تاثیر شن بازی بر رشد شناختی کودکان ناتوان ذهنی آموزش پذیر

هدف از اين پژوهش، بررسي اثربخشي روش مداخله شناي بازي درماني بر رشد شناختي كودكان ناتوان ذهني آموزش پذير به روش پژوهش آزمايشي بود. نمونه هاي اين پژوهش شامل 32 دانش آموز با ناتواني ذهني آموزش پذير بود كه ابتدا از ميان شش ناحيه آموزش و پرورش شهر اصفهان يك ناحيه به طور تصادفي گزينش گرديد و از ميان اين ناحيه دو مدرسه به طور تصادفي انتخاب شدند. بدين ترتيب، تعداد 32 نفر نمونه به طور تصادفي از ميان دانش آموزان اين دو مدرسه از پايه هاي تحصيلي پيش دبستاني، اول، دوم و سوم برگزيده شدند . سپس اين تعداد نمونه به طور تصادفي در دو گروه 16 نفري آزمايش و كنترل شامل 8 دختر و 8 پسر قرار داده شدند. ابزار پژوهش عبارت از آزمون رشد شناختي تشخيصي كي بود. سپس روش شن بازي درماني بر روي گروه آزمايش اجرا شد. نتايج تحليل واريانس چند متغيري ( مانوا) نشان داد كه آزمودني هاي گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل در متغيير رشد شناختي بعد از اجراي روش شنبازي درماني افزايش معناداري را نشان دادند (001 0< /P).

نتايج اين پژوهش نشان داد كه روش مداخله شناي بازي درماني رشد شناختي كودكان ناتوان ذهني آموزش پذير را افزايش ميدهد. همچنين، نتايج اين پژوهش نشان داد كه روش مداخله شناي بازي درماني بر رشد مفهوم سازي، تفكر نمادي، تفكر اجتماعي، ادراك حركتي – بينائي، فراخناي توجه و سرعت رواني – حركتي تاثير معناداری داشت. (P< /0 001 )