمه نیست. راجرز نظریه‌های تخصصی خود را به گونه‌ای مشروح در زمینه‌های روانشناسی، مشاوره و درمان در آثار دیگر خود آورده است.
در این اثر خوانندگان بیشتر با نظریات عمومی او درباره ی انسان و حوادث و ارتباط‌های مربوط به او آشنا می‌شوند. این اثر راجرز را نه تنها به عنوان یک روانشناس، که یک فیلسوف و جامعه‌شناس معرفی می‌کند.
کتاب هنر انسان شدن از جهت پژوهش دارای اهمیت ویژه‌ای برای پژوهشگران علوم انسانی است. راجرز در بخش نخست این کتاب می‌گوید: «من به گونه‌ای فزاینده به پژوهش اهمیت داده‌ام.»
و در جایی دیگر اضافه می‌کند: «گروه‌های گواه، آزمون‌ها، همبستگی‌ها، (آزمون t) و درصد‌های مهم به ما یاری می‌دهند تا حدس‌های ذهنی درست داشته باشیم و از فریب دادن خود بپرهیزیم … آزمایش‌های معنی‌دار به عنوان مستخدمانی به کار می‌روند که کوشش آن‌ها صرف رسیدگی کردن به حدس‌های ذهنی، جزم‌اندیشی یا فرضیۀ یک شخص می‌شود که آیا با واقعیت عینی مطابقت دارد یا نه».
کتاب هنر انسان شدن به هیچ وجه اندرزنامه نیست و هیچ شباهتی به «خودآموز» ندارد، بلکه این تجربۀ راجرز است که خوانندگان مقاله‌ها غالباً آن را چالش‌انگیز و پرمایه می‌یابند.
محتوای کتاب هنر انسان شدن تا اندازه‌ای به شخص در تصمیم‌گیری‌های شخصیش و در پیگیری آن‌ها به موازات تلاش‌هایش در جهت تبلور شخصیتی که مایل است داشته باشد، اطمینان می‌دهد.
دکتر کارل راجرز درباره نوشتن کتاب هنر انسان شدن می‌گوید: به ساده‌ترین بیان، هدف از این کتاب آن است که شما را در تجربۀ خود، تجربه‌ای که بخشی از وجود من است، شریک و سهیم سازم.
این آن چیزی است که من در جنگل‌های زندگی امروزین و در سرزمین پهناور و بدون نقشه ی ارتباط‌های شخصی به تجربه در آورده‌ام، این‌ها، چیزهایی هستند که من دیده‌ام و باورهای من از آن‌ها مایه گرفته‌اند.
این‌ها راه‌هایی هستند که من پیموده‌ام و در آن گذرگاه‌ها باورهای خویش را آزموده‌ام. این‌ها برخی از گم‌گشتگی‌ها، پرسش‌ها، دلواپسی‌ها و بی‌اطمینانی‌هایی هستند، که من با آن‌ها مواجه هستم.
راجرز نمونه واقعی یک دانشمند علاقه‌مند به پژوهش بود. او فرمول‌بندی‌های خود را به آزمایش‌های پژوهشی می‌سپرد. خوانندگان ملاحظه خواهند کرد که در سرتاسر کتاب او یا به یافته‌های پژوهشی دیگران استناد می‌کند یا پژوهش‌های انجام داده خود را به تفصیل تشریح می‌کند.
دستاورد دکتر کارل راجرز از تجربه‌های بالینی و پژوهش‌های این سالیان، چندین کتاب و مقاله‌های بسیاری است. نوشتارهایی که در این مجلد آمده از میان مقاله‌هایی انتخاب شده‌اند که آن‌ها را در ده سال آخر از سی و سه سال زندگی حرفه‌ای خود، یعنی میان سال‌های 1951 تا 1961، نوشته است.
برای دریافت خلاصه صوتی کتاب هنر انسان شدن و ده‌ها کتابی که هر فرد باید در زندگی خود خوانده باشد، فقط کافیست پکیج 180 خلاصه کتاب توسعه فردی رابینیا را تهیه کنید.
در بخشی از کتاب هنر انسان شدن می‌خوانیم:
این کتاب درباره ی تجربه‌های بسیار شخصی هر کدام از ماست. دربارۀ مراجعی است که در دفتر من، آن‌جا کنار میز می‌نشیند، تلاش می‌کند که خودش باشد، تا سرحد مرگ از این که خودش باشد هراس دارد تلاش می‌کند که تجربه ی خود را آنگونه که هست ببیند، می‌خواهد که آن تجربه بشود و با وجود این از دورنمای آینده به گونه‌ای ژرف می‌ترسد.
این کتاب درباره ی من است به گونه‌ای که در آن‌جا با آن مراجع می‌نشینم. رویم به اوست و در آن تقلای ژرف و حساس، تا آن‌جا که بتوانم شرکت می‌کنم. درباره ی من است که می‌کوشم تجربه ی مراجع را همراه با معنی و احساس و مزه و طعمی که برای او داشته است، درک کنم.
درباره ی من است که به خاطر فهمیدن آن مراجع و برای خطاپذیری انسانی خود، می‌خواهم زار بزنم و دربارۀ شکست‌هایی است که گاه و بیگاه از این که زندگی را آن گونه که مراجع می‌بیند نمی‌توانم ببینم، نصیبم می‌شود. شکست‌هایی که مانند اشیاء سنگین فرود می‌آیند و بر سر راه پیچ در پیچ و پر از ظرافت رشدی که در حال تحقق یافتن است، قرار می‌گیرند.
دربارۀ من است که به سبب مزیت ماما بودن، برای تولد شخصیتی تازه، به گونه‌ای که در کنار بایستم و نگران پیدایش یک خود، یک شخص و ناظر فرآیند تولدی باشم که من در آن یک سهم مهم و آسان‌‌سازی داشته‌ام، سخت شادمان می‌شوم.
هم درباره ی مراجع و هم من است که به نیروهای مؤثر و سازمان یافته‌ای که در همه ی این تجربه نمایان هستند و به نظر می‌رسد آن نیروها به گونه‌ای ژرف در همۀ گیتی ریشه‌دار باشند، با شگفتی توجه میکنیم.
من بر این باورم که این کتاب درباره ی زندگی است، زندگی که آشکارا خود را در فرآیند درمانی ظاهر می‌سازد با قدرت کور و گنجایش ویرانگری بسیار سترگش، اما با پیروزی خرد کننده‌اش به سوی رشد، در صورتی که فرصت برای رشد فراهم باشد».
فهرست مطالب کتاب هنر انسان شدن
- پیشگفتار مترجم
- سخنی با خوانندگان
- بخش اول: گفته‌های شخصی
- فصل اول: «من این هستم»
- بخش دوم: من چگونه می‌توانم یاری کننده باشم؟
- فصل دوم: برخی از فرضیه‌های مربوط به آسان سازی رشد شخصی
- فصل سوم: ویژگی‌های یک ارتباط یاری‌بخش
- فصل چهارم: آنچه ما دربارۀ روان درمانی به دو گونۀ ذهنی و عینی می‌دانیم
- بخش سوم: فرآیند شدن یک انسان
- فصل پنجم: برخی از رهنمودهای آشکار در درمان
- فصل ششم: انسان شدن چه معنی می‌دهد؟
- فصل هفتم: یک برداشت فرایندی از روان درمانی
- بخش چهارم: فلسفه‌ای برای انسان‌ها
- فصل هشتم: «بودن آن خودی که انسان صادقانه هست»
- فصل نهم: دیدگاه یک درمانگر از زندگی خوب: انسان کارآمد
- بخش پنجم: دستیابی به واقعیت‌ها: جایگاه پژوهش در روان درمانی
- فصل دهم: اشخاص یا علم؟
- فصل یازدهم: دگرگونی شخصیت در روان درمانی
- فصل دوازدهم: خوددرمانی مراجع در بافت پژوهشی آن
- بخش ششم: روان‌درمانی چه پیامدهایی برای زندگی دارد؟
- فصل سیزدهم: اندیشه‌های شخصی پیرامون آموزش و یادگیری
- فصل چهاردهم: یادگیری معنادار: در درمان و آموزش و پرورش
- فصل پانزدهم: آموزش شاگرد – مدار به گونه‌ای که توسط یک شرکت کننده به تجربه درآمده است
- فصل شانزدهم: پیادمدهای خود درمانی مراجع در زندگی خانوادگی
- فصل هفدهم:پرداختن به فروپاشی‌ها در ارتباط میان اشخاص و میان گروه
- فصل هجدهم: یک فرمول‌بندی آزمایشی از قانون عمومی ارتباط‌های میان اشخاص
- فصل نوزدهم:به سوی یک نظریۀ آفرینندگی
- بخش هفتم: علوم رفتاری و شخص
- فصل بیستم: نیروی رشدکنندۀ علوم رفتاری
- فصل بیست و یکم: مرتبۀ فرد در دنیای نوین علوم رفتاری
- واژه‌نامه
- آشنایی بیشتر با کارل راجرز
درباره نویسنده کتاب هنر انسان شدن
کارل راجرز (به انگلیسی: Carl Rogers) (زاده ۸ ژانویهٔ ۱۹۰۲ – مرگ ۴ فوریهٔ ۱۹۸۷) روانشناس آمریکایی، یکی از نظریه‌پردازان معروف شخصیت و یکی از چهره‌های اصلی در رویکرد روانشناسی انسان‌گرایانه و اگزیستانسیالیستی در روانشناسی است.
راجرز به عنوان یکی از پدرهای تحقیقات روان‌درمانی شناخته می‌شود و به دلیل تحقیقات پیشرویی که انجام داده‌است، نشانِ مشارکت علمی برجسته از سوی انجمن روانشناسی آمریکا در سال ۱۹۵۶ به او تعلق گرفت.
او موضعی پرسشگر و جرأت ورزانه به سوی قلمرو ناشناخته هم به عنوان یک فرد متخصص و و هم عادی داشت.
رویکرد فرد محور به عنوان رویکرد منحصربه‌فرد او در شناخت شخصیت و روابط انسانی، کاربردهای بسیاری در حوزه‌های مختلف از جمله مشاوره و روان‌درمانی (درمان مخاطب محور)، آموزش (آموزش دانش‌آموز محور) و دیگر سازمان‌های گروهی مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۹۷۲ راجرز به دلیل کارهای حرفه‌ای‌اش، از سوی انجمن روانشناسی آمریکا به عنوان شایسته‌ترین فرد برای دریافت نشان مشارکت حرفه‌ای برجسته انتخاب شد. او پیش از مرگش در سال ۱۹۸۷ به پاس فعالیت‌هایش در زمینهٔ درگیری‌های داخلی آفریقای جنوبی و ایرلند شمالی، نامزد دریافت جایزهٔ صلح نوبل شد.
برای مطالعه زندگینامه کامل کارل راجرز کلیک کنید.
