کارگاه آموزشی خود زنی و آسیب به خود

خودزنی یا آسیب به خود چیست؟

خودزنی یا آسیب به خود به معنای این است که شخص به صورت آگاهانه به بدن خود آسیب وارد کند، به طوری که این اقدام به خودکشی منجر نشود، اما آثار آن بر جای بماند. در گذشته، فکر می‌شد افرادی که قصد دارند دلیلی خاص را برجای بگذارند، به این اقدام می‌پرداختند. شایع‌ترین نوع خودزنی شامل زخم زدن به پوست با وسایل تیز است. اقدامات دیگر شامل خراش زدن، سوزاندن، شکستن استخوان، مصرف سم، قرار دادن اشیاء در حلق یا کچل کردن موهای سر است. عموماً مصرف سم یا مواد مضری که به معده آسیب می‌زنند، به عنوان خودزنی در نظر گرفته نمی‌شود.

توجه : این پکیج به صورت کارگاه ضبط شده میباشد.

افرادی که به آگاهی به بدن خود آسیب می‌رسانند، به آنها خودزنی‌کرده می‌گویند. این اقدام معمولاً برای بیان یک احساس درونی به صورت غیرمستقیم است. برخی از افرادی که این کار را می‌کنند، ممکن است احساس کنند تا حدودی به خودکشی نزدیک شده‌اند. بیش از نیمی از افرادی که به خودکشی مشغول هستند، سابقه خودزنی داشته‌اند.

هدف افرادی که خودزنی می‌کنند، ممکن است تنبیه خود برای بیان ناامیدی یا رهایی از فشارهای ناپذیر درونی باشد، گاهی هر دوی این موارد. خودزنی ممکن است نشانه‌ای از فریاد فرد برای درخواست کمک باشد. با این حال، به طور معمول، مغایر با افکار عمومی که افراد خودزنی را به منظور جلب توجه انجام می‌دهند، مطالعات علمی اثبات نکرده‌اند، چرا که برخی نشان داده‌اند که افراد خودزنی علایم خودزنی مانند زخم‌ها را از دید دیگران پنهان می‌کنند.

نتایج تحقیقات در زمینه خودزنی و آسیب به خود

بعضی تحقیقات نشان داده‌اند که پس از خودزنی، فرد احساس وجود و واقعیت خود را تجربه می‌کند و حس می‌کند هنوز زنده است. گاهی این اقدام به او احساس آرامش قلبی می‌دهد؛ به طور مختصر، ضربان قلب و یادآوری‌های مضطرب متوقف می‌شوند. نیاز به خودزنی ممکن است نشانه‌ای از اختلالات روانی یا شخصیتی باشد. افرادی که تحت فشارهای اضطراب یا افسردگی هستند، بیشتر به این اقدام دست می‌زنند.

در یک تحقیق که توسط حبیب نوبخت نیارق و کارل اینگوار داله در یک دانشگاه ایران انجام شد و شامل ۱۰۰ دانشجوی مرد و ۱۰۰ دانشجوی زن با میانگین سنی ۲۵ سال بود، ۴۰.۵ درصد از دانشجویان حداقل یک نوع از خودزنی را گزارش کردند. این درصد با یافته‌های تحقیقات دیگر در کشورهای دیگر همخوانی داشت.

شایع‌ترین نوع خودزنی و آسیب به خود

شایع‌ترین اقدامات شامل ایجاد بریدگی در پوست، فروکردن سوزن در پوست، جلوگیری از بهبودی زخم و حک کردن عبارات و تصاویر روی پوست با ایجاد بریدگی بود. افرادی که سابقه خودزنی مکرر داشتند، به طور معناداری رویدادهای تروماتیک بیش‌تری را قبل از ۱۷ سالگی و در سه سال گذشته گزارش کردند و نمرات بیشتری در مقیاس‌های گسستگی داشتند. این تحقیق نشان داد که گسستگی نقش میانجی‌گری بین تروما و خودزنی را دارد.

مدل پیشنهادی نوبخت و داله (2017) برای تبیین ارتباط بین تروما، گسستگی، و خودزنی و آسیب به خود نشان داده شده است.

خودبیزاری و افکار نفرت یا بی‌ارزشی از خویشتن برای هر کسی امکان‌پذیر است. احساس ناتوانی، بی‌ارزشی، یا احساس بدرفتاری با دیگران ممکن است افراد را به تمایل به آسیب زدن خودشان و تنبیه کردن خود بیاورد. هیچ کسی به زندگی در این حالت لایق نیست.

از خودبیزاری چیست؟

احساسات نفرت از خود، مانند داشتن یک “صدمه‌ی ضعیف‌کننده” درونی است که به صورت مداوم خود را مورد انتقاد قرار می‌دهد و باعث می‌شود که فرد خودش را بی‌ارزش، شکست‌خورده، بد، زشت، ناپسند، ناکام، یا عجیب و غریب حس کند. این صدمه‌ی درونی باعث می‌شود فرد مبتلا احساس کند دیگران نیز او را همانطور می‌بینند. این وضعیت ممکن است به افزایش اضطراب، عدم راحتی با تن و شخصیت، و افزایش احساسات منفی منجر شود.

احساس نفرت از خود از یک پیچیدگی در اعتماد به نفس ناشی می‌شود که به عوامل مختلفی وابسته است. ممکن است رویدادی در گذشته و یا در دوران کودکی باعث شده باشد که فرد مبتلا به خود را کم ارزش‌تر از دیگران ببیند و فکر کند کسی او را دوست ندارد. این احساس ممکن است نشانه‌ای از افسردگی و یا اختلال در شخصیت باشد.

از خود بیزاری چه تاثیری بر زندگی دارد؟

وقتی که احساس نفرت و اضطراب از خود بالا می‌رود، رفتارهای آسیب‌رسان برای کنترل این احساسات ناخوشایند افزایش می‌یابد. بریدن یا صدمه زدن به خود نیز می‌تواند راهی برای کاهش درد و تنبیه شدن خود باشد. فرد ممکن است احساس کند باید از بدنش دور شود. اختلالات تغذیه، مصرف الکل و مواد مخدر نیز راه‌های دیگری برای فرار از این احساسات است. احساس فکر کردن به خودکشی هم ممکن است پدیدار شود.

این احساس نفرت و ویرانگری باعث می‌شود که فرد از دیگران فاصله بگیرد و خود را جدا کند. انزوا کردن نشانه‌ای از پنهان کردن احساسات ناخوشایند و رفتارهای مخفی است. احساس شرم هم برای فرد معمولی است و باعث بدتر شدن وضعیت او می‌شود. ممکن است احساس کند که ارزش حال بهتر کردن خود را ندارد. بنابراین، ممکن است به چیزهایی که ممکن است بهبود وضعیتش کمک کنند، مثل غذای سالم، خواب کافی، ورزش و برقراری ارتباط با دیگران، بی‌توجهی کند یا از آنها فاصله بگیرد.

خودزنی و آسیب به خود

خودزنی یا “خودآزاری” به یک موضوع پیچیده اشاره دارد که نیازمند درک و همدلی است. این شامل رفتارهای مختلفی است که منجر به آسیب دیدن آگاهانه به خود می‌شود. هدف این مقاله، روشن کردن نقاب اطراف این موضوع حساس است که در آن بعد از بررسی ابعاد مختلف آن، علل، تأثیرات، و راهکارهای مدیریتی آن بررسی می‌شود.

فهم خودزنی

تعریف خودزنی

خودزنی به اقداماتی گفته می‌شود که منجر به آسیب فیزیکی یا روانی به خود شخص می‌شود. این اقدامات معمولاً هدف خودکشی ندارند، بلکه یک راه برای مقابله با احساسات فشاردهنده و یا وضعیت‌های دشوار است.

پراکندگی و علل

خودزنی ممکن است ناشی از عوامل مختلفی باشد، شامل بیماری‌های روانی، تجربیات traumatising، فشارهای اجتماعی، یا نبود مهارت‌های مقابله با احساسات باشد. پراکندگی آن در افراد مختلف از نظر سنی و جنسیتی، نیاز به درک عمیق‌تر و پشتیبانی را نشان می‌دهد.

انواع خودزنی

خودزنی فیزیکی

خودزنی فیزیکی شامل اقدامات مستقیمی مانند بریدن، سوزاندن، یا ضربه زدن به خود است.

خودزنی روانی

این نوع شامل رفتارهایی مانند تفکر منفی درباره خود، خودتنها شدن، یا غرق شدن در افکار مخرب است.

خودزنی رفتاری

این نوع شامل انجام فعالیت‌های خطرناک یا آسیب‌رسان مثل مصرف مواد مخدر یا رفتارهای پرخطر است.

نشانه‌ها و علائم

نشانه‌های فیزیکی

زخم‌ها، کبودی‌ها یا آسیب‌های بدون توضیح ممکن است نشانه‌هایی باشند که فرد در خودزنی دست داده است. نشانه‌های روانی مانند تغییرات ناگهانی در مزاج یا انزوا نیز دقت ویژه نیاز دارند.

نشانه‌های روانی و رفتاری

اعلامات مداوم از خودنفرتی، اجتناب از بحث درباره احساسات، یا تمرکز بر پوشش بخش‌هایی از بدن ممکن است نشانه‌های نگرانی‌آور باشند.

اثرات و پیامدها

اثرات فوری

خودزنی ممکن است تسکین موقتی ارائه دهد، اما می‌تواند منجر به افزایش دستاوردهای روانی و پیچیدگی‌های بیشتر شود که وضعیت‌های روانی را بدتر کند.

پیامدهای بلندمدت

خودزنی مداوم ممکن است منجر به آسیب جدی فیزیکی، ناپایداری روانی، و گسیختگی در روابط شود که بر تمامی ابعاد زندگی تأثیر می‌گذارد.

روش‌های مدیریت و پشتیبانی

جستجوی کمک حرفه‌ای

مشاوره با روانشناسان، توانمندسازی گروه‌های حمایتی، و پیوستن به گروه‌های مشابه نقش حیاتی در مدیریت و کنترل خودزنی دارند.

ساخت الگوهای مدیریت مثبت

توسعه راهکارهای مثبت مانند روزنویسی، آگاهی ذهنی، یا شرکت در فعالیت‌های خلاق می‌تواند کمک کننده باشد تا افکار به سمت‌های مثبت تغییر کند.

شکستن تبعیض

تشویق به گفتگوهای آزاد

ایجاد فضاهای امن برای گفتگو درباره سلامت روانی و خودزنی، افراد را تشویق به جستجوی کمک می‌کند و این موضوع را از جنبه‌های مختلف بررسی می‌کند.

تقویت جوامع حمایتی

ایجاد جوامع پشتیبانی و تأکید بر همدلی و درک می‌تواند به شدت به افراد مبارزه‌کننده با خودزنی کمک کند.

نتیجه‌گیری

خودزنی، با تمام پیچیدگی‌هایش، یک چالش است که به یک رویکرد هوشمندانه نیاز دارد. درک انواع مختلف آن، ارائه پشتیبانی، و شکستن تبعیض‌های اطراف آن گام‌های حیاتی برای کمک به افراد مبتلا به این مسئله است.

همچنین شما میتوانید از پکیج آموزشی خودکشی و روش های مقابله با آن استفاده نمایید.