کارگاه آموزشی شفقت درمانی با پروتکل درمانی
مفهوم شفقت درمانی چیست؟
در طول تاریخ روانشناسی، توسعه مفاهیم جهت بهبود روش‌های درمانی و بهداشت روان جامعه اصلی بوده است. یکی از این مدل‌های جدید درمانی، مبتنی بر ایده شفقت به خود در روانشناسی معاصر است.
پژوهشگرانی که به بررسی فرآیند پردازش احساسات می‌پردازند، مفاهیمی را بررسی کرده‌اند که تمرکزشان بر پردازش احساسات به شکلی متمرکز بر خود و بدون ارزیابی‌های منفی است تا به تجربه احساسات مثبت نسبت به خود برسند. با توسعه این تحقیقات، مفهومی جدید به نام «شفقت به خود» یا Self-Compassion در روانشناسی ظاهر شد که به‌جای اهمیت خود Self-Esteem، به کار می‌رود. این مفهوم شفقت به خود اگرچه مفهوم نوینی در روانشناسی غربی است، اما در فلسفه شرقی از قرن‌ها پیش وجود داشته است!
توجه : این پکیج به صورت کارگاه ضبط شده میباشد.
شفقت به خود به معنای مهربانی و مراقبت از خود است. بر اساس نظریات بسیاری از روان‌شناسان بودایی، شفقت به خود مرتبط با بررسی کفایت‌ها، شکست‌ها، و اشتباهات شخصی و همچنین مواجهه با شرایطی که خارج از کنترل شخص هستند، میباشد.
مهربانی به خود به‌معنای درک و دلگرمی با خود در هنگام تجربه رنج، شکست و ناکامی است (در چنین شرایطی نباید خود را مورد انتقاد گرفتار کنیم)، اما متأسفانه بسیاری از افراد در این شرایط به‌طور سخت خود را مورد انتقاد قرار می‌دهند و اظهار می‌کنند که “من بی‌فایده و ناکارآمد هستم” یا “از خودم خجالت می‌کشم”. اما اگر دوستمان در این موقعیت باشد، ما هیچ‌گاه به این صورت او را مورد انتقاد قرار نمی‌دهیم.
شفقت به خود را به‌عنوان یک سازوکار سه جزء‌ای می‌شناسیم:
- مهربانی به خود در برابر قضاوت و انتقاد از خود
- احساسات مشترک بشری در برابر انزوا
- هوشیاری یا ذهن‌آگاهی در برابر همسان‌سازی افراطی یا تسلیم
ذهن‌آگاهی در برابر همسان‌سازی افراطی در شفقت به خود به معنای داشتن یک آگاهی متعادل و روشن از تجارب حال میباشد تا اجازه دهد تجربه دردناک را نه فراموش کنیم و نه مجدداً ذهن را مشغول کنیم.
احساس شفقت به خود، امنیت هیجانی برای فرد ایجاد می‌کند که بدون ترس از سرزنش، خود را مشاهده کند و اجازه دهد الگوهای نامطلوب افکار، احساسات و رفتارهای خود را درک و اصلاح کند.
بنابراین، شفقت به خود از سه عنصر اصلی تشکیل شده است: مهربانی، احساسات مشترک بشری و ذهن‌آگاهی. این عناصر با یکدیگر ترکیب می‌شوند و با تعامل و ارتباط با یکدیگر، یک چارچوب ذهنی مربوط به شفقت به خود را شکل می‌دهند.
از آنجا که شفقت به خود و درمان مبتنی بر آن، یک سازوکار نوپای روانشناسی است، ضرورت بررسی بیشتر کارایی این مدل، به‌ویژه در فرهنگ شرقی با ویژگی‌های متفاوت از فرهنگ غرب، احساس می‌شود.
درمان مبتنی بر شفقت همراه با یک پروتکل درمانی
درمان متمرکز بر شفقت بر پایه رویکرد تحولی عصب‌شناختی برای مشکلات سلامت ذهنی تدوین شده است و بر چهار حوزه تجربه‌های گذشته، ترس‌های اصلی، راهکارهای ایجاد امنیت، پیامدها و نتایج غیرمنتظره و غیرعمدی متمرکز است.
شفقت یک مهارت است که می‌توان به کسی آموخت و با تمرین آن، سیستم‌های فیزیولوژیکی و عصبی فرد را تحت تأثیر قرار داد. این درمان یکپارچه‌ای است که از زمینه‌های علمی مختلف از جمله علم عصب‌شناسی، روانشناسی اجتماعی، رشد و تحول، و همچنین برخی مدل‌های دیگر درمانی در مشکلات ذهنی بهره می‌برد.
در این روش، با ایجاد یا افزایش شفقت و مهربانی به‌جای سرزنش، محکومیت، یا انتقاد، به مراجعان کمک می‌شود. از نتایج این روش می‌توان به بهبود بهزیستی، درک و همدلی، تحمل و تاب‌آوری، مقابله با درد و رنج از طریق توجه، تفکر، رفتار، تصویرسازی، و احساس شفقت آمیز اشاره کرد.
درمان متمرکز بر شفقت، ریشه در مفهوم شفقت دارد و این باید در تمام جنبه‌های درمان از جمله ارتباط با مراجعان و کمک به آن‌ها برای برقراری ارتباط با خود و دیگران دیده شود. همچنین، همه متخصصان باور دارند که اساس رابطه مراجع و درمانگر بر شفقت است.
درمان مبتنی بر شفقت به‌معنای فرار یا دوری از احساسات یا تجربیاتی که برایمان ناراحت‌کننده است نیست؛ بلکه به‌معنای مواجهه مؤثر با آن‌ها، استفاده از شیوه‌های شفقت‌آمیز در ذهن و دنیا و حتی پیشروی به‌سوی آن‌هاست تا بتوانیم با آن‌ها به شکل شفقت‌آمیزی کار کنیم؛ پس هرچیزی که در این روش انجام دهیم، شامل این موارد است:
- نشان‌دادن گرمایی و مهربانی در رفتار (با شیوه‌ای که برای مراجع مؤثر است)
- کمک به مراجع برای ایجاد ارتباط مهربانانه و فهم‌آمیز با تجربیات خودشان.
- تمرکز بر کمک به مراجع برای ایجاد احساس امنیت درونی
- تقویت شجاعت هیجانی برای مواجهه با واقعیت‌های ترسناک و کار با آن‌ها
شفقت درمانی با پروتکل درمانی
مقدمه
شفقت درمانی یک مفهوم اساسی در علم پزشکی است که به معنای ارائه مراقبت‌های پزشکی با تمرکز بر همدلی، احترام به بیمار و ارتقاء کیفیت زندگی اوست. این مفهوم اهمیت فراوانی در بهبود سلامت جسمی و روحی فرد دارد.
درک پروتکل درمانی
پروتکل درمانی مجموعه‌ای از مراحل و فرایندهای مشخص است که برای درمان بیماری یا نقاهت از آسیب مشخص به کار می‌رود. این پروتکل‌ها شامل مراحل تشخیص، درمان و پیگیری هستند.
نقش شفقت درمانی در درمان
یکی از عناصر اصلی پروتکل درمانی، شفقت درمانی است که با فراهم کردن همدلی، پشتیبانی و ارتباط مثبت با بیمار، بهبود روند درمانی را تسریع می‌کند. این نوع ارتباط مثبت می‌تواند به تقویت روحیه و افزایش رضایت بیمار کمک کند.
پیاده‌سازی شفقت درمانی
اجرای شفقت درمانی در محیط‌های پزشکی از اهمیت بسزایی برخوردار است. آموزش فراهم شده به پزشکان و کادر درمانی می‌تواند بهبود قابل توجهی در ارتباطات بیمار-پزشک و در نتیجه بهبود عملکرد درمانی داشته باشد.
نتیجه‌گیری
شفقت درمانی همواره به عنوان یک عنصر مهم در پروتکل‌های درمانی مورد توجه قرار گرفته است. این ارتباط مثبت میان پزشک و بیمار، نقش حیاتی در بهبود فرآیند درمانی دارد و ارزش فراوانی برای سلامتی افراد دارد.
همچنین شما میتوانید از پکیج آموزشی درمان شناختی رفتاری شکست عاطفی استفاده نمایید.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.