پرسشنامه مقیاس تصویر خودمنفی موسکویچ و هایدر

ویژگی های پرسشنامه مقیاس تصویر خودمنفی موسکویچ و هایدر

• رده سنی : بزرگسالان
• دارای پایایی و روایی (ایرانی)
• دارای تفسیر و نمره گذاری
• دارای منبع (ایرانی / خارجی)
• دارای 4 خرده مقیاس است.
• موارد استفاده : پژوهش،ارزیابی
• فایل به صورت WORD / PDF می باشد.
• فایل به همراه مقاله مرتبط است .

هدف پرسشنامه مقیاس تصویر خودمنفی موسکویچ و هایدر :

سنجش نگرانی های تصویر خود

پرسشنامه مقیاس تصویر خودمنفی موسکویچ و هایدر شامل موارد زیر می باشد:

مقیاس تصویر خودمنفی (NSPS) توسط موسکویچ و هایدر (2011) ساخته شده است که از 26 گویه و 4 خرده مقیاس نگرانی از آشکار شدن ویژگی های ظاهر فیزیکی (8 سوال)، نگرانی از آشکار شدن ویژگی های مرتبط با کفایت اجتماعی (1) (6 سوال)، نگرانی از آشکار شدن ویژگی های مرتبط با کفایت اجتماعی (2) (7 سوال) و نگرانی از آشکار شدن علائم اضطراب (4 سوال) تشکیل شده است که به منظور سنجش نگرانی های تصویر خود بکار می رود.

مدل های شناختی و شناختی رفتاری از «اختلال اضطراب اجتماعی» (SAD)، بر نقش اساسی «خود ادراکی منفی» در تحول و حفظ نشانه های اضطراب تأکید می کنند.

آنچه با در نظر گرفتن این مدل ها می توان اظهار داشت، این است که همه ی آن ها با عناوین متفاوتی بر «خود»، به عنوان یک مولفه ی مشترک به طور ضمنی با صریح تأکید می کنند.

به طور مثال، کلارک و ولز در مدلشان از «خود به عنوان یک موضوع اجتماعی» یاد می کنند، راپی و هیمبرگ «بازنمایی ذهنی از خود، همانطور که توسط جمعیت دیده می شود» را مطرح می نماید، هافمن، «خود ادراکی منفی» را در نظر می گیرد و بالاخره موسکویچ از «خود» به عنوان «محرکی که از آن ترسیده می شود»، یاد می کند.

بنابراین تفاوت مدل های مذکور در نوع تأکید بر «خود» و جایگاه و نقشی است که به آن می دهند که به تبع آن، انتظار می رود این تفاوت، در سطح راهبردهای ارزیابی و درمانی SAD نیز مشهود باشد (عطری فرد و همکاران، 1392).

تصویر خودمنفی

تصویر بدنی منفی به معنای داشتن نگرش منفی و احساس ناراحتی و ناامیدی درباره بدن خود است. این تصویر بدنی منفی ممکن است با افکار منفی درباره ظاهر و شکل بدن همراه باشد و باعث ایجاد استرس و افزایش احساس ناراحتی در فرد می‌شود.

عوامل مختلفی ممکن است منجر به شکل‌گیری تصویر بدنی منفی شود، از جمله:

استانداردهای زیبایی: تاثیر رسانه‌ها، تبلیغات و استانداردهای زیبایی در جامعه می‌تواند باعث ایجاد تصویر بدنی منفی در فرد شود، زیرا ممکن است با این استانداردها نتواند همخوانی داشته باشد.

تجربه‌های منفی: تجربه‌های متعدد از سوءاستفاده، آزار جسمی یا عوارض جانبی از بیماری‌ها و درمان‌ها می‌توانند باعث تشدید تصویر بدنی منفی شوند.

خودپذیرش ناکافی: نبود قبول خود و عدم قدردانی از خوبی‌ها و قابلیت‌های فردی می‌تواند به تصویر بدنی منفی منجر شود.

تصویر بدنی منفی ممکن است تأثیرات منفی و مضری بر روی روان و روابط اجتماعی فرد داشته باشد.

برای مقابله با تصویر بدنی منفی، می‌توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:

ارزش‌گذاری بر ویژگی‌های دیگر: تمرکز بر ویژگی‌های دیگر غیر از ظاهر بدن و شکل جسمی می‌تواند به شما کمک کند تا خود را با ابعاد مختلف دیگری مانند شخصیت، استعدادها و مهارت‌های خود شناخت کنید.

مراقبت از خود: بهداشت روانی و جسمی خود را در نظر بگیرید. تغذیه سالم، ورزش منظم و استراحت کافی به افزایش اعتماد به نفس و ارتقای تصویر بدنی می‌توانند کمک کننده باشند.

مشاوره و روانشناسی: در صورتی که تصویر بدنی منفی شما تأثیر قابل توجهی بر زندگیتان دارد، مراجعه به یک مشاور یا روانشناس می‌تواند مفید باشد. آنها می‌توانند راهنمایی و پشتیبانی لازم را در ارتقای تصویر بدنی مثبت و افزایش اعتماد به نفس ارائه دهند.

تصویر بدنی مثبت به معنای قبول و احترام به بدن خود است و این نکته را به یاد داشته باشید که هر فرد بدنی منحصر به فرد و زیبا به نحو خودش دارد.

برای دریافت پرسشنامه تصویر ذهنی برند الریچ (2009) کلیک کنید.