ویژگی های پرسشنامه حساسیت بین فردی (IPMS) :

• دارای پایایی و روایی (ایرانی / خارجی)

• دارای منبع (ایرانی / خارجی)
  

  ---

• دارای تفسیر و نمره گذاری

• دارای 5 خرده مقیاس است.

• موارد استفاده : پژوهش،ارزیابی

• فایل به صورت WORD / PDF می باشد.

• فایل به همراه مقاله مرتبط است .

هدف پرسشنامه حساسیت بین فردی (IPMS):

سنجش حساسیت بین فردی

 سایر مطالب پرسشنامه حساسیت بین فردی (IPMS):

در پرسشنامه حساسیت بین فردی شامل 36 گویه و 5 خرده مقیاس آگاهی بین فردی، نیاز به تایید، اضطراب جدایی، کمرویی، عزت نفش شکننده را مورد ارزیابی قرار می دهد و شیوه نمره گذاری به صورت طیف لیکرت از کاملا موافقم تا کاملا مخالفم تنظیم شده است و همچنین دارای پایایی و روایی مطلوب می باشد.

اﮔﺮﭼﻪ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى در زﻣﻴﻨﻪ ﺗﻌﺎﻣﻼت اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ، اﻳﻦ اﺻﻄﻼح ﻣﻴﺘﻮاﻧﺪ در زﻣﻴﻨﻪ درك آﻣﺎدﮔﻰ ﺑﺮاى اﺑﺘﻼ ﺑﻪ اﻋﺘﻴﺎد ﻧﻴﺰ ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮد .

ﭘﮋوﻫﺶ در زﻣﻴﻨﻪ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى ﻫﻢ در زﻣﻴﻨﻪ ﺑﺎﻟﻴﻨﻰ و ﻫﻢ در ﺷﺮاﻳﻂ ﻏﻴﺮ ﺑﺎﻟﻴﻨﻰ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت در ﺷﺮاﻳﻂ ﺑﺎﻟﻴﻨﻰ در ﺳﻄﻮح ﺑﺎﻻى ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى ﻣﺘﻤﺮﻛﺰ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺑﻌﻀﻰ از ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان اﻳﻦ ﻣﻔﻬﻮم را ﮔﺴﺘﺮش داده اﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻪ ﻃﺮد ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﺪ .

ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ اﻫﻤﻴﺖ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى در اﻳﺠﺎد اﺿﻄﺮاب و اﻓﺴﺮدﮔﻰ و واﺑﺴﺘﮕﻰ ﺑﻪ ﻣﻮاد را ﻣﻄﺮح ﻛﺮدهاﻧﺪ (ﻫﺎرب، ﻫﻴﻤﺒﺮ، ﻓﺮﺳﻜﻮ، ﺷﺮر و ﻟﻴﺒﻮﻳﺘﺰ، ٢٠٠٢).

ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﺎزﺧﻮرد اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ، ﻧﮕﺮاﻧﻰ اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﻓﺘﻪ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ دﻳﮕﺮان، ﺗﺮس از ﺑﻰﻛﻔﺎﻳﺘﻰ ﺷﺨﺼﻰ و ﻣﻮرد اﻧﺘﻘﺎد ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﺳﻮءﺗﻌﺒﻴﺮ ﻣﻜﺮر رﻓﺘﺎر ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى دﻳﮕﺮان ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ (ﺑﺎﻳﺲ و ﻫﻤﻜﺎران، ١٩٩٣).

اﻓﺮاد داراى اﻳﻦ ﺻﻔﺎت ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻓﺮاد داراى اﺷﺘﻐﺎل ذﻫﻨﻰ اﻓﺮاﻃﻰ درﻳﺎره رواﺑﻂ ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى، ﮔﻮش ﺑﻪ زن و ﺣﺴﺎس ﺑﻪ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎى ﺗﻌﺎﻣﻼت ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺷﺪه اﻧﺪ. اﻓﺮاد داراى ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى ﺑﺎﻻ، ﺗﻤﺎﻳﻞ دارﻧﺪ رﻓﺘﺎر ﺧﻮد را ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ اﻧﺘﻈﺎرات دﻳﮕﺮان ﺗﻐﻴﻴﺮ دﻫﻨﺪ ﺗﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﺧﻄﺮ اﻧﺘﻘﺎد ﺑﺎ ﻃﺮد را ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ (ﺑﺎﻳﺲ و ﭘﺎرﻛﺮ، ١٩٨٩).

زﻧﺪﮔﻰ و ﻧﻮع رﻓﺘﺎر آﻧﻬﺎ ﺑﺮاى دﻳﮕﺮان و ﺑﺮاى ﺟﻠﺐ رﺿﺎﻳﺖ آﻧﻬﺎ و ﻣﺼﻮن داﺷﺘﻦ ﺧﻮد از اﻧﺘﻘﺎدﻫﺎﺳﺖ. اﻳﻦ اﻓﺮاد ﻋﻠﻰرﻏﻢ ﻣﻴﻞ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﺧﻮد ﺳﻌﻰ ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﻛﺎرﻫﺎﻳﻰ را اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﻨﺪ و ﺗﺼﻤﻴﻢﻫﺎﻳﻰ را ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮان ﻫﻢ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻣﻮاﻓﻘﻨﺪ.

ﺑﻪ ﻃﻮر ﻛﻠﻰ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى، ﻳﻚ اﺣﺴﺎس ﻋﺪم ﻛﻔﺎﻳﺖ ﺷﺨﺼﻰ ﻣﻰﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﻔﺴﻴﺮﻫﺎى ﻧﺎدرﺳﺖ ﻣﻜﺮر از رﻓﺘﺎر ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى دﻳﮕﺮان اﺳﺖ و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﻧﺎراﺣﺘﻰ در ﺣﻀﻮر دﻳﮕﺮان و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺟﺘﻨﺎب ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى و رﻓﺘﺎرﻫﺎى ﻏﻴﺮﺟﺮاﺗﻤﻨﺪاﻧﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻰﺷﻮد (ﺑﺎﻳﺲ و ﭘﺎرﻛﺮ، ١٩٨٩؛ دﻳﻮﻳﺪﺳﻮن، زﻳﺴﻮك و ﻫﻠﻤﺰ، ١٩٨٩).

ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮ، اﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺎى ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى از اﺻﻄﻼح ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻪ ﻃﺮد اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد. ﺑﺎﻳﺲ و ﭘﺎرﻛﺮ (١٩٨٩) ﮔﺰارش ﻛﺮدهاﻧﺪ ﻛﻪ اﻓﺮاد اﻓﺴﺮده ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى ﺑﺎﻻﻳﻰ دارﻧﺪ. ﻫﺎرب و ﻫﻤﻜﺎران (٢٠٠٢) ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى ﻳﻜﻰ از ﻋﻮاﻣﻞ دﺧﻴﻞ در اﺧﺘﻼل اﺿﻄﺮاب ﻓﺮاﮔﻴﺮ اﺳﺖ.

ﮔﻴﻠﺒﺮت، دوراﻧﺖ و ﻣﻜﻴﻮن (٢٠٠٦) دو ﻧﻮع ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻃﺮد و ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﺤﻘﻴﺮ اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ را ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻛﺮدﻧﺪ. آﻧﻬﺎ ﺑﻴﻦ ﻣﺮدان و زﻧﺎن اﻓﺴﺮده ﻫﻴﭻ ﺗﻔﺎوﺗﻰ در ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻪ ﻃﺮد، ﺧﺸﻢ ﻳﺎ اﺿﻄﺮاب ﻧﻴﺎﻓﺘﻨﺪ؛ اﻣﺎ ﻧﺘﺎﻳﺞ آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﺑﻴﻦ ﺟﻨﺴﻴﺖ و اﻧﺘﻘﺎد از ﺧﻮد و اﺣﺴﺎس ﺣﻘﺎرت ﺗﻔﺎوﺗﻬﺎﻳﻰ وﺟﻮد دارد.

به منظور سنجش و ارزیابی حساسیت بین فردی می توان از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى (IPSM) که ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺎﻳﺲ و ﭘﺎرﻛﺮ در ﺳﺎل ١٩٨٩ ﺑﺮاى ﺳﻨﺠﺶ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻴﻦ ﻓﺮدى ﻳﺎ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ ﺑﻪ ﻃﺮد اجتماﻋﻰ طراحی ﺷﺪه است، استفاده کرد.

همچنین شما می توانید از سایر پرسشنامه های روابط بین فردی در رابینیا استفاده کنید .