کارگاه آموزشی شناخت و درمان شخصیت خودشیفته
شناخت و درمان اختلال شخصیت خودشیفته
اختلال شخصیت خودشیفته، نوعی اختلال شخصیت است که فرد مبتلا به آن خود را به طور غلوّآمیز بزرگ و اهمیت‌پندار می‌کند. این افراد مرکز دنیای خود را تشکیل داده و از خود به عنوان شخصی ویژه و برتر در نظر می‌گیرند. حس خودپسندی و احساس لیاقت، آنان را از نگرانی درباره نیازها، مشکلات و احساسات دیگران مبرا می‌کند. آنها تکبرآمیز و متکبر هستند، از دیگران احترام و تحسین انتظار دارند و در مواقعی که انتظارات غیر واقع‌گرایانه خود را برآورده نمی‌بینند، به ناامیدی مبتلا می‌شوند.
توجه : این پکیج به صورت کارگاه ضبط شده میباشد.
تشخیص اختلال شخصیت خودشیفته
معیارهای تشخیصی DSM برای اختلال شخصیت خودشیفته عبارتند از:
- خودبزرگ‌بینی در خیال یا رفتار
- نیاز به مقبولیت و فقدان حس همدلی به صورت الگویی نافذ از اوایل بزرگسالی
- حس خودبزرگ‌بینی مهم پنداشتن از خود در موفقیت‌ها و استعدادها
- مشغولیت ذهنی به خیالات مثل موفقیت، قدرت و زیبایی به صورت نامحدود
- باور به “استثنایی” بودن و نیاز به تحسین افراطی
- حس محق بودن و انتظار برخورد رضایت‌بخش و اختصاصی
- استفاده از دیگران به عنوان ابزار برای رسیدن به اهداف شخصی
- فقدان حس همدلی و عدم توجه به احساسات و نیازهای دیگران
تشخیص افتراقی این اختلال از دیگر اختلالات شخصیتی دشوار است. درمان این اختلال نیز چالش‌های زیادی دارد؛ زیرا برای پیشرفت، فرد باید از خودشیفتگی خود دست بردارد.
درمان معمولاً از رویکردهای روانکاوی مانند اتوکرنبرگ و هاینتس کوهوت استفاده می‌کند. درمان در شناخت درمانی بر تغییر باورها و خیالبافی‌های غلط تمرکز دارد و به افراد کمک می‌کند تا با انتقاد دیگران بیشتر به‌کلی دست و پنجه نرم کنند. استفاده از استراتژی‌های مقابله‌ای نیز به آنها کمک می‌کند تا در ارتباطاتشان با دیگران، واکنش مناسبی از خود نشان دهند. همچنین، توجه به احساسات دیگران و مقابله با افسردگی نیز جزء اهداف درمانی است. با این حال، نیاز به تحقیقات بیشتر در زمینه درمان این اختلال وجود دارد.
شناخت و درمان اختلال شخصیت خودشیفته
شخصیت فرد تشکیل‌دهندهٔ الگوها و ویژگی‌های مختلفی است که رفتار و اندیشه‌هایش را تعیین می‌کند. اما برخی اوقات، این الگوها از هم پاشیده و اختلالاتی پدیدار می‌شود که یکی از آنها، اختلال شخصیت خودشیفته یا نوع خودشیفتگی است که ممکن است تأثیرات زیادی بر زندگی فرد داشته باشد.
فهم اختلال شخصیت خودشیفته
این اختلال، دارای ویژگی‌های متعددی است. افراد مبتلا ممکن است به مسائلی مانند اعتقاد به فراوانی خود و کمبود توجه به نیازهای دیگران دچار شوند. علاوه بر این، نشانه‌هایی از خودپرستی و توهین به دیگران نیز مشاهده می‌شود.
عوامل موجب اختلال شخصیت خودشیفته
دلایل این اختلال می‌تواند از تجارب کودکی تروماتیک، وراثت تا عوامل محیطی شامل محدودیت‌های فرهنگی و اجتماعی باشد. ترکیبی از این عوامل می‌تواند باعث ظهور این اختلال شود.
انواع اختلال شخصیت خودشیفته
یکی از انواع اصلی این اختلال، اختلال شخصیت خودشیفته است. افراد مبتلا به این نوع، ممکن است با تقاضاهای غیرمنصفانه، افراط در خودپرستی و نیاز به تحسین مداوم مشخص شوند.
تشخیص و ارزیابی
تشخیص این اختلال اغلب از طریق ارزیابی‌های روانشناختی و استفاده از معیارهای DSM-5 صورت می‌گیرد. این ارزیابی‌ها به تشخیص دقیق و ارائه راهکارهای مناسب برای درمان کمک می‌کنند.
رویکردهای درمانی
درمان این اختلال شامل روش‌های مختلفی است، از جمله روان‌درمانی و استفاده از داروها. رویکردهای متعددی وجود دارد که بستگی به مورد مخصوص دارد.
زندگی با اختلال شخصیت خودشیفته
مهارت‌های مدیریتی و پشتیبانی از افراد مبتلا می‌تواند به آنها کمک کند تا با چالش‌های روزمره خود مقابله کرده و زندگی سالم‌تری داشته باشند.
چالش‌های درمان این اختلال
مقاومت افراد مبتلا به درمان یکی از چالش‌های اصلی است. مدیریت طولانی‌مدت و مستمر نیز نیازمند رویکردهای خاصی است.
تأثیر بر روابط و زندگی اجتماعی
این اختلال می‌تواند تأثیرات زیادی بر روابط شخصی و زندگی اجتماعی داشته باشد. استراتژی‌هایی برای ایجاد روابط سالم و ارتباطات مؤثر می‌تواند به فرد کمک کند.
شکستن تبعیض و افزایش آگاهی
رفع اشتباهات رایج و افزایش آگاهی درباره این اختلال از اهمیت بالایی برخوردار است. آموزش و درک صحیح می‌تواند به از بین بردن تبعیض‌ها کمک کند.
نتیجه‌گیری
اختلال شخصیت خودشیفته یک وضعیت جدی است که نیازمند تشخیص و مداخله‌های صحیح است. با آگاهی بیشتر و درک صحیح، می‌توان به بهبود زندگی افراد مبتلا کمک کرد.
همچنین شما میتوانید از تست شخصیت شناسی MMPI استفاده نمایید.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.