ویژگی های پرسشنامه رابطه والد- کودک (CPRS)

• دارای پایایی و روایی (ایرانی/خارجی)
• دارای تفسیر و نمره گذاری
• دارای منبع (ایرانی / خارجی)
• دارای 4 خرده مقیاس است.
• موارد استفاده : پژوهش،ارزیابی
• فایل به صورت WORD / PDF می باشد.
• فایل به همراه مقاله مرتبط است .

هدف پرسشنامه رابطه والد- کودک (CPRS) :

ارزیابی ادراک والدین را در مورد رابطه خود با کودکشان

پرسشنامه رابطه والد- کودک (CPRS) شامل موارد زیر می باشد:

این مقیاس توسط پیانتا برای اولین بار در سال 1394 ساخته شد و شامل 33 ماده است که ادراک والدین را در مورد رابطه خود با کودکشان را مورد سنجش قرار می دهد. این پرسشنامه توسط طهماسیان و خرم آبادی (1386) ترجمه و روایی محتوی آن نیز توسط متخصصان ارزیابی شد (ابارشی، 1388).

این مقیاس شامل حوزه های تعارض (17 ماده)، صمیمیت (10 ماده)، وابستگی (6 ماده)، و رابطه مثبت کلی (مجموع تمام حوزه ها) می باشد (عابدی شاپور آبادی و همکاران، 1391).

تعامل رابطه والد-کودک به چگونگی روابط هیجانی و روانشناختی والد و کودک با یکدیگر اطلاق می شود (ومبولت، گیبسون ، حاجبی، 1382).

کیفیت این ارتباط، بر روی رفتار، رشد هیجانی، عملکرد تحصیلی و رشد اجتماعی اثر گذار است (دریکسول، و پیانتا ، 2011).

تعامل مثبت به درجه کیفیت رابطه، از جمله پاسخگویی و حساسیت والد نسبت به نیازهای کودک، تماس فیزیکی که والد و کودک باهم دارند، اعتمادی که بین آنها برقرار می شود و پیش بینی رفتار و گرمی والد اشاره دارد (ابارشی، 1388).

رابطه والد- کودک

رابطه والد-کودک یکی از مهمترین روابط در زندگی فردی است که به شکلی موثر در شخصیت و تعاملات اجتماعی فرد تاثیر می‌گذارد.

این رابطه از دوران کودکی شروع شده و در طول سال‌ها تاثیر خود را بر روی شخصیت و رفتار کودک و سپس نوجوان و بزرگسال ایفا می‌کند.

در رابطه والد-کودک، والدین به عنوان افرادی که پرورش کودک را به عهده دارند، نقش بسیار مهمی دارند.

این نقش شامل مسئولیت‌های مختلفی مانند تامین نیازهای کودک، ایجاد روابط صمیمی و ایمن با کودک، بهره‌گیری از روش‌های موثر در پرورش کودک و … می‌شود.

از این رو، ایجاد یک رابطه سالم بین والدین و کودک بسیار مهم است. در این رابطه، عواملی مانند پذیرش والدین از شخصیت کودک، ایجاد رابطه ایمن و نزدیک با کودک، استفاده از شیوه‌های پرورشی موثر، حضور احساسی والدین و … می‌توانند نقش‌های موثری در شکل‌گیری رابطه والد-کودک داشته باشند.

لازم به ذکر است که رابطه والد-کودک همواره بدون تنش و مشکل نیست و گاهی اوقات ممکن است مشکلات و تعارضات در این رابطه به وجود آید.

در این مواقع، مهارت‌هایی مانند ارتباط برقراری مؤثر، حل مسئله، اظهار نظر با احترام، قابلیت تفکر مثبت و … می‌تواند به والدین کمک کند تا با موفقیت با مشکلات روبرو شده و رابطه سالم و عمیقی با کودک خود داشته باشند.

ادراک والدین از رابطه خود با کودکشان

ادراک والدین از رابطه خود با کودکانشان می‌تواند تأثیر بسیار زیادی بر روی روابط خود با کودک داشته باشد. والدینی که توانایی تشخیص نیازهای روانی و احساسی کودکان خود را دارند و با احترام و توجه به این نیازها رفتار می‌کنند، معمولاً روابط بهتری با کودکانشان دارند.

این نوع والدین عموماً بیشتر به احساسات کودکانشان توجه می‌کنند و به آنها فرصت می‌دهند که با احساسات خود آشنا شوند و آنها را به درستی بیان کنند.

به علاوه، والدینی که توانایی برقراری ارتباط صمیمی و مثبت با کودکانشان را دارند، به آنها اعتماد می‌کنند و احساس ارزشمندی می‌کنند. این نوع والدین به طور مداوم با کودکانشان در ارتباط بوده و با آنها گفتگو می‌کنند.

آنها از روی احساسات کودکانشان می‌فهمند و به آنها کمک می‌کنند که احساساتشان را درک کنند و درک کنند که چگونه می‌توانند با آنها برخورد کنند.

از سوی دیگر، والدینی که به احساسات کودکانشان توجه نمی‌کنند و از آنها بی‌اعتنا هستند، معمولاً با مشکلات روانی و اجتماعی در کودکانشان مواجه می‌شوند.

این نوع والدین معمولاً به جای گفتگو با کودکانشان، امر را به نحوی تعیین می‌کنند و به آنها فرصت نمی‌دهند که به درستی بیان کنند که چگونه احساس می‌کنند.

ادراک والدین از رابطه با کودکانشان بسیار مهم است و می‌تواند تأثیر بسزایی در آن داشته باشد. والدین با نگرشی مثبت و سازنده به رابطه با کودکان خود می‌توانند ارتباط خوبی با آن‌ها برقرار کنند و به طور نوسانی با آن‌ها ارتباط برقرار کنند.

اگر والدین به عنوان یک معلم و همراه کودکان خود باشند، می‌توانند با تمرکز بر توانایی‌ها و مهارت‌های فرزند خود، به ارتباطی پایدار و مثبت با آن‌ها دست یابند.

به عنوان مثال، والدینی که به عنوان مربی و یا دستیار فرزند خود عمل می‌کنند، به دنبال تشویق و بهبود اعتمادبه نفس و توانایی کودکان خود هستند و به جای تمرکز بر نقاط ضعف و ناتوانی‌های آن‌ها، به تقویت و بهبود مهارت‌های آن‌ها می‌پردازند.

این روش می‌تواند باعث افزایش اعتماد به نفس و خودارزیابی کودکان شود و رابطه مثبت و سالمی بین والدین و فرزندانشان را به دنبال داشته باشد.

همچنین، والدین با تمرکز بر نیازهای کودکان خود و پاسخگویی به آن‌ها می‌توانند بهترین حمایت را از آن‌ها ارائه دهند. به دنبال داشتن فضای باز برای گفتگو و ارتباط با کودکان، به دنبال شنیدن دقیق و حمایت از نظرات و ایده‌های آن‌ها، و به دنبال تشویق خلاقیت و خلاقیت در آن‌ها می‌تواند به روابط سالم و عمیق بین والدین و فرزندانشان کمک کند.

به طور کلی، ادراک مثبت و سازنده والدین از رابطه با کودکانشان می‌تواند به روابط سالم و پایداری بین آن‌ها کمک کند و به توسعه و رشد فرزندانشان کمک کند.

برای دریافت پرسشنامه راهکارهای مشارکت والدین در مدارس کلیک کنید.