دوره آموزشی تریاژ به صورت کامل
آموزش تریاژ
فرایند اولویت‌بندی بیماران برای بهره‌مندی از درمان را تریاژ می‌نامند که بر اساس شدت و خطر حال بیماران انجام می‌شود. این فرایند به طور عمده در شرایط بحرانی مانند جنگ، زلزله و در بخش‌های اورژانس پراکنده و در کل، در مواقعی که تعداد بیماران بیش از ظرفیت پذیرش و خدمات مراقبتی باشد، به کار می‌رود.
در برخی از کشورها مانند آمریکا، انگلیس، استرالیا، کانادا و ایتالیا، هنگام ورود بیمار به بخش اورژانس یا EMS، توسط یک پرستار مجرب تریاژ انجام می‌شود.اصطلاح تریاژ از فعل فرانسوی “تریه” به معنای جدا کردن و انتخاب است و به زمانی برمی‌گردد که در جنگ، بیماران بدحال را از کسانی که می‌توانستند به نبرد بازگردند، جدا می‌کردند.
تاریخچه تریاژ
پیدایش تریاژ در بیمارستان‌ها به اوایل قرن نوزدهم و جنگ‌های ناپلئون بازمی‌گردد. در آن زمان، رئیس جراحان ناپلئون به نام جین لاری “آمبولانس پرنده” را تشکیل داد و اولین سیستم اولویت‌بندی مصدومین را ایجاد کرد.
اما شروع کار بخش تریاژ به صورت رسمی، به سال‌های ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵ میلادی و در جریان جنگ تمدن در ایالات متحده برمی‌گردد. در این جنگ، پرستاری به نام “کلارا بارتو” به کار هماهنگی مراقبت از بیماران و مصدومان جنگی پرداخت.
علی‌رغم عدم موافقت رهبران ارتش از حضور این زن در خط مقدم جنگ، او به خدمت رسانی به سربازان اصرار ورزید و با پیگیری و تلاش‌های خود، روند تریاژ و اولویت‌بندی کردن سطح مصدومیت سربازان راه‌اندازی کرد.
بنابراین، در گذشته، عملکرد اصلی بخش تریاژ محدود به شرایط بحرانی مانند جنگ، زلزله و هرگونه حادثه‌ای بود که منجر به بروز بحران و عدم توانایی در مدیریت بیماران می‌شد.
بررسی یکی از پروتکل‌های پنج‌مرحله‌ای تریاژ
سیستم‌ها و پروتکل‌های مختلفی برای تریاژ وجود دارد و یکی از آنها سیستم ESI است که به بررسی آن پرداخته می‌شود.
سیستم ESI نسخه چهارم
در سیستم ESI، پنج سطح تریاژ بر اساس چهار نقطه تصمیم‌گیری C، B، A و D تعریف می‌شود:
نقطه تصمیم‌گیری A: آیا بیمار نیاز به اقدام نجات دهنده حیات دارد؟ در صورت مثبت بودن، در سطح ۱ طبقه‌بندی می‌شود.
نقطه تصمیم‌گیری B: آیا بیمار نباید منتظر بماند؟ (یعنی دارای ۱. شرایط پرخطر ۲. گیجی یا خواب آلودگی یا اختلال جهت‌یابی ۳. درد یا دیسترس شدید است؟) در صورت مثبت بودن، بیمار در سطح ۲ قرار می‌گیرد.
نقطه تصمیم‌گیری C: بیمار به چند تسهیلات در اورژانس احتیاج دارد؟ در صورت احتیاج به دو یا بیشتر تسهیلات (بدون اختلال علائم حیاتی) سطح ۳، در صورت احتیاج به یک تسهیلات، سطح ۴ و در صورت عدم احتیاج به تسهیلات، سطح ۵ می‌باشد.
این تسهیلات شامل موارد:
- آزمایش خون یا ادرار
- ECG
- رادیوگرافی
- سونوگرافی
- CT اسکن
- MRI
- آنژیوگرافی اورژانس
- مایعات وریدی (هیدراتاسیون)
- داروهای IV، IM یا نبولایزر اورژانسی
- مشاوره تخصصی
- ترمیم لاسراسیون
- پانسمان زخم متوسط تا بزرگ
- سوند فولی
- Sedation یا بیهوشی
- شست‌وشوی چشم
- پانسمان و پماد سوختگی
نکته مهم در تریاژ
هنگام مراجعه به بیمارستان‌ها، باید دقت داشت که لزوماً اولین اولویت برای پذیرش نیستیم. بیمارانی با خطرات بسیار جدی تر ممکن است اولویت بالاتری داشته باشند و باید خونسردی خود را حفظ کرده و با پرستاران و کادر درمانی بحث نکنیم. مطمئن باشید که پرستاران متوجه شرایط بیماران هستند و اولویت‌بندی مناسب را انجام می‌دهند.
دسته‌بندی بیماران
در برخی از کشورها، بیماران را بر اساس کد اولویت در گروه‌های مختلفی قرار می‌دهند که در ادامه با آنها آشنا می‌شویم:
سبز: بیماران دارای شرایط قابل تحمل و نیازی به درمان فوری ندارند اما لازم است تا زیر نظر درمان اورژانسی باشند.
زرد: بیماران با وضعیت نسبتاً وخیم که می‌توانند در انتظار باشند.
قرمز: بیماران با حالت وخیم که نمی‌توانند منتظر بمانند و نیاز به دخالت پزشکی فوری دارند.
آبی: بیماران با وضعیت بسیار وخیم که بدون کمک پزشکی بیش از ۳۰ دقیقه زنده نمی‌مانند.
سیاه: بیمارانی که فوت کرده و قابل احیا نیستند و باید به سردخانه منتقل شوند.
زمان‌بندی در تریاژ
هنگام ورود بیمار، باید در کمترین زمان ممکن اولویت‌بندی شوند. پرستار تریاژ باید با سرعت عمل کافی عمل کرده و در مدت ۲ تا ۵ دقیقه هر بیمار را تریاژ کند. در این شرایط، بدون هیچ گونه عمل درمانی، بیماران را با استفاده از ابزارهایی مانند نوار چسب رنگی، کارت تریاژ، نور چراغ‌های رنگی، شماره کد ویژه و غیره آماده می‌کند.
آشنایی با سیستم تریاژ
تریاژ، یک نظام اولویت‌بندی برای مدیریت پذیرش بیماران در بخش اورژانس بیمارستان است که با تنظیم زمان یا اختصاص منابع و امکانات مورد نیاز برای هر بیمار، به دنبال یافتن راه‌های مراقبت از بیماران در کوتاه‌ترین زمان ممکن می‌باشد.
مفهوم تریاژ ابتدا به منظور تخصیص منابع و مراقبت‌های پزشکی در موارد بلایایی و حوادث با مصدومین انبوه ایجاد شد. اما از آنجایی که شلوغی بیش از حد در بخش اورژانس، به دلیل محدودیت منابع موجود از جمله نیروی انسانی، فضا و تجهیزات، موجب کاهش کیفیت مراقبت و ایمنی بیمار و افزایش هزینه‌های مراقبت شد، امروزه در کشورهای توسعه یافته، دستورالعمل تریاژ بیمارستانی به منظور کاهش میزان خطاهای مراقبتی و درمانی و با هدف ارتقای کیفیت و ایمنی بیماران در نظر گرفته شده است.
داشتن حداقل ۵ سال تجربه کاری در بخش اورژانس، مهارت‌های حرفه‌ای و فرهنگی و توانایی سطح‌بندی جهت ارجاع و انتقال صحیح بیماران از جمله ویژگی‌هایی است که پرستار تریاژ باید داشته باشد.
انجام برخی اقدامات مراقبتی اولیه پرستاری بر اساس دستورالعمل‌های تدوین شده در کمیته ارتقای خدمات اورژانس بیمارستان مانند تجویز مسکن، استفاده از کمپرس یخ و آتل‌بندی از جمله وظایف پرستار بخش تریاژ است. پرستار تریاژ موظف است فرم تریاژ را در کوتاه‌ترین زمان ممکن در سامانه‌های موجود تکمیل و ثبت کند.
پرستار موظف است به منظور اخذ تصمیمات صحیح‌تر، به ویژه در مواردی که برای تعیین سطح تریاژ بیمار ابهام وجود دارد، از پزشک اورژانس مشورت و کسب تکلیف کند.
تعیین زمان و مکان ارجاع بیماران پس از تعیین اولویت بیماران از دیگر مسئولیت‌های پرستار تریاژ است. پس از تریاژ و استقرار بیماران در اتاق انتظار، پرستار تریاژ موظف است در فواصل زمانی مناسب (حداقل هر ۲۰ دقیقه) به ارزیابی مجدد بیماران قبل از ویزیت پزشک بپردازد تا در صورت تغییر وضعیت بالینی آنها، نسبت به تغییر سطح تریاژ بیماران و ارجاع به قسمت مناسب اقدام کند.
تریاژ: اولویت‌بندی درمانی در شرایط اضطراری
مقدمه
تریاژ یکی از اصولی‌ترین مراحل درمان در شرایط اضطراری و وقوع حوادث است. این روش، امکان تشخیص وضعیت بیماران، اولویت‌بندی در درمان آنها و استفاده بهینه از منابع درمانی را فراهم می‌کند. در این مقاله، به مفهوم، اهداف، انواع، مراحل، اهمیت، چالش‌ها، رویکردهای جدید و کاربردهای تریاژ در شرایط مختلف پرداخته خواهد شد.
تعریف تریاژ
تریاژ به ترتیب اولویت‌بندی بیماران بر اساس شدت وضعیت بالینی آنها و اختیار منابع درمانی است. این عمل با هدف تعیین اولویت در ارائه خدمات پزشکی و بهبود فرصت‌های بقای بیماران انجام می‌شود.
تاریخچه تریاژ
روش تریاژ اولین‌بار در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت و سپس در سال‌های پس از آن، به‌عنوان یک استاندارد درمانی در شرایط اضطراری به‌کار گرفته شد.
اهداف تریاژ
تشخیص وضعیت بیماران
یکی از اهداف اصلی تریاژ، تشخیص سریع و دقیق وضعیت بیماران است. این اقدام به امکان ترتیب اولویت در درمان آنها کمک می‌کند و زمان ارائه خدمات پزشکی را کاهش می‌دهد.
ترتیب اولویت در درمان بیماران
یکی دیگر از اهداف تریاژ، ترتیب اولویت بندی بیماران بر اساس شدت و نوع مصدومیت یا بیماری آن‌هاست. این اقدام به توزیع منابع درمانی به‌صورت بهینه و کاهش مراجعه‌های ناپسند به بخش‌های درمانی کمک می‌کند.
انواع تریاژ
تریاژ در شرایط اضطراری به دو صورت پزشکی و بیمارستانی صورت می‌گیرد.
تریاژ پزشکی
در تریاژ پزشکی، اولویت‌بندی بیماران بر اساس شدت مصدومیت‌ها و نیازمندی‌های درمانی انجام می‌شود. این نوع تریاژ بیشتر در محیط‌های اورژانس و واحدهای اورژانسی بکار می‌رود.
تریاژ بیمارستانی
تریاژ بیمارستانی نیز همان اولویت‌بندی بیماران بر اساس شدت وضعیت بالینی آن‌هاست، اما در محیط بیمارستانی انجام می‌شود. این نوع تریاژ به منظور بهینه‌سازی استفاده از منابع درمانی و کاهش وقت انتظار بیماران برای دریافت خدمات پزشکی انجام می‌شود.
مراحل تریاژ
تریاژ عموماً شامل سه مرحله اصلی است:
ارزیابی اولیه
در این مرحله، بیماران بر اساس شدت مصدومیت یا بیماری ارزیابی می‌شوند و وضعیت بالینی آنها تعیین می‌شود.
تعیین سطح اورژانس
بعد از ارزیابی اولیه، بیماران بر اساس شدت وضعیت بالینی‌شان، به یکی از سطوح اورژانسی تعیین شده می‌شوند.
ترتیب اولویت بیماران
در این مرحله، بیماران بر اساس سطح اورژانس و شدت مصدومیت‌هایشان، در لیست اولویت‌بندی قرار می‌گیرند و برای دریافت خدمات پزشکی مناسب، ترتیب دریافت آنها تعیین می‌شود.
اهمیت تریاژ
تریاژ در شرایط اضطراری اهمیت بسیاری دارد و از مزایای زیر برخوردار است:
کاهش وقت انتظار بیماران
تریاژ به کاهش وقت انتظار بیماران برای دریافت خدمات پزشکی کمک می‌کند و باعث بهبود سریعتر وضعیت آنها می‌شود.
افزایش کارایی در بخش‌های درمانی
با ترتیب اولویت‌بندی بیماران و استفاده بهینه از منابع درمانی، کارایی بخش‌های درمانی افزایش می‌یابد و امکان ارائه خدمات بهتر به بیماران فراهم می‌شود.
افزایش احتمال بقای بیماران
با توجه به ترتیب اولویت‌بندی بیماران، احتمال بقای آنها افزایش می‌یابد زیرا بیماران با وضعیت بالینی خطرناک، در اولویت دریافت خدمات پزشکی قرار می‌گیرند.
چالش‌های مواجه با تریاژ
تریاژ همچنین با چالش‌هایی مواجه است که شامل موارد زیر می‌شود:
نیروی انسانی متخصص
برای انجام تریاژ صحیح و دقیق، نیاز به نیروی انسانی متخصص و آموزش‌دیده است که این امر ممکن است در برخی محیط‌ها محدود باشد.
تجهیزات و فضاهای مناسب
برای انجام تریاژ به‌صورت صحیح، نیاز به تجهیزات و فضاهای مناسبی است که این امر نیازمند هزینه‌های بالایی می‌شود.
رویکردهای جدید در تریاژ
برای بهبود فرایند تریاژ، رویکردهای جدیدی مورد استفاده قرار می‌گیرند که شامل:
استفاده از هوش مصنوعی و فناوری‌های نوین
استفاده از هوش مصنوعی و فناوری‌های نوین می‌تواند به بهبود فرایند تریاژ و ارزیابی دقیق‌تر بیماران کمک کند.
توسعه سیستم‌های هوشمند تریاژ
توسعه سیستم‌های هوشمند تریاژ که قادر به تشخیص خودکار وضعیت بیماران و ترتیب اولویت‌بندی آنها هستند، می‌تواند به بهبود فرایند تریاژ کمک شایانی نماید.
مزایا و معایب روش‌های تریاژ
مزایا
- کاهش وقت انتظار بیماران
- افزایش کارایی در بخش‌های درمانی
- افزایش احتمال بقای بیماران
معایب
- نیاز به نیروی انسانی متخصص
- هزینه‌های بالای تجهیزات و فضاهای مناسب
تریاژ در شرایط اضطراری
تریاژ در شرایط اضطراری مانند بحران‌های طبیعی و حوادث بزرگ بسیار اهمیت دارد و به کاهش زمان و افزایش کارایی در ارائه خدمات پزشکی کمک می‌کند.
تریاژ در جنگ و تعارضات
در مناطق جنگی و در شرایط تعارضات، تریاژ از اهمیت بسیاری برخوردار است زیرا منابع درمانی محدود و شرایط پیچیده‌تری وجود دارد.
نتیجه‌گیری
تریاژ یکی از اصولی‌ترین مراحل درمان در شرایط اضطراری است که با اولویت‌بندی بیماران بر اساس شدت وضعیت آنها، امکان ارائه خدمات پزشکی بهتر و بهینه را فراهم می‌کند. با توجه به چالش‌ها و رویکردهای جدید، امیدواریم که در آینده، فرایند تریاژ بهبود یابد و اثربخشی آن افزایش یابد.
همچنین شما میتوانید از کارگاه آموزشی روانپزشکی کاپلان و سادوک استفاده نمایید.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.