کارگاه آموزشی روانپزشکی کاپلان و سادوک
پزشکی روانی کاپلان و سادوک
دوره جامع آموزشی روانپزشکی کاپلان و سادوک به شکل کامل ارائه میشود، این دوره برای افرادی که به روانپزشکی و روانشناسی علاقهمندند، شامل تمام جنبههای روانپزشکی کاپلان و سادوک میشود.
کتاب روانپزشکی کاپلان و سادوک به عنوان مرور کاملی از حوزه روانپزشکی شناخته شده و برای بالینگران، دستیاران، دانشجویان و همه افرادی که در ارائه خدمات بهداشت روان نقش دارند، مفید است.
این کتاب به عنوان پرفروشترین منبع روانپزشکی در چهل سال گذشته شناخته میشود و ویراست یازدهم آن شامل تمام ملاکهای DSM-5 است. این ویرایش جدید با بهروزرسانیها و توسعههای جدید، اطلاعات کاملی از روشهای درمانی برای هر اختلال روانی ارائه میدهد.
توجه : این پکیج به صورت کارگاه ضبط شده میباشد.
ویرایش یازدهم دارای تغییراتی از جمله:
- جداول DSM-5 برای تمام اختلالات روانپزشکی
- سازماندهی بخش روانداروشناسی بر اساس مکانیسم اثر داروها
- استفاده گسترده از گزارشهای موردی و تصاویر
- معرفی روشهای درمانی جدید
- بروزرسانی بخش روانپزشکی کودکان
کتاب روانپزشکی کاپلان و سادوک به عنوان منبع اصلی روانپزشکی بالینی در ایالات متحده و سراسر جهان شناخته میشود و به عنوان چکیدهای قابل اعتماد از رویدادهای جدید روانپزشکی شناخته میشود.
کاپلان خوانی چیست؟
کاپلان خوانی یک دوره جامع است که تمام مباحث کتاب روانپزشکی کاپلان و سادوک را از ابتدا مورد بررسی قرار میدهد. این دوره به شما کمک میکند تا با تمامی سرفصلها آشنا شده و در نهایت، مسلط به تمامی مفاهیم شوید.
این دوره نهتنها اختلالات را تشخیص میدهد بلکه دلایل و علل آنها را نیز شرح میدهد. سپس به شما یاد میدهد چگونه این اختلالات را تشخیص دهید و در نهایت به شما مراحل درمان را آموزش میدهد تا بهصورت کامل و تخصصی به درمان اختلالات روانپزشکی بپردازید.
به یاد داشته باشید که کاپلان خوانی به شما کمک میکند با مفاهیم کتاب کاپلان و سادوک به صورت تخصصی آشنا شوید. در این دوره، شما بهطور کامل با تمامی مباحث کتاب آشنا میشوید.
آشنایی با روانپزشکی
روانپزشکی یکی از حوزههای تخصصی پزشکی است که به بررسی مسائل رفتاری، هیجانی، و پیشگیری و درمان اختلالات روانی اختصاص دارد. ارزیابی روانپزشکی معمولاً شامل اخذ شرح حال و معاینه وضعیت روانی است.
این ارزیابی فیزیکی نیز شامل انجام آزمایشات و گاهی تصویربرداری از مغز میشود تا علل طبی احتمالی بررسی شود. درمانهای روانپزشکی شامل داروها و رواندرمانیها هستند. بسیاری از روانشناسان، روانپزشکان را دارای صلاحیت انجام رواندرمانی نمیدانند، اما این نیاز به تحصیلات آکادمیک در زمینه روانشناسی بالینی یا روانشناسی سلامت را نادیده نمیگیرد.
روانشناسی و روانپزشکی
معمولاً این دو واژه با هم اشتباه گرفته میشوند. تفاوت آنها به شرح زیر است: روانپزشکان دکتر در زمینه پزشکی هستند و متخصص در زمینه روانشناسی نیستند. آنها عضو جامعه پزشکان هستند و توانایی تجویز دارو را دارند. اما برخی از روانشناسان با تحصیلات خاص در ارتقاء بهمکاری با بیماران روانی مهارتهایی کسب کردهاند – این افراد را روانشناسان بالینی مینامند. آنها همچنین دارای مدارک دکترایی در زمینه روانشناسی هستند.
تاریخچه روانپزشکی در جهان
در دوران پیش از تاریخ، برای درمان بیماریهای روانی از روشهای مختلفی استفاده میشد. اولین تمدنها در مصر و خاورمیانه علل بیماریهای روانی را به نیروهای جادویی نسبت میدادند و جادوگران اصلی درمانگران بودند که از روشهای مذهبی و جادویی برای کنترل این نیروها استفاده میکردند.
در دوران یونان و روم باستان، توصیف مشکلات روانی با فلسفه مخلوط بود. تا بالکرات، اربعه اخلاط را مطرح کرد و افلاطون و ارسطو دیدگاههای فلسفی خود را در این زمینه داشتند. جالینوس، بزرگترین پزشک رومی، باور به اخلاط طبیعی و غیرطبیعی و چهار حالت گرم، سرد، خشک و مرطوب را داشت.
در قرون وسطی، در اروپای غربی، مسیحیان علت اصلی بیماریهای روانی را عوامل فراطبی میدانستند و از اخترشناسی به عنوان راهنمای علمی برای هدایت درمانگران استفاده میکردند. در دوره اسلامی، جامعه به نوعی مسئولیت اجتماعی در قبال محافظت مهربانانه از افراد مبتلا به اختلالات روانی داشت و بیمارستانهایی با بخشهای روانپزشکی تأسیس شدند.
با این وجود، تنها در قرن سیزدهم بیمارستانهایی با بخشهای روانی در فرانسه، آلمان، و سوییس ایجاد گردید. اولین آسایشگاههای اروپای مسیحی در اسپانیا در سال ۱۴۰۹ تحت تأثیر فرهنگ اسلامی تأسیس شدند.
ابوعلی سینا یکی از معروفترین دانشمندان اسلامی بود که در کتاب قانون خود اشاره کرد که برخی از بیماریهای جسمی ناشی از اختلالات هیجانی میباشد. کتاب او توسط درمانگران مسلمان و مسیحی گستردهترین استفاده را بهدست آورد.
پاراسلسوس یکی از مشهورترین پزشکان زمان خود بود که نظرات مبهمی در مورد بیماریهای روانی داشت و داروهای خاصی برای آنها معرفی کرد. ویر نیز در سال ۱۵۶۳ کتابی منتشر کرد و در آن به جادوگرانی که ناپایداری روانی داشتند اشاره کرد و نیاز آنها به درمان را بیان کرد.
قرن هفدهم: در این دوران، سیدنهام بسیاری از نمادهای هیستری را شرح داد و اعتقاد داشت که آنها ناشی از ارواح حیوانی غیرطبیعی میباشند. Paloo Zacchia، اهل ایتالیا، بر اهمیت ارزیابی وضعیت روانی توسط درمانگران – نه وکلا یا قضات – تأکید داشت. این دیدگاه، شروع روانپزشکی قانونی را نشان میدهد. در سال ۱۶۲۱، بارتو کتاب آناتومی مالیخولیا را نوشت.
قرن هجدهم: دستاوردها و روشناییهای این دوره، تئوریهای جدید درباره بیماریهای روانی را به جای اعتقادات قدیمی از سوی بقراط و دیگران که بیماری روانی را ناشی از ارواح میدانستند، معرفی کرد. جالینوس برای اولین بار اصطلاح “بیماری اعصاب” یا “نوروز” و “نوروتیک” را شرح داد.
جالینوس بیان کرد که مغز شامل ارگانهای جداگانه است که هرکدام فضای خاصی را اشغال کرده و شخصیت را شکل میدهند. در اوایل این دوره، مجانین به عنوان بیماریهای غیرقابل درمان شناخته شده و زندانی و زنجیر زده میشدند، اما کارهایی که بقیه پزشکان انجام میدادند، به تدریج زمینهساز یک اتفاق مهم شد.
پینل در سال ۱۷۹۷ زنجیرهایی را که به پاهای بیماران در بیمارستانهای پاریس بسته بودند، باز کرد. او طبقهبندی جدیدی از بیماران روانی ارائه داد و بیان کرد که علت بیماریهای روانی ناشی از توارث و تأثیر محیط است، و با ارائه متد درمان اخلاقی، توانست برخی از علائم جنون را کاهش دهد.
قرن نوزدهم: کارهای پینل با افرادی چون اسکیرول، فالره و بیلاژه ادامه یافت. در انگلستان، توک، و در آمریکا، بنجامین راش، روانپزشکی جدید را بنیان نهادند. بنجامین راش به عنوان پدر روانپزشکی آمریکا شناخته میشود.
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم: کرپلین علائم توهم و هذیان را توضیح داد. بلولر اصطلاح “اسکیزوفرنی” را ابداع کرد. ساکل ونیزی در سال ۱۹۳۵ شوک با انسولین را ابداع کرد. بینی و کراتی در سال ۱۹۳۸ الکتروشوک را معرفی کردند. زیگموند فروید روانکاوی را ابداع کرد و بر این باور بود که بسیاری از مشکلات بعدی ناشی از تعارضات زمان کودکی است.
تئوریهای روانکاوانه با دانشمندانی چون آدلر، یونگ، کارن هورنای و دیگران ادامه یافت. بهویژه پس از جنگ جهانی دوم، درمانهای غیر از درمانهای روانکاوی آنالیتیک مورد توجه قرار گرفتند که تأثیر قابل توجهی در درمان بیماریهای مختلف روانپزشکی داشتند. روشهای جدید درمانی، به ویژه رواندرمانیهای کوتاهمدت، وارد عرصه شدند و به تدریج روشهای رفتاردرمانی و شناختدرمانی به کار گرفته شدند. همچنین، همزمان با این رویدادها، کشف داروهای مختلفی که منجر به انقلاب در درمان بیماران شدند، رخ داد.
معرفی لیتیم در سال ۱۹۴۹، که البته در سال ۱۹۷۰ تأیید FDA شد؛ کشف داروی کلرپرومازین در سال ۱۹۵۲؛ داروهای ضدافسردگی سهحلقهای مانند ایمیپرامین و همچنین مهارکنندههای MAO در سال ۱۹۵۷؛ معرفی کلردیازوپوکساید و دیازپام در سالهای ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۳؛ معرفی فلوکستین (پروزاک) در سال ۱۹۸۷.
روانپزشکی کاپلان و سادوک
مقدمه
ممکن است کاپلان و سادوک نامهایی باشند که در حوزهی روانپزشکی برجسته هستند. این دو تخصصمند، با تحقیقات و آثارشان، به توسعه و پیشرفت روانپزشکی کمک بسیاری کردهاند. از زمان معرفی نظریات و مفاهیم جدید تا مطالعات پایهای در زمینهی رفتار انسان، کاپلان و سادوک در این حوزه اثرات بسیاری گذاشتهاند.
تاریخچهٔ کاپلان و سادوک
زندگینامه
کاپلان و سادوک از دانشمندان برجستهای هستند که در زمینهی روانپزشکی فعالیت دارند. تحقیقات و مطالعات عمیق آنها باعث شناخت بهتر از اختلالات روانی و تأثیرات آنها بر زندگی انسان شده است.
مشارکتها در روانپزشکی
آنها به ارائهٔ تعاریف و توضیحات دقیق دربارهٔ اختلالات روانی پرداختهاند. همچنین با ارائهٔ روشهای درمانی نوین، در جهت بهبود و درمان بیماران تأثیرگذار بودهاند.
اهمیت و تأثیر
تأثیر جهانی
آثار و تحقیقات کاپلان و سادوک به شناخت بهتر از اختلالات روانی در سطح جهانی کمک کرده است. این مطالعات در فرهنگها و جوامع مختلف تأثیرات مثبتی داشته است.
میراث در روانپزشکی
میراثی که کاپلان و سادوک به روانپزشکی ارائه دادهاند، هنوز هم در زمینههای مختلف این علم قابل تأثیر است و به عنوان پایهای مهم درمان و شناخت اختلالات روانی مورد استفاده قرار میگیرد.
نتیجهگیری
کاپلان و سادوک با تأثیرات و آثار گستردهای که در حوزهی روانپزشکی داشتهاند، به عنوان دو نام برجسته وارد تاریخ این حوزه شدهاند. تحقیقات آنها هنوز هم به عنوان منابع اصلی در این حوزه مورد استفاده قرار میگیرد.
همچنین شما میتوانید از پکیج آموزشی آشنایی با داروهای روانپزشکی استفاده نمایید.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.